Bahasa Het (natively: 𒌷𒉌𒅆𒇷, rumi: nešilicode: hit is deprecated [1] / "bahasa Neša", atau nešumnili / "bahasa orang Neša"; Jawi: بهاس هيتcode: ms is deprecated ), juga dikenali sebagai bahasaNesa (Neša/Nesya, Nessa; Jawi: بهاس نيساcode: ms is deprecated ), ialah suatu bahasa Indo-Eropah yang telah pupus. Ia dituturkan oleh orang Het, penduduk Anatolia Zaman Gangsa yang empayarnya berpusat di Hattusa, serta bahagian Masyrik utara dan Mesopotamia Hulu.[2] Bahasa itu yang kini sudah lama pupus, ditulis dengan tulisan pepaku dan digunakan dalam catatan-catatan dari abad ke-17[3] (teks Anitta) hingga abad ke-13 SM. Ia mempunyai beberapa kata pinjaman bahasa Het dan banyak nama individu daripada bahasa Assyria Kuno palin awal dari abad ke-20 SM, menjadikannya bukti bertulis tertua bahasa Indo-Eropah.
Menjelang Zaman Gangsa Lewat, bahasa Het mula digantikan dengan bahasa saudara terdekatnya, bahasa Luwi. Pada abad ke-13 SM, bahasa Luwi adalah bahasa yang paling banyak digunakan di ibu kota Empayar Het, Hattusa.[4] Selepas kejatuhan Kerajaan Baru Het semasa keruntuhan Zaman Gangsa Lewat, bahasa Luwi menjadi bahasa utama di negeri-negeri Syam-Het, di barat daya Anatolia dan utara Syria, pada permulaan Zaman Besi.
Sistem tulisan bahasa Het mengeja mengikut suku kata, menyukarkan penentuan fonologi bahasa Het. Ini diatasi dengan membandingkan perkataan-perkataan daripada bahasa yang berkaitan dengannya dan melihat bagaimana perkataan-perkataan bahasa Het dieja. Dengan itu, pakar menduga bahasa Het mempunyai fonem-fonem berikut:
^Van den Hout, T. (2021). A History of Hittite Literacy: Writing and Reading in Late Bronze-Age Anatolia (1650–1200 BC). Cambridge University Press. "Introduction": "...Wira buku ini ialah kecelikan huruf, penulisan dan pembacaan, di kerajaan Het di Anatolia purba, atau Turki zaman moden, dari kira-kira 1650 hingga 1200 SM, lebih kurang beberapa tahun ataupun satu atau dua dekad..."
Goetze, Albrecht (1954). "Review of: Johannes Friedrich, Hethitisches Wörterbuch (Heidelberg: Winter)", Language 30, pp. 401–5.
Kloekhorst, Alwin. Etymological Dictionary of the Hittite Inherited Lexicon. Leiden–Boston: Brill, 2008.
Puhvel, Jaan (1984–). Hittite Etymological Dictionary. 10 vols. Berlin: Mouton de Gruyter.
Sturtevant, Edgar H. (1931). "Hittite glossary: words of known or conjectured meaning, with Sumerian ideograms and Accadian words common in Hittite texts", Language 7, no. 2, pp. 3–82., Language Monograph No. 9.
Jasanoff, Jay H. (2003). Hittite and the Indo-European Verb. Oxford: Oxford University Press. ISBN0-19-924905-9.
Luraghi, Silvia (1997). Hittite. Munich: Lincom Europa. ISBN3-89586-076-X.
Melchert, H. Craig (1994). Anatolian Historical Phonology. Amsterdam: Rodopi. ISBN90-5183-697-X.
Patri, Sylvain (2007). L'alignement syntaxique dans les langues indo-européennes d'Anatolie. Wiesbaden: Harrassowitz. ISBN978-3-447-05612-0.
Rose, S. R. (2006). The Hittite -hi/-mi conjugations. Innsbruck: Institut für Sprachen und Literaturen der Universität Innsbruck. ISBN3-85124-704-3.
Sturtevant, Edgar H. A. (1933, 1951). Comparative Grammar of the Hittite Language. Rev. ed. New Haven: Yale University Press, 1951. First edition: 1933.
Sturtevant, Edgar H. A. (1940). The Indo-Hittite laryngeals. Baltimore: Linguistic Society of America.
Watkins, Calvert (2004). "Hittite". The Cambridge Encyclopedia of the World's Ancient Languages: 551–575. ISBN0-521-56256-2.
Yakubovich, Ilya (2010). Sociolinguistics of the Luwian Language. Leiden: Brill. ISBN9789004177918.
Giusfredi, Federico; Pisaniello, Valerio; Matessi, Alvise (2023). Contacts of Languages and Peoples in the Hittite and Post-Hittite World: The Bronze Age and Hatti. Brill. ISBN9789004548602.
Hrozný, Bedřich (1915). "Die Lösung des hethitischen Problems". Mitteilungen der Deutschen Orient-Gesellschaft. 56: 17–50.
Melchert, Craig (2020). "Luwian". A Companion to Ancient Near Eastern Languages. Hoboken: John Wiley & Sons. m/s. 239–256. ISBN9781119193296.
Sturtevant, Edgar H. (1932). "The Development of the Stops in Hittite". Journal of the American Oriental Society. American Oriental Society. 52 (1): 1–12. doi:10.2307/593573. JSTOR593573.
Sturtevant, Edgar H. (1940). "Evidence for voicing in Hittite g". Language. Linguistic Society of America. 16 (2): 81–87. doi:10.2307/408942. JSTOR408942.
Wittmann, Henri (1969). "A note on the linguistic form of Hittite sheep". Revue hittite et asianique. 22: 117–118.
Wittmann, Henri (1973) [1964]. "Some Hittite etymologies". Die Sprache. 10, 19: 144–148, 39–43.
Wittmann, Henri (1969). "The development of K in Hittite". Glossa. 3: 22–26.
Wittmann, Henri (1969). "The Indo-European drift and the position of Hittite". International Journal of American Linguistics. 35 (3): 266–268. doi:10.1086/465065. S2CID106405518.
Yakubovich, Ilya (2020). "Hittite". A Companion to Ancient Near Eastern Languages. Hoboken: John Wiley & Sons. m/s. 221–237. ISBN9781119193296.