Pergi ke kandungan

Revolusi April

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Revolusi April
Penunjuk perasaan semasa Revolusi April
TarikhApril 11 (11-04) – 26 April 1960 (1960-04-26)
Lokasi
Korea Selatan
Punca
  • Penindasan oleh kerajaan Syngman Rhee.
  • Penipuan pilihan raya
Kesan
Pihak terlibat
Penunjuk perasaan pro-demokrasi
Tokoh dan pemimpin utama
Korea Selatan Syngman Rhee
Korban
180 orang awam

Revolusi April ( Korea: 4.19 혁명; Jawi: ريۏولوسي اڤريل), juga dikenali sebagai Revolusi 19 April atau Gerakan 19 April, ialah protes besar-besaran di Korea Selatan terhadap Presiden Syngman Rhee dan Republik Pertama dari 11 hingga 26 April 1960 yang membawa kepada peletakan jawatan Rhee.[1]

Protes menentang Rhee dimulakan oleh kumpulan pelajar dan buruh di bandar pelabuhan tenggara Masan pada 11 April. Protes itu dicetuskan oleh penemuan mayat pelajar sekolah menengah tempatan yang dibunuh oleh polis semasa demonstrasi menentang pilihan raya yang ditipu pada Mac. Ketidakpuasan hati popular telah timbul disebabkan oleh pemerintahan autokratik Rhee, rasuah, penggunaan keganasan terhadap pembangkang politik dan pembangunan tidak sekata di Korea Selatan. Penemuan di Masan membawa kepada protes besar pelajar di Seoul, yang telah ditindas dengan ganas; seramai 186 orang terbunuh dalam dua minggu protes tersebut.[2] Rhee meletak jawatan pada 26 April sebelum melarikan diri ke buangan di Amerika Syarikat, dan digantikan oleh Yun Posun, memulakan peralihan kepada Republik Kedua Korea Selatan.

Latar belakang

[sunting | sunting sumber]
Syngman Rhee telah berkhidmat sebagai Presiden pertama Korea Selatan sejak 24 Julai 1948, tiga minggu sebelum penubuhannya pada 15 Ogos 1948.

Syngman Rhee telah menjadi Presiden pertama Korea Selatan sejak pilihan raya presiden 1948. Beliau menyelia peralihan kuasa daripada Kerajaan Tentera Tentera Amerika Syarikat kepada Kerajaan Korea Selatan dan penubuhan Republik Pertama Korea, dan memimpin Korea Selatan semasa Perang Korea. Dengan naungan Amerika dalam Perang Dingin, Rhee mengamalkan sikap anti-komunis dan pro-Amerika yang kuat. Ancaman komunisme digunakan sebagai alasan untuk penindasan politik yang teruk terhadap mana-mana pihak yang dianggap pembangkang. Masyarakat Korea Selatan secara meluas menganggap Rhee sebagai korup dan diktator yang menyalahgunakan kuasa autokratiknya untuk mengekalkan pemerintahan dan kronisme dalam kerajaan. Ini diterima atas nama perpaduan politik dan ketakutan akan tindakan balas. Rhee menghadapi rasa tidak puas hati dalam negeri yang semakin meningkat berikutan berakhirnya Perang Korea pada tahun 195. Bagaimanapun, pentadbirannya menyampaikan pembangunan ekonomi dan sosial yang terhad, sambil menimbulkan kemarahan orang ramai dengan meminda perlembagaan untuk memanjangkan tempoh berkuasanya.[3]

Pada Disember 1958, Rhee memaksa melalui Perhimpunan Kebangsaan pindaan kepada Undang-undang Keselamatan Negara memberikan kerajaan kuasa baru yang luas untuk menyekat kebebasan akhbar dan menghalang ahli pembangkang daripada mengundi.

Pada tahun 1959, Rhee terkejut dan terancam apabila Amerika Syarikat mengurangkan bantuan ekonominya kepada Korea Selatan daripada paras tertinggi $382,893,000 pada tahun 1957 kepada $222,204,000, dan mula mengambil langkah terdesak untuk memastikan kelangsungan politiknya.[4]

Pilihan raya presiden Mac 1960 menyaksikan dua parti utama menentang Rhee iaitu Parti Progresif kecil (yang telah menerima satu juta undi dalam pilihan raya presiden 1956) yang diwakili oleh Cho Bong-am, dan Parti Demokrat yang diwakili oleh Cho Pyong-ok. Pada Julai 1959, Rhee menuduh Cho Bong-am sebagai seorang komunis, dan pemimpin Parti Progresif itu kemudiannya dipenjarakan dan dihukum bunuh dengan pantas.[5] Cho Pyong-ok pergi ke Amerika Syarikat untuk menjalani pembedahan perut di Pusat Perubatan Tentera Walter Reed tetapi meninggal dunia di sana akibat serangan jantung.[6] Kedua-dua kematian itu secara meluas dianggap oleh orang ramai sebagai terlalu kebetulan.

Rhee berazam untuk melihat anak didiknya Lee Ki-poong dipilih sebagai Naib Presiden, jawatan yang dipilih dalam pemilihan berasingan pada hari yang sama. Lee bertanding menentang calon Parti Demokrat Chang Myon, yang pernah menjadi duta Korea Selatan ke Amerika Syarikat semasa Perang Korea. Pada 15 Mac, Lee yang kebanyakannya terlantar di katil memenangi pilihan raya naib presiden dengan marjin yang luar biasa, memenangi 8,225,000 undi manakala Myon hanya menerima 1,850,000 undi, dan menjadi jelas kepada rakyat bahawa undi itu adalah penipuan . [7] Menurut Laporan Korea, perhimpunan Demokrat dilarang di seluruh negara dan ratusan kertas undi yang telah ditanda telah disumbat ke dalam kotak pada hari pilihan raya. [3]

Bantahan Masan dan kematian Kim Ju-Yul

[sunting | sunting sumber]

Pada 15 Mac, hari yang sama dengan keputusan pilihan raya, ahli-ahli Parti Demokrat di bandar selatan Masan melancarkan bantahan terhadap rasuah pilihan raya. Kira-kira seribu penduduk Masan berkumpul di hadapan ibu pejabat Parti Demokrat Masan pada kira-kira jam 7:30 malam. Penduduk menemui kehadiran polis dan lampu bandar dipadamkan. Polis mula menembak penunjuk perasaan, yang bertindak balas dengan membaling batu ke arah polis.[8]

Pada 11 April, seorang nelayan di pelabuhan di Masan menemui mayat Kim Ju-yul, seorang pelajar di Sekolah Menengah Komersial Masan yang hilang semasa rusuhan 15 Mac. Pihak berkuasa mengumumkan bahawa bedah siasat mengesahkan bahawa punca kematian Kim adalah lemas, tetapi ramai yang menolak penjelasan ini dan beberapa penunjuk perasaan memaksa masuk ke hospital tempat mayatnya disimpan. Mereka mendapati tengkorak Kim sebenarnya telah terbelah oleh bom tangan gas pemedih mata sepanjang 20 sentimeter, yang telah menembus dari matanya ke belakang kepalanya. Ini menunjukkan bahawa polis telah menembak gas pemedih mata pada sudut kurang daripada 45 darjah, yang boleh membawa maut jika ditembak tepat ke muka seseorang. Rejim Rhee cuba menapis berita tentang kejadian ini. Bagaimanapun, kisah itu dilaporkan oleh akhbar Korea bersama gambar Kim ketika mayatnya pertama kali ditemui, dan dihantar ke dunia melalui AP. Insiden ini mengejutkan negara dan menjadi asas gerakan nasional menentang rasuah pilihan raya pada 19 April. Masan meletus menjadi tiga hari protes besar-besaran spontan yang membawa kepada pertempuran ganas lagi dengan polis.[9] Rhee cuba mengalih tumpuan dengan mendakwa bahawa ejen komunis berada di belakang protes Masan.

Bantahan Seoul

[sunting | sunting sumber]

Pada 18 April, protes merebak ke ibu negara, Seoul, iaitu pelajar dari Universiti Korea melancarkan protes tanpa kekerasan di Perhimpunan Kebangsaan menentang keganasan polis dan menuntut pilihan raya baharu. Walau bagaimanapun, mereka diserang oleh kumpulan yang dibiayai oleh penyokong Rhee semasa mereka kembali ke kampus mereka.

Pada 19 April (dipanggil "Selasa Berdarah"), lebih 100,000 pelajar sekolah menengah dan universiti berarak ke Rumah Biru menyeru peletakan jawatan Rhee. Polis melepaskan tembakan, membunuh kira-kira 180 orang dan mencederakan ribuan lagi. Kerajaan Rhee mengisytiharkan undang-undang tentera untuk menyekat demonstrasi.[10]

Pada 25 April, profesor menyertai pelajar dan rakyat dalam protes besar-besaran yang melebihi jumlah tentera dan polis, yang enggan menyerang penunjuk perasaan.[11]

Peletakan jawatan Syngman Rhee

[sunting | sunting sumber]

Pada 26 April 1960, Rhee berundur daripada kuasa, dan Lee Ki-poong dipersalahkan atas kebanyakan rasuah dalam kerajaan. Keesokan harinya, Menteri Dalam Negeri Choi In-Kyu dan Ketua Keselamatan meletak jawatan dengan mengambil tanggungjawab atas insiden Masan. Pada 28 April 1960, dalam bangunan tambahan rumah agam Rhee, anak lelaki pertama Lee Ki-poong, Lee Kang-seok (1937 – 28 April 1960) telah menembak Lee Ki-poong dan keluarganya dan kemudian membunuh dirinya.

Kesudahannya

[sunting | sunting sumber]
Perbicaraan pertama selepas revolusi bermula 5 Julai di Korea Selatan untuk tiga puluh bekas pegawai tinggi rejim Rhee atas tuduhan rasuah, penyelewengan dan penipuan pilihan raya, dsb.

Selepas perletakan jawatan Rhee dan kematian Lee Ki-poong, pemerintahan kerajaan Parti Liberal berakhir. Rhee telah diasingkan ke Hawaii pada 29 Mei 1960. Pada asalnya merancang untuk menjadi buangan singkat, Rhee tidak dapat kembali kerana tentangan orang ramai. Republik Pertama digantikan oleh Republik Kedua Korea Selatan, mengamalkan sistem parlimen untuk menghapuskan kuasa daripada jawatan presiden. Yun Bo-seon telah dipilih sebagai Presiden pada 13 Ogos 1960, tetapi kuasa sebenar terletak pada perdana menteri, Chang Myon.

Jawatankuasa penyiasat Perhimpunan Kebangsaan mendapati bahawa tembakan ke arah orang ramai oleh polis bukan bertujuan untuk menyuraikan orang ramai, sebaliknya untuk membunuh penunjuk perasaan. Ia kemudiannya didedahkan pada perbicaraan jenayah bahawa Park Jong-pyo, Ketua Keselamatan Awam, mengikat batu pada mayat Kim Ju-yul dan membuangnya ke pantai Masan untuk menghalangnya terapung di pantai. Park kemudiannya dijatuhkan hukuman penjara seumur hidup kerana membunuh Kim. Park adalah salah seorang daripada 48 orang yang dijatuhkan hukuman oleh tribunal revolusioner atas pelbagai pertuduhan. Beberapa hukuman mati telah dikenakan, dengan beberapa daripadanya dilaksanakan. Antara yang dihukum mati ialah pegawai yang bertanggungjawab mengeluarkan arahan memecat. Setiausaha Dalam Negeri Choi In-Kyu, pegawai yang paling bertanggungjawab atas perintah itu, telah digantung di Penjara Seodaemun pada 21 Disember 1961. [12] [13]

Pada 16 Mei 1961, berikutan bulan ketidakstabilan politik, Jeneral Park Chung-hee melancarkan rampasan kuasa menggulingkan Republik Kedua Korea Selatan yang berumur pendek dan menggantikannya dengan junta tentera dan kemudian Republik Ketiga Korea Selatan yang autokratik.[4][14]

Pada 19 Julai 1965, Rhee yang berusia 90 tahun meninggal dunia pada pukul 19:35 waktu Korea di Honolulu.

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ "South Korean students force dictator to resign, new elections, 1960 | Global Nonviolent Action Database". nvdatabase.swarthmore.edu. Dicapai pada 2021-02-11.
  2. ^ "Remembering the April 19 Revolution". www.donga.com (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2019-08-21.
  3. ^ a b Kim, C. I. Eugene, and Ke-soo Kim (1964). "The April 1960 Korean Student Movement", The Western Political Quarterly, 17(1).
  4. ^ a b (1995) KBS National Institute for International Education Development. "The History of Korea", Ministry of Education Korea Seoul
  5. ^ Andrew C. Nahm and James E. Hoare, Historical Dictionary of the Republic of Korea (Scarecrow Press, 2004), p. 21
  6. ^ "II. The Vice Presidency – The Death of Chough Pyong-ok and the Foul Play in the March 15 Election". www.changmyun.com. Dicapai pada 2019-08-21.
  7. ^ South Korea: a Country Study. United States Government Printing. 1992. m/s. 34. ISBN 978-0160403255.
  8. ^ Kim, Quee-Young (1996). "From Protest to Change of Regime: The 4-19 Revolt and the Fall of the Rhee Regime in South Korea". Social Forces. 74 (4): 1179–1208. doi:10.2307/2580348. ISSN 0037-7732. JSTOR 2580348.
  9. ^ "60 Years of the Republic: The End of Syngman Rhee's Rule". The Chosun Ilbo. July 7, 2008. Dicapai pada December 3, 2013.
  10. ^ Rhee, Moon Young (April 18, 2011). "4·19때 경찰이 계엄사령관에 총탄 10만발 빌려달라 요청". Hankyoreh. Dicapai pada May 5, 2013.
  11. ^ Brazinsky, Gregg (September 2009). Nation Building in South Korea. The University of North Carolina Press. ISBN 978-0807861813.
  12. ^ "5 Rhee Supporters Are Hanged As Korean Chief Bars Clemency; But Death Sentences of Five Others Are Commuted to Life by General Park". The New York Times (dalam bahasa Inggeris). 1961-12-22. ISSN 0362-4331. Dicapai pada 2023-06-24.
  13. ^ "Assassination of President Park Chung-hee in 1979". koreatimes (dalam bahasa Inggeris). 2010-10-24. Dicapai pada 2023-06-25.
  14. ^ Seuk-Ryule, Hong. 2002. "Reunification Issues and Civil Society in South Korea: The Debates and Social Movement for Reunification during the April Revolution Period, 1960–1961." Journal of Asian Studies 61, no. 4: 1237.

Bacaan lanjut

[sunting | sunting sumber]
  • Mark Peterson, 2009, A Brief History Of Korea (Brief History), Facts on File. (ISBN 0816050856)

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]