Pergi ke kandungan

Kempen Dodekanisa

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Kempen Dodekanisa
Sebahagian daripada Perang Dunia II Kancah Mediterranean dan Timur Tengah

Lokasi Kepulauan Dodekanisa (warna merah) berhubung dengan Greece
Tarikh8 September – 22 November 1943
Lokasi
Keputusan Kemenangan Jerman
Perubahan
wilayah
Pendudukan Jerman ke atas Dodecanese
Pihak yang terlibat
 Itali
 United Kingdom
Bantuan Laut:
 Jerman Nazi
Komandan dan pemimpin
Kerajaan Itali (1861–1946) Inigo Campioni #
Kerajaan Itali (1861–1946) Luigi Mascherpa #
Kerajaan Itali (1861–1946) Felice Leggio(Dihukum mati)
United Kingdom Robert Tilney #
United Kingdom L.R.F. Kenyon #
Jerman Nazi Friedrich-Wilhelm Müller
Jerman Nazi Ulrich Kleemann
Kekuatan
55,000 askar Itali[1]
5,300 askar British[1][2]
7,500 askar Jerman[3]
Kerugian dan korban
Itali:
5,350 terbunuh dan cedera[2]
44,391 ditawan[1]
British:
4,800 kasualti[2]
113 pesawat musnah
1 kruiser lumpuh
3 kruiser rosak
6 kapal pembinasa tenggelam
4 pembinasa rosak
3 kapal selam tenggelam
4 kapal selam rosak
10 kapal penyapu ranjau dan kapal pertahanan pantai tenggelam[4][5]
1,184 kasualti[2]
15 kapal pendarat musnah

Kempen Dodekanisa Perang Dunia II adalah satu cubaan oleh tentera Bersekutu untuk menawan kepulauan Dodekanisa Itali di Laut Aegia susulan dari Peletakan Senjata dengan Itali pada September 1943, dan menggunakan mereka sebagai pangkalan untuk menentang Jerman yang menguasai rantau Balkan. Beroperasi tanpa perlindungan udara, usaha pihak Bersekutu menemui kegagalan yang merugikan, keseluruhan Dodekanisa jatuh ke tangan pihak Jerman dalam masa dua bulan.[6] Kempen Dodekanisa, berlangsung dari 8 September hingga 22 November 1943, memberi kemenangan besar Jerman yang terakhir dalam peperangan.[7]

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ a b c Levi, Aldo. Avvenimenti in Egeo dopo l´armistizio (PDF). Ufficio storico della Marina Militare. Dicapai pada 2015-08-13.
  2. ^ a b c d Tucker, Spencer C. (2012). World War II at Sea: An Encyclopedia by Spencer Tucker. I. ISBN 978-1-59884-457-3. Dicapai pada 2015-08-13.
  3. ^ "8 Settembre 1943 La Resistenza". Diarkibkan daripada yang asal pada 2009-09-22. Dicapai pada 2015-08-13.
  4. ^ "Warandgamemsw.com". Warandgamemsw.com. Diarkibkan daripada yang asal pada 2014-01-08. Dicapai pada 2013-10-08.
  5. ^ Forsyth, Rob (2011-12-16). "THE BATTLE FOR LEROS – TED JOHNSON AND BILL MINNEAR" (PDF). Dicapai pada 2018-11-12.
  6. ^ Cunningham Pg 582
  7. ^ Irving, David (1990). Hitler's war. Viking press, p.584
  • Beevor, A. (1991). Crete, The Battle and the Resistance. London: John Murray. ISBN 978-0-7195-6831-2.
  • Holland, Jeffrey (1988). The Aegean Mission: Allied Operations in the Dodecanese, 1943. Santa Barbara, CA: Greenwood Press. ISBN 978-0-31326-283-8.
  • Schenk, Peter (2000). Kampf um die Ägäis. Die Kriegsmarine in den griechischen Gewässern 1941–1945 [Battle for the Aegean Sea: The Navy in Greek Waters in 1941–1945] (dalam bahasa Jerman). Germany: Mittler & Sohn. ISBN 978-3-81320-699-9.
  • Rogers, Anthony (2007). Churchill's Folly: Leros and the Aegean: The Last Great British Defeat of World War II. Athens: Iolkos. ISBN 978-960-426-434-6.
  • Cunningham, A. (1951). A Sailor's Odyssey: the Autobiography of Admiral of the Fleet Viscount Cunningham of Hyndhope. London: Hutchinson. OCLC 882476825.
  • Eisenbach, Hans Peter (2009). Fronteinsätze eines Stuka-Fliegers Mittelmeer 1943 [Combat Operations a Stuka Pilot in the Mediterranean 1943]. Aachen: Helios-Verlag. ISBN 978-3-938208-96-0.
  • Insolvibile, Isabella (2010). Kos 1943–1948: La strage, la storia [Kos 1943–1948: The History and the Massacre] (dalam bahasa Itali). Napoli: Edizioni Scientifiche Italiane. ISBN 978-8-84952-082-8.
  • Levi, Aldo (1957). Avvenimenti in Egeo dopo l'armistizio (Rodi, Lero e isole minori) [Events in the Aegean Sea after the Armistice (Rhodes, Leros and Smaller Islands)]. Attività dopo l'armistizio; Marina italiana nella Seconda Guerra Mondiale (dalam bahasa Itali). XVI. tome 2. Roma: Ufficio storico della Marina Militare. OCLC 256470111.

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]