Republik Sosial Itali
Republik Sosial Itali Repubblica Sociale Italiana | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1943–1945 | |||||||||
| |||||||||
| Cogan kata: Per l'onore d'Italia "Untuk penghormatan Itali" | |||||||||
| Lagu kebangsaan: Giovinezza[1] "Belia" | |||||||||
 | |||||||||
| Status | Negara boneka Jerman Nazi | ||||||||
| Ibu negara | Salò (de facto) Rom (de jure) | ||||||||
| Bahasa yang umum digunakan | Itali | ||||||||
| Agama | Katolik Rom | ||||||||
| Kerajaan | Satu parti fasis republik | ||||||||
| Duce | |||||||||
• 1943–1945 | Benito Mussolini | ||||||||
| Era Sejarah | Perang Dunia Kedua | ||||||||
| 12 September 1943 | |||||||||
| 23 September 1943 | |||||||||
| 25 April 1945 | |||||||||
| Mata wang | Italian lira | ||||||||
| Kod ISO 3166 | IT | ||||||||
| |||||||||
Republik Sosial Itali (Itali:Repubblica Sociale Italiana atau RSI) secara rasmi dikenali sebagai Republik Salò adalah negara boneka dari Jerman Nazi semasa lewat Perang Dunia Kedua (dari tahun 1943 hingga tahun 1945). Ia adalah penjelmaan kedua dan terakhir Fasis negeri Itali dan ia diketuai oleh Duce Benito Mussolini serta beliau memperbaharui Parti Fasis Republikan. Negeri yang diisytiharkan Rom sebagai modal, tetapi de facto tertumpu Salo (itu nama basahan itu), sebuah bandar kecil di Tasik Garda, di mana Mussolini dan Kementerian Luar Negeri adalah beribu pejabat. RSI menjalankan kedaulatan nominal di utara Itali, tetapi sebahagian besarnya bergantung kepada tentera Jerman untuk mengekalkan kawalan.
Pada bulan Julai 1943, selepas Pihak Berikat telah menolak Itali dari Afrika Utara dan kemudiannya menyerang Sicily, Majlis Tertinggi Fasisme, dengan sokongan Raja Victor Emmanuel III, telah menggulingkan dan menangkap Mussolini. Kerajaan baru memulakan perundingan damai dengan Kuasa Bersekutu rahsia. Apabila peletakan senjata telah diumumkan pada bulan September, Jerman telah disediakan dan cepat campur tangan. Jerman merampas kuasa utara Itali, dibebaskan Mussolini dan membawanya ke kawasan yang diduduki Jerman untuk menubuhkan rejim boneka.
RSI telah diisytiharkan pada 23 September 1943.[3] Walaupun RSI yang dituntut kebanyakan tanah Itali sebagai berhak milik syarikat, jadi RSI diadakan kawalan politik ke atas sebahagian krisis kehilangan Itali.[4] RSI hanya menerima pengiktirafan diplomatik dari Jerman Nazi, Empayar Jepun dan negara-negara boneka mereka.
Sekitar 25 April 1945, republik Mussolini berakhir. Di Itali, hari itu dikenali sebagai Hari Pembebasan. Pada hari itu umum dengan pemberontakan partisan di samping usaha-usaha kuasa-kuasa Berikat, semasa mereka serangan akhir di Itali, berjaya menggulingkan orang Jerman dari Itali hampir keseluruhannya. Pada ketika pengakhiran, RSI telah wujud selama lebih sedikit daripada sembilan belas bulan. Pada 27 April, Mussolini dan perempuan simpanannya (Clara Petacci), beberapa menteri RSI, dan beberapa Fasis Itali yang lain telah ditangkap oleh partisan ketika cuba melarikan diri. Pada 28 April, Mussolini dan kebanyakan orang-orang tawanan yang lain ditembak oleh partisan. Menteri Pertahanan RSI, Rodolfo Graziani, diserahkan apa yang tinggal dari RSI pada 2 Mei, apabila tentera Jerman di Itali menyerah, meletakkan akhir muktamad kepada Republik Sosial Itali.
Konteks penubuhan
[sunting | sunting sumber]
Pada 24 Julai 1943, selepas Pihak Berikat mendarat di Sicily, Majlis Tertinggi Fasis, pada usul Dino Grandi, mengundi gerakan tidak percaya terhadap Mussolini. Kedudukan Mussolini telah dilemahkan oleh satu siri kekalahan tentera dari permulaan kemasukan Itali ke dalam perang pada bulan Jun 1940, termasuk pengeboman Rom, kehilangan tanah jajahan Afrika Utara Itali, pencerobohan Bersekutu Sicily dan semenanjung selatan Itali.
Keesokan harinya, Raja Victor Emmanuel III menolak Mussolini dari pejabat dan memerintahkan beliau ditahan. Pada masa ini, monarki dan beberapa orang anggota kerajaan Fasis, penduduk Itali umum telah berkembang bosan usaha perang sia-sia yang telah memandu Itali ke subordinasi dan penaklukan di bawah Jerman Nazi. Usaha perang gagal meninggalkan Mussolini dimalukan di rumah dan di luar negara sebagai "habuk papan Caesar". Kerajaan baru, di bawah Marshal Pietro Badoglio memulakan perundingan rahsia dengan kuasa-kuasa Bersekutu dan membuat persediaan untuk penyerahan Itali. Ceramah penyerahan tersirat komitmen daripada Badoglio bukan sahaja untuk meninggalkan pakatan Paksi tetapi juga Itali mengisytiharkan perang ke atas Jerman.
Walaupun orang-orang Jerman yang diiktiraf secara rasmi status quo baru dalam politik Itali, mereka telah campur tangan dengan menghantar beberapa unit yang terbaik daripada Wehrmacht ke Itali. Ini dilakukan kedua-dua untuk menentang kemajuan Bersekutu baru dan menghadapi pembelotan yang diramal berlaku Itali. Walaupun, Badoglio terus bersumpah kesetiaan kepada Jerman dan Kuasa Paksi. Utusan kerajaan Itali bersedia untuk menandatangani satu gencatan senjata di Cassibile dengan Pihak Bersekutu yang telah menduduki Sicily, yang telah dimuktamadkan pada 3 September.
Pada 8 September, Badoglio mengumumkan gencatan senjata Itali dan Pihak Berikat (walaupun dipanggil satu "gencatan senjata", terma yang disediakan ia mirip kepada penyerahan kalah tanpa syarat). Führer Adolf Hitler dan kakitangannya, lama sedar rundingan dan bertindak segera dengan mengarahkan tentera Jerman untuk merebut kawalan utara dan tengah Itali. Orang-orang Jerman dilucutkan senjata manakala tentera Itali telah mengambil alih semua bahan-bahan dan peralatan semua Tentera Itali itu. Angkatan tentera Itali tidak diberikan perintah yang jelas untuk menentang orang-orang Jerman berikut gencatan senjata, dan sebagainya rintangan untuk pengambilalihan Jerman telah bertaburan dan sedikit kesan.
Hanya empat hari kemudian, pada 12 September, Mussolini telah dibebaskan oleh Jerman dalam Operasi Eiche di pergunungan Abruzzo. Kerajaan Itali baru telah berpindah Mussolini dari tempat ke tempat manakala Fasis jatuh adalah dalam kurungan dalam usaha untuk melemahkan mana-mana bakal penyelamat. Walaupun begitu, orang-orang Jerman akhirnya sasaran tepat Mussolini di Hotel Campo Imperatore di Gran Sasso. Selepas bebas, Mussolini diterbangkan ke Bavaria. Mengumpul apa sokongan beliau masih mempunyai di kalangan penduduk Itali, pembebasan beliau memungkinkan sebuah negara baru Jerman yang bergantung kepada Fasis Itali yang akan diwujudkan.
Hubungan luar
[sunting | sunting sumber]Penubuhan oleh Jerman Nazi
[sunting | sunting sumber]
Tiga hari selepas menyelamatkan beliau dalam serbuan Gran Sasso, Mussolini telah dibawa ke Jerman untuk pertemuan dengan Hitler di Kętrzyn berdekatan dengan ibu pejabat Timur Prusia. Walaupun Mussolini adalah dalam kesihatan yang kurang baik dan mahu bersara, Hitler mahu dia kembali ke Itali dan menubuhkan sebuah negara Fasis baru. Apabila Mussolini menolak keras, Hitler mengancam untuk memusnahkan Milan, Genoa dan Turin melainkan jika dia pergi bersama-sama. Dengan hati yang berat, Mussolini bersetuju untuk permintaan Hitler.[5]
Republik Sosial Itali telah diisytiharkan pada 18 September oleh Mussolini dengan kedua-dua ketua negara dan Perdana Menteri.[6] RSI mendakwa Rom sebagai modal tetapi de facto menjadi modal bandar kecil Salò di Tasik Garda, di pertengahan antara Milan dan Venice di mana Mussolini tinggal bersama-sama dengan pejabat asing RSI. Baik bagi Jerman manakala bagi Mussolini tidak kerana mahu dia kembali ke Rom..[7]
Pada 18 September, Mussolini membuat alamat awam pertama kepada rakyat Itali sejak menyelamatkan beliau, di mana beliau memuji kesetiaan Hitler sebagai sekutu manakala mengutuk Victor Emmanuel untuk mereka yang membuka Fasis Itali.[8] Dia berkata, "Ia bukan rejim yang telah mengkhianati monarki, ia adalah raja yang telah dikhianati rejim." Beliau juga secara rasmi menolak sokongan sebelum ini monarki itu dengan berkata, "Apabila raja gagal dalam tugasnya, ia kehilangan sebab untuk.... Keadaan kita mahu mewujudkan akan negara dan sosial dalam erti kata yang tertinggi perkataan; iaitu, ia akan menjadi Fasis, dengan itu kembali kepada asal usul kita."[9]
Dari awal, Republik Sosial Itali adalah lebih sedikit daripada negara boneka bergantung sepenuhnya kepada Jerman. RSI hanya menerima pengiktirafan diplomatik dari Jerman, Jepun dan negara-negara boneka mereka. Malah jika tidak bersimpati Sepanyol enggan menjalin hubungan diplomatik rasmi dengan RSI.[10] Orang-orang Jerman tidak mempercaya keupayaan Fasis Itali untuk mengawal wilayah mereka sendiri dari mula lagi.
Mussolini dinyatakan di khalayak ramai bahawa dia adalah dalam kawalan penuh RSI, tetapi amat menyedari bahawa dia tidak mempunyai kuasa sebenar. Negeri ini tidak mempunyai perlembagaan atau ekonomi yang dianjurkan, dan pembiayaan adalah bergantung sepenuhnya kepada pembiayaan dari Berlin.[11] Pasukan Jerman sendiri mempunyai sedikit berkenaan untuk pergerakan gagal fasis Mussolini dan melihat rejim berguna hanya untuk tujuan mengekalkan perintah, seperti menindas partisan Itali.[12] Kerja ini juga dijalankan oleh Pietro Koch dan Koch Banda bagi pihak Jerman.[13]
RSI membalas dendam terhadap 19 orang ahli yang telah mengundi menentang Mussolini dalam Majlis Grand dengan percubaan Verona yang diturunkan hukuman mati kepada semua yang tertuduh. Hanya dua daripada 19 adalah dalam RSI jagaan (Emilio De Bono undang-undang anak-dalam-sendiri dan Mussolini Galeazzo Ciano). Mereka telah dilaksanakan pada 11 Januari 1944.
Kehilangan wilayah
[sunting | sunting sumber]
Selepas peninggalan Kerajaan Itali, Kuasa Paksi pada 8 September 1943, Jerman yang disita dan de facto memperbadankan dengan beberapa wilayah Itali.[14] Walaupun menggesa oleh pegawai-pegawai tempatan Jerman, Hitler enggan untuk menjajah secara rasmi Tyrol Selatan, sebaliknya beliau menyokong mempunyai RSI memegang kedaulatan rasmi atas wilayah ini dan melarang semua langkah-langkah yang akan memberi gambaran pengilhakan rasmi Tyrol Selatan.[15] Walau bagaimanapun dalam amalan wilayah Tyrol Selatan dalam sempadan yang ditakrifkan oleh Jerman sebagai Operationszone Alpenvorland yang termasuk Trento, Bolzano, dan Belluno, adalah de facto dimasukkan ke dalam Jerman Reichsgau Tirol-Vorarlberg dan ditadbirkan oleh Gauleiter Franz Hofer.[16] Rantau yang dikenal pasti oleh Jerman sebagai Operationszone Adriatisches Küstenland yang termasuk Udine, Gorizia, Trieste, Pola, dan Fiumeadalah de facto dimasukkan ke dalam Reichsgau Kärnten dan ditadbir oleh Gauleiter Friedrich Rainer.[17]
Pada 10 September 1943, Negeri Bebas Croatia (NDH) mengisytiharkan bahawa Perjanjian Rom pada 18 Mei 1941 dengan bersatu dari Itali secara batal dan tidak sah dan dilampirkan bahagian Dalmatia yang telah dilampirkan dari Yugoslavia hingga Kerajaan Itali dalam perjanjian Rom.[18] NDH cuba untuk menjajah Zara wilayah yang telah diiktiraf oleh Itali sejak tahun 1919 tetapi Jerman tidak membenarkan NDH untuk berbuat demikian.[19] Oleh kerana tindakan ini oleh NDH, RSI memegang wilayah manakala NDH menghina, dan enggan mempunyai hubungan diplomatik dengan NDH mahupun mengiktiraf tuntutan wilayah.[20]
Selepas penyerahan Itali, Kepulauan Aegean Itali diduduki oleh Jerman (Pertempuran Dodecanese). Semasa penjajahan Jerman, pulau-pulau kekal di bawah kedaulatan nominal RSI, tetapi de facto tertakluk kepada pemerintah tentera Jerman.[21]
Konsesi Itali di Tientsin di China telah diserahkan oleh RSI kepada boneka Jepun disusun semula Kebangsaan Kerajaan China.
Rujukan
[sunting | sunting sumber]- ^ "Italy 1922-1943". nationalanthems.info.
- ^ name="Pauley p228">Pauley, Bruce F. (2003), Hitler, Stalin and Mussolini: Totalitarianism in the Twentieth Century Italy (ed. 2nd), Wheeling: Harlan Davidson, m/s. 228, ISBN 0-88295-993-X.
- ^ name="Pauley p228" name="RiseFall">Shirer, William (1960). The Rise and Fall of the Third Reich. New York City: Simon & Schuster. ISBN 0-671-72868-7. Cite has empty unknown parameter:
|coauthors=(bantuan) - ^ name="Susan Zuccotti 1996. P. 148">Dr Susan Zuccotti, Furio Colombo. The Italians and the Holocaust: Persecution, Rescue, and Survival. University of Nebraska Press paperback edition. University of Nebraska Press, 1996. P. 148.
- ^ name="lastdays, pp 16-17">Moseley, Ray (2004). Mussolini: The Last 600 Days of Il Duce. Taylor Trade. ISBN 1-58979-095-2.
- ^ name="Pauley p228" name="RiseFall">Shirer, William (1960). The Rise and Fall of the Third Reich. New York City: Simon & Schuster. ISBN 0-671-72868-7. Cite has empty unknown parameter:
|coauthors=(bantuan) - ^ name="degrand131">De Grand, Alexander J. , Italian fascism: its origins & development, 3d edition (illustrated), Publisher: U of Nebraska Press, Year: 2000, ISBN 0-8032-6622-7, p. 131
- ^ name="lastdays, pp 16-17">Moseley, Ray (2004). Mussolini: The Last 600 Days of Il Duce. Taylor Trade. ISBN 1-58979-095-2.
- ^ name="lastdays, pp 16-17">Moseley, Ray (2004). Mussolini: The Last 600 Days of Il Duce. Taylor Trade. ISBN 1-58979-095-2.
- ^ name="degrand131"
- ^ Pauley 2003, halaman 228.
- ^ name="multiref1">Smith 1983, halaman 307.
- ^ name="Rees">Rees, Philip (1990), Biographical Dictionary of the Extreme Right Since 1890, m/s. 212.
- ^ name="Susan Zuccotti 1996. P. 148"
- ^ Rolf Steininger. South Tyrol: A Minority Conflict of the Twentieth Century. Pp. 69.
- ^ name="Susan Zuccotti 1996. P. 148"Giuseppe Motta. The Italian Military Governorship in South Tyrol and the Rise of Fascism. English translation edition. Edizioni Nuova Cultura, 2012. P. 104.
- ^ Arrigo Petacco. Tragedy Revealed: The Story of Italians from Istria, Dalmatia, and Venezia Giulia, 1943-1956. Toronto, Ontario, Canada: University of Toronto Press, 2005. P. 50.
- ^ name="Jozo Tomašević 2001. P. 300"Jozo Tomašević. War and Revolution in Yugoslavia, 1941-1945: Occupation and Collaboration: 1941-1945: Occupation and Collaboration. Stanford University Press, 2001. P. 300.
- ^ name="Jozo Tomašević 2001. P. 300"
- ^ name="Jozo Tomašević 2001. P. 300"
- ^ Nicola Cospito; Hans Werner Neulen (1992). Salò-Berlino: l'alleanza difficile. La Repubblica Sociale Italiana nei documenti segreti del Terzo Reich. Mursia. m/s. 128. ISBN 88-425-1285-0.
.svg){kind=small} | ||