Jawatankuasa Rakyat Sementara Korea Utara
Sebahagian daripada siri tentang |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Sejarah Korea Utara | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Portal Korea Utara | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jawatankuasa Rakyat Sementara Korea Utara (Jawi: جاوتنكواس رعيت سمنتارا كوريا اوتارا) ialah kerajaan sementara Korea Utara.
Jawatankuasa itu ditubuhkan pada 8 Februari 1946 sebagai tindak balas terhadap keperluan Pentadbiran Awam Soviet dan komunis untuk mempunyai pemusatan kuasa di Korea utara, yang ketika itu merupakan kawasan yang dibahagikan kepada jawatankuasa-jawatankuasa rakyat mengikut wilayah. Dianggap sebagai institusi kuasa pentadbiran tertinggi di Korea utara, ia juga menjadi kerajaan sementara de facto yang menjalankan pembaharuan, seperti pembaharuan tanah dan pemiliknegaraan industri utama.
Jawatankuasa itu digantikan oleh Jawatankuasa Rakyat Korea Utara pada 21 Februari 1947, yang menjadi kerajaan sementara apabila Korea utara beralih kepada Republik Rakyat Demokratik Korea.
Sejarah
[sunting | sunting sumber]Dengan penyerahan kalah Empayar Jepun dalam Perang Dunia II pada Ogos 1945, jawatankuasa rakyat telah ditubuhkan di seluruh Korea. Pentadbiran jawatankuasa rakyat ini diiktiraf oleh tentera Soviet yang memasuki Korea utara, sambil menubuhkan pihak berkuasa pendudukan mereka sendiri yang dikenali sebagai Pentadbiran Awam Soviet pada 3 Oktober 1945.
Percubaan awal Soviet untuk mewujudkan kerajaan berpusat di Korea utara ialah Jawatankuasa Pentadbiran Lima Wilayah. Ini telah ditubuhkan pada 8 Oktober 1945 dan diketuai oleh pengerusi jawatankuasa nasionalis dan rakyat Pyongan Selatan Cho Man-sik, yang merupakan tokoh paling terkemuka di Korea utara dan salah seorang calon Soviet untuk bakal pemimpin Korea Utara. Jawatankuasa ini merupakan institusi pemerintahan sendiri secara sementara yang diwujudkan oleh wakil lima jawatankuasa rakyat wilayah di utara Korea, yang terdiri daripada pakatan antara komunis dan nasionalis. Jawatankuasa Pentadbiran Lima Wilayah berakhir berikutan penangkapan Cho Man-sik oleh Soviet pada Januari 1946 disebabkan oleh ideologi yang bertentangan antara kedua-duanya dan penentangan Cho terhadap cadangan Persidangan Moscow untuk menjadi pemegang amanah di Korea.
Pada 8–9 Februari 1946, mesyuarat antara parti politik, pertubuhan sosial, jawatankuasa rakyat dan biro pentadbiran di utara Korea telah menubuhkan Jawatankuasa Rakyat Sementara Korea Utara. Jawatankuasa baru yang dikuasai komunis ini diketuai oleh pengerusinya Kim Il-sung, seorang komunis yang disokong oleh Soviet untuk menjadi pemimpin Korea Utara. Jawatankuasa ini secara berkesan menjadi kerajaan sementara de facto yang menjalankan pembaharuan di Korea utara seperti pembaharuan tanah dan pemiliknegaraan industri utama mengikut Platform 20-Perkara yang dikeluarkan oleh Kim Il-sung pada Mac 1946. Pentadbiran Awam Soviet terus berfungsi serentak dengan Jawatankuasa Rakyat Sementara Korea Utara, tetapi dalam peranan penasihat.
Jawatankuasa Rakyat Sementara Korea Utara mengadakan pemilihan jawatankuasa rakyat tempatan pada November 1946. Ini adalah sebagai persediaan untuk pilihan raya pada Februari 1947 Perhimpunan Rakyat Korea Utara, yang menganjurkan Jawatankuasa Rakyat Korea Utara pada 21 Februari 1947 yang menjadi kerajaan sementara yang seterusnya di utara Korea.
Organisasi
[sunting | sunting sumber]Jawatankuasa Rakyat Sementara Korea Utara telah dianjurkan melalui mesyuarat parti politik, organisasi sosial, biro pentadbiran dan jawatankuasa rakyat di utara Korea pada 8–9 Februari 1946.
Turut serta dalam mesyuarat itu ialah 137 orang wakil yang termasuk dua wakil dari Parti Komunis Korea, dua wakil dari Parti Demokratik Korea, dua wakil dari Perikatan Kemerdekaan, dua wakil dari Persekutuan Am Kesatuan Buruh, dua wakil dari Persekutuan Am Kesatuan Petani, seorang wakil dari Liga Wanita, seorang wakil dari Liga Belia Demokratik, seorang wakil dari persatuan agama, seorang wakil dari Persatuan Kebudayaan Korea-Soviet, 11 ketua biro pentadbiran dan wakil dari jawatankuasa rakyat.[1]
Kim Il-sung membuat laporan mengenai situasi politik di Korea Utara dan isu mewujudkan jawatankuasa rakyat sementara pada hari pertama mesyuarat pada 8 Februari. Ini diikuti pada 9 Februari dengan pemilihan 23 ahli Jawatankuasa Rakyat Sementara Korea Utara, dengan Kim Il-sung sebagai pengerusi, Kim Tu-bong sebagai naib pengerusi dan Kang Ryang-uk sebagai setiausaha agung.[1][2]
Pembaharuan
[sunting | sunting sumber]Pada 23 Mac 1946, Kim Il-sung mengeluarkan Platform 20-Perkara, yang menjadi asas kepada pembaharuan yang akan dilaksanakan di utara Korea.
- Bersihkan sepenuhnya semua sisa-sisa pemerintahan imperialis Jepun dalam kehidupan politik dan ekonomi di Korea.
- Buka perjuangan tanpa belas kasihan terhadap unsur reaksioner dan anti-demokratik dalam negara, dan melarang sama sekali aktiviti oleh parti, kumpulan dan individu fasis dan anti-demokratik.
- Menjamin kebebasan bersuara, akhbar, perhimpunan dan kepercayaan kepada semua orang. Menjamin syarat untuk aktiviti bebas parti politik demokratik, persatuan pekerja, persatuan petani, dan organisasi sosial demokratik yang lain.
- Memastikan seluruh rakyat Korea mempunyai kewajipan dan hak untuk menganjurkan jawatankuasa rakyat, institusi pentadbiran tempatan yang bersatu, melalui pilihan raya berdasarkan undi sejagat, langsung, sama rata dan rahsia.
- Menjamin hak sama rata kepada semua warganegara tanpa mengira jantina, kepercayaan dan pemilikan harta.
- Bertegas tentang ketakbolehcabulan kediaman dan jiwa, dan jaminan sah harta dan pemilikan peribadi warganegara.
- Memansuhkan semua institusi perundangan dan kehakiman yang digunakan pada zaman pemerintahan imperialis Jepun dahulu dan juga yang dipengaruhi olehnya, dan memilih institusi kehakiman rakyat berdasarkan prinsip demokrasi dan jaminan hak sama rata di bawah undang-undang untuk semua rakyat.
- Membangunkan industri, ladang, pengangkutan dan perdagangan untuk meningkatkan kesejahteraan rakyat.
- Memiliknegarakan perusahaan besar, institusi pengangkutan, bank, lombong dan hutan.
- Membenarkan dan menggalakkan kebebasan dalam kraftangan dan perdagangan persendirian.
- Rampas tanah daripada orang Jepun, warga Jepun, pengkhianat dan pemilik tanah yang mengamalkan pertanian penyewa dan menghapuskan sistem pertanian penyewa, dan menjadikan semua tanah yang dirampas menjadi hak milik petani secara percuma. Pastikan kerajaan menguruskan semua kemudahan pengairan secara percuma.
- Berjuang menentang spekulator dan pemberi pinjaman dengan menggubal harga pasaran untuk keperluan harian.
- Menggubal sistem cukai tunggal dan adil, dan melaksanakan sistem cukai pendapatan progresif.
- Melaksanakan sistem kerja 8 jam untuk pekerja dan kerani pejabat, dan mengawal gaji minimum. Melarang bekerja untuk lelaki di bawah umur 13 tahun, dan melaksanakan sistem kerja 6 jam untuk lelaki berumur 13 hingga 16 tahun.
- Melaksanakan insurans hayat untuk pekerja dan kerani pejabat, dan melaksanakan sistem insurans untuk pekerja dan perusahaan.
- Melaksanakan sistem pendidikan wajib sejagat, dan meluaskan sekolah rendah, sekolah menengah, sekolah menengah dan universiti di bawah pengurusan negeri secara meluas. Mereformasi sistem pendidikan rakyat mengikut sistem demokrasi negara.
- Membangunkan budaya, sains dan seni negara secara aktif, dan mengembangkan bilangan teater, perpustakaan, stesen penyiaran radio dan panggung wayang.
- Membuat secara meluas sekolah khas untuk memupuk bakat yang diperlukan dalam semua sektor institusi negeri dan ekonomi rakyat.
- Memberi galakan orang dan perusahaan yang terlibat dalam sains dan seni, dan berikan bantuan kepada mereka.
- Kembangkan bilangan hospital negeri, hapuskan penyakit berjangkit, dan rawat orang miskin secara percuma.[3]
Pada 8 Mac 1946, pembaharuan tanah telah dilaksanakan di Korea Utara yang menyaksikan rampasan tanah daripada warga dan pertubuhan Jepun, kerjasama Korea, pemilik tanah dan pertubuhan agama. Tanah yang dirampas kemudiannya diagihkan semula kepada 420,000 isi rumah. Sebanyak 52% keluasan tanah Korea Utara dan 82% pemilikan tanah telah diagihkan semula.[2]
Pada 24 Jun 1946, satu hari kerja 8 jam telah dilaksanakan, dengan pekerja yang terlibat dalam kerja berbahaya telah ditugaskan kepada hari kerja 7 jam. Bekerja adalah dilarang bagi mereka yang berumur di bawah 14 tahun. Gaji dan insurans sosial yang sama telah dilaksanakan untuk pekerja.[2]
Pada 22 Julai 1946, undang-undang mengenai kesaksamaan jantina di Korea Utara telah digubal.[2]
Pada 10 Ogos 1946, 1,034 kemudahan perindustrian utama, atau 90% daripada jumlah industri di Korea Utara, telah dimiliknegarakan.[2]
Pada 27 Disember 1946, telah diputuskan bahawa petani di Korea Utara akan memberikan 25% daripada hasil tuaian mereka sebagai cukai pertanian.[2]
Rujukan
[sunting | sunting sumber]- ^ a b "Establishment of the Provisional People's Committee of North Korea". National Institute of Korean History. Dicapai pada 11 January 2019.
- ^ a b c d e f "Organization and Role of the Provisional People's Committee of North Korea". National Institute of Korean History. Dicapai pada 11 January 2019. Ralat petik: Tag
<ref>tidak sah, nama ":1" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza - ^ "20-Point Platform". Kim Il Sung Open University. Dicapai pada 11 January 2019.