Pergi ke kandungan

Tuhan dalam Islam

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Tanggapan Tuhan
Bahá'í
Buddha
Kristian
Hindu
Islam
Jain
Yahudi
Sikh
Majusi

Dalam Islam, Tuhan, dikenali dalam bahasa Arab sebagai Allah, ialah Pencipta, Pengekal, Pentakdir, dan Hakim alam semesta yang maha berkuasa dan maha mengetahui.[1][2] Islam memberi penekanan berat pada tanggapan Tuhan sebagai tunggal semata-mata (tauhid).[3] Tuhan adalah unik (wahid) dan wujud hanya satu (ahad), maha pengasih dan sangat berkuasa.[4] Menurut tradisi ada 99 Nama Tuhan (al-Asma al-Husna makna harfiah: "Nama-nama yang terbaik") setiapnya menimbulkan suatu sifat berlainan Tuhan.[5][6] Kesemua nama ini merujuk kepada Allah, nama ketuhanan yang agung dan maha menyeluruh.[7] Di kalangan 99 nama Tuhan, yang termasyhur dan terbanyak digunakan ialah "Maha Penyayang" (al-Rahman) dan "Maha Pengasih" (al-Rahim).[5][6]

Penciptaan dan pemerintahan alam semesta dilihat sebagai suatu tindakan pengasih perdana untuk mana semua ciptaan menyanyi kemuliaan Tuhan dan bersaksi pada kesatuan dan ketuanan Tuhan. Menurut ajaran Islam, Tuhan wujud tanpa suatu tempat.[8] Menurut al-Quran, "Tiada penglihatan dapat memahami-Nya, tetapi pemahaman-Nya adalah ke atas semua penglihatan. Tuhan adalah di luar semua pemahaman, tetapi mengenal semua benda" (Qur'an 6:103).[2]

Tuhan dalam Islam bukan hanya agung dan berdaulat, tetapi juga suatu Tuhan yang peribadi: Menurut al-Quran, Allah lebih dekat kepada seorang daripada urat jugulumnya (al-Quran 50:16).[9] Tuhan menjawab pada mereka yang memerlukan atau dalam kesusahan bila-bila masa mereka memanggil. Di atas semuanya, Tuhan memimpin kemanusiaan ke jalan yang benar, “cara yang suci.”[8]

Islam mengajar bahawa Tuhan yang disebut dalam al-Quran sebagai Tuhan yang sama disembah oleh agama samawi yang lain seperti agama Kristian dan agama Yahudi (29:46).[10]

Keesaan Tuhan

[sunting | sunting sumber]
Sebahagian dari siri mengenai
القرءان الکريم
al-Quranul Karim
Teks
Kandungan
Mengaji
Terjemahan
Sejarah
Tafsir
Berkaitan
Rencana utama: Tauhid

Keesaan Tuhan atau Tawḥīd ialah tindakan mempercayai dan menegaskan bahawa Tuhan (bahasa Arab: Allah) adalah satu dan unik(wāḥid). Al-Quran menegaskan kewujudan kebenaran tunggal dan mutlak yang mengatasi dunia; suatu Tuhan unik dan tidak terbahagikan yang berdikari daripada keseluruhan ciptaan.[11] Menurut al-Quran:[11]

"Katakanlah: Dia ialah Allah Yang Maha Esa; Allah yang menjadi tumpuan sekalian makhluk untuk memohon sebarang hajat; Dia tidak beranak dan tidak pula diperanakkan; Dan tiada apapun yang serupa denganNya." (Surah 112:1-4, Melayu)
Dan Tuhanmu Maha Kaya, lagi Melimpah-limpah rahmatNya. Jika Dia kehendaki, nescaya Dia binasakan kamu dan menggantikan sesudah kamu dengan sesiapa yang dikehendakiNya, sebagaimana Dia telah menjadikan kamu daripada keturunan kaum yang lain." (Surah 6:133, Melayu)

Menurut dengan Vincent J. Cornell, al-Quran juga memberikan imej monist Tuhan dengan menjelaskan kebenarannya sebagai suatu keseluruhan yang berpaduan, dengan Tuhan sebagai tanggapan satu yang akan menjelaskan atau menganggap sebagai puncanya yang semua benda wujud:"Tuhan ialah Yang Pertama dan Yang Terakhir, the Outward and the Inward; Tuhan ialah Pengetahu semuanya (Sura 57:3)"[11] Sesetengah umat Islam telah meskipun secara bertenaga mengkritikkan terjemahan yang akan membawa ke suatu pandangan monist Tuhan dengan apa yang mereka lihat sebagai pembezaan kabur antara Pencipta dan Ciptaan, dan ketidakseimbangan dengan monteisme radikal Islam. [12]

Ketidakbahagian Tuhan bermakna ketidakbahagian pemerintahan Tuhan yang pada gilirannya membawa pada tanggapan alam sebagai suatu alam yang adil dan akhlak koheren daripada suatu kewujudan dan cemas akhlak (sepertinya dalam politeisme). Miripnya al-Quran menolak moda binari pemikaran seperti gagasan kedwian Tuhan didebatkan yang kedua-duanya kebaikan dan kejahatan dijanakan daripada tindakan kreatif Tuhan dan bahawa kuasa jahat tidak mempunyai kuasa untuk mencipta apa-apa. Tuhan dalam Islam ialah suatu tuhan sejagat daripada suatu yang tempatan, berkaum atau berfikiran sempit; suatu mutlak yang menintegrasikan semua nilai yang mengiakan dan membiarkan tiada kejahatan. [13]

Tawhid mendirikan rencana yang terutama jawatan umat Islam. [14] Untuk memuncakan keramalan dengan suatu entiti dicipta ialah satu-satunya dosa yang tidak dimaafkan disebutkan dalam al-Quran. [13] Umat Islam mempercayai bahawa keseluruhannya ajaran Islam berasaskan prinsip Tawhid. [15]

Sifat Tuhan

[sunting | sunting sumber]
Sebahagian daripada siri berkaitan
Islam
Pegangan
Perundangan
Sumber
Sejarah
Budaya and masyarakat
Topik berkaitan

Al-Quran merujukkan sifat Tuhan sebagai “nama terindah” Tuhan (see 7:180, 17:110, 20:8, 59:24). Menurut dengan Gerhard Böwering, "Mereka secara tradisional menyebut satu per satu sebanyak 99 dalam bilangan pada mana nama tertinggi (al-ism al-aʿẓam), ialah nama agung Tuhan, Allāh. Locus classicus untuk menyenaraikan nama meramalkan dalam sastera ulasan qurʾānic ialah 17:110, “Panggilnya Allah (Tuhan yang satu-satunya), atau panggilnya Ar-Rahman (Yang Pengasih); yang mana sahaja kamu memanggil, untuk-Nya milik nama-nama yang terindah,” dan juga 59:22-24, yang termasuk suatu gugusan lebih daripada sedozen epitet meramalkan."[16] Nama-nama yang terumum untuk Tuhan dalam Islam ialah:

  • Maha Tinggi (al-Aziz)
  • Maha Besar (al-Mutakabbir)
  • Sentiasa Memaafkan (al-Ghaffar)
  • Sentiasa Memperuntuk (al-Muhaymin)
  • Tuhan dan Penaruh Alam (Rabb al-Alameen)
  • Menyara Diri (al-Haqq)
  • Tuhan Abadi (al-Baqi)
  • Yang Penahan (al-Muqsith)
  • Yang Aman (Alsalam)

Teologi Islam membuatkan perbezaan antara sifat Tuhan dan inti intipati kuasa Tuhan.[16]

Tambahan, ia ialah salah satu asas dalam Islam bahwa Tuhan wujud tanpa suatu tempat dan tidak menyerupai makhluknya. Misalnya, Tuhan tidak mempunyai badan dan tiada apa yang seperti-Nya. Dalam al-Quran ia berkata apa maskudnya "Tiada apa yang seperti-Nya dalam apa-apa cara," [lihat al-Quran 42:11]. Allah tidak dihadkan pada Dimensi.

Keserbatahuan Tuhan

[sunting | sunting sumber]

Al-Quran menjelaskan Tuhan sebagai menjadi penuh mengetahui semua perkara yang berlaku di alam, termasuk fikiran dan perasaan peribadi, dan menegaskan bahawa seseorang tidak dapat bersembunyi daripada Tuhan:

Dalam apa-apa sahaja urusan yang anda lakukan, dan apa-apa sahaja bahagian yang kamu baca daripada al-Quran,- dan apa-apa sahaja yang kamu (umat manusia) lakukan,-Kami ialah saksi. Oleh itu, apabila kamu asyik mendalam pada itu. Tidak pun tersembunyi daripada Tuhanmu (sebanyaknya) berat suatu amat sedikit di bumi atau di syurga. Dan tidak sekurang-kurangnya dan tidak sebesarnya perkara-perkara ini tetapi dirakamkan dalam suatu rakaman ketara.

— [10:61]

Perbandingan rentas agama

[sunting | sunting sumber]
Tuhan dalam Islam lwn Tuhan dalam tanggapan Arab sebelum Islam

Bertentangan dengan politeisme Arab Sebelum Islam, Tuhan dalam Islam tidak mempunyai persekutu dan pasangan tidak juga adanya tali persaudaraan antara Tuhan dan jinn. [16] Pre-Islamic pagan Arabs believed in a blind, powerful, inexorable and insensible fate over which man had no control[perlu rujukan]. This was replaced with the Islamic notion of a powerful but provident and merciful God.[17]

Tuhan dalam Islam lwn Tuhan dalam agama Yahudi

Menurut dengan Francis Edwards Peters, "Al-Quran mendesak, umat Islam mempercayai, dan sejarawan mengesahkan bahawa Nabi Muhammad dan pengikutnya menyembah Tuhan yang sama dengan umat Yahudi [lihat al-Quran 29:46]. Allah dalam al-Quran ialah Tuhan Pencipta sama yang mengadakan perjanjian dengan Nabi Ibrahim a.s.". Peters mengatakan bahawa al-Quran menggambarkan Allah sebagai lebih berkuasa dan lebih jauh daripada Yahweh, dan sebagai seorang Tuhan yang sejagat, tidak seperti Yahweh yang secara berhampiran mengikut Bani Israel.[10] Menurut dengan Encyclopedia Britannica (lihat juga bahagian berikutan untuk perbandingan antara kesayangan Tuhan dalam Islam dan agama Kristian) [4]:

Tuhan dalam Islam lwn Tuhan dalam agama Kristian

Islam secara bersemangat menolak kepercayaan Kristian bahawa Tuhan itu tiga dalam satu dalam satu bahan (lihat Tritunggal). Dalam tanggapan Islam pada Tuhan, tiada pengantara di antara Tuhan dan penciptaan yang wujud dan kehadiran Tuhan dipercayai berasa di mana-mana, dan tidak menjelma dalam apa-apa.[17]

Agama Kristian di Barat menganggap Islam sebagai agama kafir sewaktu Salib pertama dan kedua. Muhammad dilihat sebagai sejenis hantu atau tuhan palsu yang disembah dengan Apollyon dan Termangant dalam tritunggal tidak kudus.[18][19] Walau bagaimanapun, pandangan tradisional agama Kristian ialah Tuhan Muhammad ialah Tuhan yang sama dengan Nabi Isa. Ludovico Marracci (1734), pengaku Paus Suci XI, mengatakan:[20]

Bahwa Muhammad dan bersama dengan para pengikutnya yang dianggap ortodoks, telah dan berterusan mempunyai tanggapan adil dan benar Tuhan dan puncanya, kelihatan sangat jelas daripada al-Quran sendiri dan semua hukum Islam, yang ia akan menjadi membuang masa untuk menyangkal mereka yang menganggap Tuha Muhammad berlainan daripada Tuhan yang sebenarnya.

Banyak sekali ayat dalam Perjanjian Lama merujukkan pada kesayangan Tuhan. Suatu tema berpusat dalam Perjanjian Baru ialah kesayangan Tuhan dengan mengirimnya Nabi Isa. Dalam Islam, kesayangan Tuhan ditunjukkan melalui tanda-tandanya dan penciptaan Bumi di mana manusia dapat tinggal dalam keselesaan seherdana.

"Wahai kaum manusia! Sangat sayanginya Tuhan Penajagamu, yang mencipta kamu dan mereka yang tiba sebelum kamu, yang kamu akan mendapat kesempatan untuk mempelahari kesolehan;
yang mencipta Bumi tempat duduk kamu, dan syurga kanopimu; dan kirimkan hujan dari syurga; dan memperuntukkan buah-buahan untuk makanan kamu; oleh itu hangan mendirikan penyekutu dengan Tuhan apabila kamu mengetahui (yang benar)." (Sura 2:21-22, Yusuf Ali)

Doa Islam yang terumum kepada Tuhan ialah 'Maha Pengasih, Maha Penyayang'. Dua nama lain daripada "nama indah" Tuhan ialah 'Maha Mencinta' (Al-Wadud) dan 'Pengurnia'(Al-Wahhāb). Dalam Islam, Watt berkata, Tuhan telah memberikan kesempatan untuk tiap masyarakat untuk memperolehi kemajuan besar (iaitu hidup di Syurga) dengan mengirim utusan atau nabi pada mereka. Islam juga mempunyai doktrin permintaan Muhammad pada Hari Akhirat yang akan diterima secara bergemar, walaupun pendosa mungkin dihukum untuk doa mereka sama ada di hidup ini atau untuk jangka yang berhad di akhirat.[21]

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]

Catatan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ Gerhard Böwering, God and his Attributes, Encyclopedia of the Quran
  2. ^ a b John L. Esposito, Islam: The Straight Path, Oxford University Press, 1998, m/s. 22
  3. ^ John L. Esposito, Islam: The Straight Path, Oxford University Press, 1998, m/s. 88
  4. ^ a b "Allah." Encyclopædia Britannica. 2007. Encyclopædia Britannica
  5. ^ a b Bentley, David (1999). The 99 Beautiful Names for God for All the People of the Book. William Carey Library. ISBN 0-87808-299-9. Unknown parameter |month= ignored (bantuan)
  6. ^ a b Encyclopedia of the Modern Middle East and North Africa, Allah
  7. ^ Annemarie Schimmel,The Tao of Islam: A Sourcebook on Gender Relationships in Islamic, SUNY Press, m/s .206
  8. ^ a b Britannica Encyclopedia, Islam, m/s. 3
  9. ^ Terjemahan Surah Qaf di USC
  10. ^ a b F.E. Peters, Islam, m/s. 4, Princeton University Press, 2003
  11. ^ a b c Vincent J. Cornell, Encyclopedia of Religion, Jil. 5, m/s. 3561-3562
  12. ^ Roger S. Gottlie (2006), p.210
  13. ^ a b Asma Barlas (2002), p.96
  14. ^ D. Gimaret, Tawhid, Encyclopedia of Islam
  15. ^ Tariq Ramadan (2005), p.203
  16. ^ a b c Böwering, Gerhard. "God and his Attributes ." Encyclopaedia of the Qurʾān.
  17. ^ a b "Islam." Encyclopædia Britannica. 2007. Encyclopædia Britannica Online, p.3
  18. ^ Alford Welch, Muhammad (Peace and Blessings be upon him) , Encyclopedia of Islam online, Brill
  19. ^ Bernard Lewis, The Arabs in History, Oxford University Press, 2002, p. 45.
  20. ^ William Montgomery Watt, Islam and Christianity today: A Contribution to Dialogue, Routledge, 1983, p.45
  21. ^ William Montgomery Watt, Islam and Christianity today: A Contribution to Dialogue, Routledge, 1983, p.53

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]

Bibliografi

[sunting | sunting sumber]
  • Al-Bayhaqi, (1999), "Allah's Names and Attributes", Publisher:ISCA, ISBN 1-930409-03-6, [1]
  • Hulusi,Ahmed, (????), ""Allah" as introduced by Mohammed" (Peace and Blessings be upon him) , ISBN 975-7557-41-2 [2]
  • Muhaiyaddeen,M. R. Bawa, (1976), "Asma'ul Husna - The 99 Beautiful Names of Allah: The 99 Beautiful Names of Allah", Publisher:The Bawa Muhaiyaddeen Fellowship, ISBN 0-914390-13-9 [3]
  • Netton,Ian Richard (1994), "Allah Transcendent: Studies in the Structure and Semiotics of Islamic Philosophy, Theology and...", Publisher:Routledge , ISBN 0-7007-0287-3 [4]
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Tuhan_dalam_Islam&oldid=5921132"