Pergi ke kandungan

Pelancongan

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
(Dilencongkan daripada Pelancong)
Seorang pelancong mengambil gambar dan video di tapak arkeologi
Pelancong beg galas di Vienna

Pelancongan (Jawi: ‏ڤلنچوڠن‎‎) merujuk kepada aktiviti melawat, melancong atau mengembara ke sesuatu tempat lain yang melebihi lima puluh batu dari tempat kediaman dan tidak lebih dari satu tahun untuk tujuan rekreasi atau mengisi masa lapang. Pelancongan mungkin boleh dilakukan antarabangsa, atau di dalam negara pelancong. Menurut Pertubuhan Pelancongan Sedunia, iaitu salah satu badan PBB, pelancongan juga merujuk kepada aktiviti perkhidmatan kepada pelancong; juga teori dan amalan pelancongan, perniagaan tarikan, menampung, dan menghiburkan pelancong, dan perniagaan operasi pelancongan.[1]. Mereka juga menakrifkan pelancongan secara lebih amnya, dari segi "melampaui persepsi umum mengenai pelancongan sebagai terhad kepada aktiviti percutian" sahaja, memandangkan orang "melakukan perjalanan dan tinggal di tempat-tempat di luar persekitaran biasa mereka untuk tidak lebih daripada satu tahun berturut-turut untuk masa santai, perniagaan dan lain-lain tujuan ".[2]

Pelancongan boleh jadi domestik atau antarabangsa, dan pelancongan antarabangsa mempunyai implikasi masuk dan keluar pada imbangan pembayaran sesebuah negara. Hari ini, pelancongan merupakan sumber pendapatan utama bagi banyak negara, dan memberi kesan kepada ekonomi kedua-dua negara sumber dan tuan rumah, dalam sesetengah keadaan menjadi sangat penting.[3]

Pelancongan terjejas teruk akibat kemelesetan ekonomi yang kuat dalam kemelesetan akhir tahun 2000-an, antara separuh kedua 2008 dan akhir tahun 2009, dan wabak virus influenza H1N1,[4][5] tetapi perlahan-lahan kembali pulih. Perolehan pelancongan antarabangsa (item perjalanan dalam imbangan pembayaran) meningkat kepada AS$1.03 trilion pada tahun 2011, sejajar dengan peningkatan terma ketara 3.8% dari 2010.[6] Ketibaan pelancong antarabangsa melepasi penanda aras 1 bilion orag pelancong di peringkat global untuk kali pertama pada tahun 2012,[7] pasaran baru muncul seperti China, Rusia dan Brazil telah meningkatkan perbelanjaannya lebih banyak berbanding dekad sebelumnya.[8] ITB Berlin adalah pameran perdagangan pelancongan terkemuka di dunia.[9]

Poskad 1922 menunjukkan pelancong di High Tatras, Slovakia.

Kepentingan pelancongan

[sunting | sunting sumber]
Iguazu Falls di Misiones, Argentina. Ia salah satu destinasi paling popular di Amerika Latin.

Pelancongan ialah sumber pendapatan penting bagi kebanyakan rantau dan negara. Kepentingannya diiktiraf dalam Deklarasi Pelancongan Dunia di Manila tahun 1980 sebagai "suatu kegiatan yang penting bagi kehidupan negara-negara kerana kesan langsungnya terhadap sektor sosial, budaya, pendidikan, dan ekonomi masyarakat negara dan hubungan antarabangsa mereka."[10][11] Pelancongan membawa sejumlah besar pendapatan ke dalam ekonomi tempatan dalam bentuk pembayaran barangan dan perkhidmatan yang diperlukan oleh pelancong, menyumbang 30% daripada perkhidmatan perdagangan dunia, dan 6% daripada keseluruhan eksport barangan dan perkhidmatan.[12] Ia juga mewujudkan peluang pekerjaan dalam sektor perkhidmatan ekonomi yang berkaitan dengan pelancongan.[13]

Kerusi Strandkorb di Pulau Usedom, Jerman. Bukan sahaja sektor perkhidmatan mendapat untung ekoran pelancongan, tetapi juga pengeluar tempatan (seperti yang menghasilkan strandkorb), peruncit, sektor hartanah dan imej lokasi boleh mendapat manfaat.

Industri perkhidmatan yang mendapat manfaat daripada pelancongan termasuk perkhidmatan pengangkutan, seperti syarikat penerbangan, kapal pesiar, kereta api dan teksi; perkhidmatan hospitaliti, seperti penginapan, termasuk hotel dan pusat peranginan; dan tempat hiburan, seperti taman hiburan, restoran, kasino, pusat membeli-belah, tempat muzik, dan teater. Ini adalah tambahan kepada barangan yang dibeli oleh pelancong, termasuk cenderahati.

Definisi

[sunting | sunting sumber]
Taman Negara Drawa di Poland, terkenal dengan laluan berkanu.

Pada tahun 1936, Liga Bangsa menamakan pelancong asing sebagai "seseorang yang melancong ke luar negara sekurang-kurangnya dua puluh empat jam". Penggantinya, Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, meminda definisi ini pada tahun 1945, dengan memasukkan penginapan maksimum enam bulan.[14]

Pada tahun 1941, Hunziker dan Kraft mendefinisikan pelancongan sebagai "sejumlah fenomena dan hubungan yang timbul daripada perjalanan dan penetapan bukan pemastautin, selagi mereka tidak menuju kepada kediaman tetap dan tidak berkaitan dengan apa-apa aktiviti mencari pendapatan."[15][16] Pada tahun 1976, definisi Persatuan Pelancongan Pelancongan England ialah: "Pelancongan ialah pergerakan sementara dan jangka pendek seseorang ke destinasi di luar tempat-tempat di mana mereka biasanya tinggal dan bekerja dan aktiviti mereka semasa menginap di setiap destinasi. Ia termasuk pergerakan untuk semua tujuan."[17] Pada tahun 1981, Persatuan Pakar Saintifik Antarabangsa dalam Pelancongan menakrifkan pelancongan dari segi aktiviti tertentu yang dipilih dan dilaksanakan di luar rumah.[18]

Pada tahun 1994, Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu mengenal pasti tiga bentuk pelancongan dalam Cadangan mengenai Statistik Pelancongan:[19]

  • Pelancongan domestik, yang melibatkan penduduk negara tertentu yang melancong hanya dalam negara
  • Pelancongan ke dalam, yang melibatkan bukan penghuni berjalan ke sesebuah negara tertentu
  • Pelancongan ke luar, yang melibatkan penduduk berjalan ke negara lain

Istilah pelancongan dan perjalanan kadang-kadang digunakan secara bergantian. Dalam konteks ini, perjalanan mempunyai takrifan yang sama kepada pelancongan, tetapi menunjukkan perjalanan yang lebih bertujuan. Istilah pelancongan dan pelancong kadang-kadang digunakan secara pejoratif, untuk menunjukkan minat yang cetek tentang budaya atau lokasi yang dilawati. Sebaliknya, mereka yang berjalan sering digunakan sebagai tanda perbezaan. Sosiologi pelancongan telah mengkaji nilai-nilai budaya yang mendasari perbezaan-perbezaan ini dan implikasi mereka untuk hubungan kelas.[20]

Statistik dan kedudukan pelancongan dunia

[sunting | sunting sumber]

Jumlah keseluruhan perjalanan pelancongan rentas sempadan

[sunting | sunting sumber]

Ketibaan pelancong antarabangsa mencapai 1.035 bilion pada tahun 2012, meningkat daripada 996 juta pada tahun 2011 dan 952 juta pada tahun 2010.[21] Pada tahun 2011 dan 2012, permintaan perjalanan antarabangsa terus pulih daripada kerugian akibat kemelesetan lewat tahun 2000, di mana pelancongan mengalami kelembapan teruk dari separuh kedua 2008 menjelang akhir tahun 2009. Selepas peningkatan 5% pada separuh pertama tahun 2008, pertumbuhan ketibaan pelancong antarabangsa bergerak ke arah negatif pada separuh kedua tahun 2008, dan berakhir hanya 2% untuk tahun ini, berbanding dengan kenaikan 7% pada tahun 2007.[22] Kecenderungan negatif yang semakin meningkat pada tahun 2009, diterukkan lagi di sesetengah negara disebabkan oleh wabak virus influenza H1N1, mengakibatkan penurunan 4.2% pada tahun 2009 kepada 880 juta ketibaan pelancong antarabangsa, dan 5.7% penurunan penerimaan pelancongan antarabangsa.[23]

Destinasi pelancongan teratas dunia

[sunting | sunting sumber]
Rencana utama: Kedudukan Pelancongan Dunia

Pertubuhan Pelancongan Sedunia melaporkan sepuluh destinasi berikut sebagai yang paling banyak dikunjungi dari segi bilangan pelancong antarabangsa pada tahun 2016.

Kedudukan Negara Wilayah

UNWTO [24]

Ketibaan

pelancong

antarabangsa (2016)[25]

1  Perancis Eropah 82.6 juta
2  Amerika Syarikat Amerika Utara 75.6 juta
3  Sepanyol Eropah 75.6 juta
4  Republik Rakyat China Asia 59.3 juta
5  Itali Eropah 52.4 juta
6 United Kingdom Eropah 35.8 juta
7  Jerman Eropah 35.6 juta
8  Mexico Amerika Utara 35.0 juta
9  Thailand Asia 32.6 juta
10  Malaysia Asia 26.8 juta

Perolehan pelancongan antarabangsa

[sunting | sunting sumber]

Perolehan pelancongan antarabangsa meningkat kepada AS$ 1.2 trilion pada tahun 2014, sejajar dengan kenaikan dalam terma sebenar 3.7% dari tahun 2013.[26] Pertubuhan Pelancongan Sedunia melaporkan entiti berikut sebagai sepuluh penerima pelancongan terbaik untuk tahun 2015:

Kedudukan Negara Wilayah

UNWTO [27]

Perolehan

pelancongan

antarabangsa (2016)[28]

1  Amerika Syarikat Amerika Utara $204.5 bilion
2  Republik Rakyat China Asia $114.1 bilion
3  Sepanyol Eropah $56.5 bilion
4  Perancis Eropah $45.9 bilion
5 United Kingdom Eropah $45.5 bilion
6  Thailand Asia $44.6 bilion
7  Itali Eropah $39.4 bilion
8  Jerman Eropah $36.9 bilion
9  Hong Kong Asia $36.2 bilion
10  Makau Asia $31.3 bilion

Perbelanjaan pelancongan antarabangsa

[sunting | sunting sumber]

Pertubuhan Pelancongan Sedunia melaporkan negara-negara berikut sebagai sepuluh pembelanja terbesar dalam pelancongan antarabangsa untuk tahun 2015.

Kedudukan Negara Wilayah

UNWTO[29]

Perbelanjaan

pelancongan

antarabangsa (2015)[30]

1  Republik Rakyat China Asia $292.2 bilion
2  Amerika Syarikat Amerika Utara $112.9 bilion
3  Jerman Eropah $77.5 bilion
4 United Kingdom Eropah $63.3 bilion
5  Perancis Eropah $38.4 bilion
6 Rusia Eropah $34.9 bilion
7  Kanada Amerika Utara $29.4 bilion
8 Korea Selatan Asia $25.0 bilion
9  Itali Eropah $24.4 bilion
10  Australia Oseania $23.5 bilion

Indeks Bandar Destinasi Global MasterCard

[sunting | sunting sumber]

Berdasarkan trafik udara, Indeks Bandar Destinasi MasterCard menilai yang berikut sebagai bandar sepuluh paling popular di dunia untuk pelancongan antarabangsa.

2016[31]
Kedudukan Bandar Negara Ketibaan
pelancong
antarabangsa[32]
1 Bangkok  Thailand 21.47 juta
2 London United Kingdom 19.88 juta
3 Paris  Perancis 18.03 juta
4 Dubai  Emiriah Arab Bersatu 15.27 juta
5 New York City  Amerika Syarikat 12.75 juta
6 Singapura  Singapura 12.11 juta
7 Kuala Lumpur  Malaysia 12.02 juta
8 Istanbul Turki 11.95 juta
9 Tokyo  Jepun 11.70 juta
10 Seoul Korea Selatan 10.20 juta

MasterCard menilai bandar-bandar berikut sebagai sepuluh pendapatan terbesar di dunia daripada pelancongan antarabangsa pada tahun 2015.[33]

Kedudukan Bandar Negara Perbelanjaan

pelancong

antarabangsa[33]

1 London United Kingdom $20.2 bilion
2 New York City  Amerika Syarikat $17.3 bilion
3 Paris  Perancis $16.6 bilion
4 Seoul Korea Selatan $15.2 bilion
5 Singapore  Singapura $14.6 bilion
6 Barcelona  Sepanyol $13.8 bilion
7 Bangkok  Thailand $12.3 bilion
8 Kuala Lumpur  Malaysia $12.0 bilion
9 Dubai  Emiriah Arab Bersatu $11.6 bilion
10 Istanbul Turki $9.3 bilion

Kedudukan Destinasi Bandar Raya Terbaik oleh Euromonitor International

[sunting | sunting sumber]

Euromonitor International menilai bandar-bandar di dunia yang paling banyak dikunjungi oleh pelancong antarabangsa pada Januari 2015:[34][35]

Kedudukan Bandar Negara Ketibaan

pelancong

antarabangsa[36]

1 Hong Kong  Hong Kong 25.58 juta
2 Singapura  Singapura 22.45 juta
3 Bangkok  Thailand 17.46 juta
4 London United Kingdom 16.78 juta
5 Paris  Perancis 15.20 juta
6 Macau  Makau 14.26 juta
7 New York City  Amerika Syarikat 11.85 juta
8 Shenzhen  Republik Rakyat China 11.70 juta
9 Kuala Lumpur  Malaysia 11.18 juta
10 Antalya Turki 11.12 juta

Majlis Pelancongan & Perjalanan Dunia

[sunting | sunting sumber]
Negara Menunjukkan Pertumbuhan Pelancongan & Perjalanan Antarabangsa yang Kukuh di antara 2010-2016[37]
Kedudukan Negara Peratusan
1 MyanmarMyanmar 73.5%
2 SudanSudan 49.8%
3 AzerbaijanAzerbaijan 36.4%
4 QatarQatar 34.1%
5 São Tomé dan PríncipeSao Tome & Principe 30.1%
6 Sri LankaSri Lanka 26.4%
7 CameroonCameroon 25.5%
8 Georgia (negara)Georgia 22.7%
9 IcelandIceland 20.0%
10 KyrgyzstanKyrgyzstan 19.5%
Negara-negara yang melakukan yang terbaik dalam industri pelancongan yang paling pesat berkembang pada tahun 2016[38]
Kedudukan Negara Peratusan
1 AzerbaijanAzerbaijan 46.1%
2 MongoliaMongolia 24.4%
3 IcelandIceland 20.1%
4 CyprusCyprus 15.4%
5 KazakhstanKazakhstan 15.2%
6 MoldovaMoldova 14.2%
7 Costa RicaCosta Rica 12.1%
8 Georgia (negara)Georgia 11.2%
9 Sri LankaSri Lanka 10.7%
10 ThailandThailand 10.7%

Sejarah

[sunting | sunting sumber]
Seorang pelancong Jepun berbincang dengan pemandu pelancong dan buku panduan dari Miyako meisho zue oleh Akizato Ritō (1787)

Purbaan

[sunting | sunting sumber]
Lihat juga: Sastera perjalanan

Pelancongan di luar kawasan tempat tinggal untuk bersantai kebanyakannya terhad kepada kelas kaya, yang pada masa itu mengembara ke pelbagai sudut dunia, melihat bangunan-bangunan dan karya-karya seni yang hebat, belajar bahasa baru, mengalami budaya baru, dan merasai masakan yang berbeza. Seawal zaman Shulgi, bagaimanapun, raja-raja memuji diri mereka kerana melindungi jalan dan membina stesen jalanan untuk pelancong.[39] Perjalanan untuk keseronokan boleh dilihat di Mesir pada awal 1500 S.M.[40] Semasa Republik Rom, spa dan resort pantai seperti Baiae popular di kalangan orang kaya. Pausanias menulis Penerangan Yunani pada abad ke-2 Masihi. Di China purba, bangsawan kadang-kadang melawat Gunung Tai dan, jika berkesempatan, kesemua lima Gunung Suci.

Zaman Pertengahan

[sunting | sunting sumber]

Menjelang Zaman Pertengahan, Kristian, Buddhisme, dan Islam semuanya mempunyai tradisi ziarah suci yang memotivasi kelas-kelas yang lebih rendah untuk melaksanakan perjalanan jauh bagi memperbaiki kesihatan atau rohani, melihat pemandangan sepanjang jalan. Haji masih menjadi pusat kepercayaan Islam dan Canterbury Tales oleh Chaucer dan Perjalanan ke Barat oleh Wu Cheng'en tetap menjadi klasik kesusasteraan Inggeris dan Cina.

Dinasti Song abad ke-10 hingga ke-13 juga melihat para penulis perjalanan sekular seperti Su Shi (abad ke-11) dan Fan Chengda (abad ke-12) menjadi terkenal di China. Di bawah Ming, Xu Xiake meneruskan amalannya.[41] Di Itali abad pertengahan, Francesco Petrarch juga menulis sebuah alegori tentang pendakian Gunung Ventoux pada 1336 yang memuji perbuatan perjalanan dan mengkritik frigida incuriositas ("kekurangan rasa ingin tahu"). Penyair Burgundi, Michault Taillevent, kemudiannya mengarang ingatannya yang mengasyikkan dari perjalanannya pada 1430 melalui Pergunungan Jura.[42]

Grand Tour

[sunting | sunting sumber]
Putera Ladislaus Sigismund dari Poland melawat Galeri Cornelis van der Geest di Brussels pada 1624.
Lihat juga: Grand Tour

Pelancongan moden dapat dikesan dengan apa yang dikenali sebagai Grand Tour, yang merupakan percutian tradisional di seluruh Eropah (terutama Jerman dan Itali), yang dilakukan oleh kebanyakan orang kelas atasan dari Eropah, terutama dari negara-negara Eropah Barat dan Utara. Pada tahun 1624, Putera muda Poland, Ladislaus Sigismund Vasa, anak sulung dan pewaris Sigismund III, memulakan perjalanan di seluruh Eropah, seperti kebiasaan di kalangan bangsawan Poland.[43] Beliau mengembara ke wilayah Jerman, Belgium, Belanda, di mana beliau mengagumi Pengepungan Breda oleh pasukan Sepanyol, Perancis, Switzerland ke Itali, Austria, dan Republik Czech.[43] Ia adalah perjalanan pendidikan[44] dan salah satu hasilnya adalah pengenalan opera Itali dalam Komanwel Poland-Lithuania.[45]

Kebiasaan ini berkembang dari sekitar 1660 hingga kedatangan transit kereta api berskala besar pada tahun 1840-an, dan umumnya mengikuti jadual piawai. Ia adalah peluang pendidikan dan rite de passage. Meskipun dikaitkan terutamanya dengan bangsawan British dan ningrat tanah yang kaya, perjalanan yang sama dibuat oleh kaum muda kaya Protestan negara-negara Eropah Utara di Benua, dan sejak separuh kedua abad ke-18 beberapa Amerika Selatan, Amerika Syarikat, dan belia di luar negeri lain turut menyertai. Tradisi itu diperluaskan untuk memasukkan lebih banyak kelas menengah selepas perjalanan kereta api dan kapal pengangkut membuat perjalanan menjadi lebih mudah, dan Thomas Cook membuat "Cook's Tour" menjadi kata pepatah.

Grand Tour menjadi simbol status sebenar untuk pelajar kelas atasan pada abad ke-18 dan ke-19. Dalam tempoh ini, teori Johann Joachim Winckelmann tentang ketuanan budaya klasik menjadi sangat popular dan dihargai di dunia akademik Eropah. Artis, penulis dan pengembara (seperti Goethe) mengesahkan kecemerlangan seni klasik di mana Itali, Perancis dan Yunani memberikan contoh yang sangat baik. Atas sebab-sebab ini, destinasi utama Grand Tour adalah ke pusat-pusat itu, di mana pelajar kelas atasan dapat mencari contoh-contoh seni dan sejarah klasik yang jarang didapati.

The New York Times baru-baru ini menggambarkan Grand Tour dengan cara ini:

Tiga ratus tahun yang lalu, Inggeris muda kaya mula mengambil laluan pasca-Oxbridge melalui Perancis dan Itali untuk mencari seni, budaya dan akar Tamadun Barat. Dengan dana hampir tidak terhad, hubungan bangsawan dan bulan (atau tahun) untuk berkeliaran, mereka menempah lukisan, menyempurnakan kemahiran bahasa mereka dan bercampur dengan lapisan atas Benua (Eropah).

— Gross, Matt., Lessons From the Frugal Grand Tour." New York Times 5 September 2008.

Nilai utama Grand Tour, dipercayai, diletakkan dalam pendedahan kedua-dua warisan kebudayaan dari zaman baharian klasik dan Renaissance, dan kepada masyarakat bangsawan dan bergaya di Eropah

Kemunculan perjalanan percutian santai

[sunting | sunting sumber]
Englishman in the Campagna oleh Carl Spitzweg (kk. 1845)

Perjalanan santai dikaitkan dengan Revolusi Perindustrian di United Kingdom - negara Eropah pertama yang mempromosikan masa santai kepada penduduk industri yang semakin meningkat.[46] Pada mulanya, ini digunakan untuk pemilik jentera pengeluaran, oligarki ekonomi, pemilik kilang dan peniaga. Ini terdiri daripada kelas pertengahan baru.[46] Cox & Kings ialah syarikat pelancongan rasmi pertama yang dibentuk pada tahun 1758.[47]

Asal mula industri baru ini tercermin dalam banyak nama tempat. Di Nice, Perancis, salah satu pusat peranginan percutian pertama dan terbaik di Riviera Perancis, esplanade panjang di sepanjang pinggir laut diketahui hari ini sebagai Promenade des Anglais; di banyak resort bersejarah lain di benua Eropah, hotel-hotel istana lama yang mantap mempunyai nama seperti Hotel Bristol, Hotel Carlton, atau Hotel Majestic - mencerminkan dominasi pelanggan Inggeris.

Panel dari Bangunan Thomas Cook di Leicester, memaparkan lawatan yang ditawarkan oleh Thomas Cook
Stesen kereta api Leicester - yang dibina pada tahun 1894 untuk menggantikan, sebahagian besarnya di tapak yang sama, stesen Campbell Street, yang berasal dari banyak jelajahan awal Cook.

Seorang perintis perniagaan agensi pelancongan, idea untuk Thomas Cook menawarkan lawatan datang kepadanya semasa menunggu kereta kuda di London Road di Kibworth. Dengan pembukaan Kereta Api Countland Midland yang dilanjutkan, beliau mengatur untuk mengambil sekumpulan 540 orang pengkempen anti arak dari stesen Campbell Street Leicester untuk perhimpunan di Loughborough, sebelas batu (18 km) jauhnya. Pada 5 Julai 1841, Thomas Cook berurusan dengan syarikat kereta api untuk mengenakan satu shilling bagi setiap orang; ini termasuk tiket kereta api dan makanan untuk perjalanan. Cook dibayar bahagian tambang yang dikenakan kepada penumpang, kerana tiket kereta api, yang menjadi kontrak perundangan antara syarikat dan penumpang, tidak boleh dikeluarkan pada harganya sendiri. Ini adalah kereta api persendirian pertama yang disewa secara peribadi untuk diiklankan kepada orang awam; Cook sendiri mengakui bahawa terdapat kereta api lawatan sebelumnya, tanpa iklan, dan swasta.[48] Semasa tiga musim berikut, dia merancang dan mengadakan lawatan untuk masyarakat anti arak dan kanak-kanak Sekolah Ahad. Pada tahun 1844, Syarikat Kereta Api Countland Midland bersetuju untuk membuat perjanjian tetap dengannya, dengan syarat beliau mencari penumpang. Kejayaan ini membawa beliau memulakan perniagaannya sendiri yang seterusnya melancarkan perjalanan kereta api untuk keseronokan, mengambil peratusan dari tambang kereta api.[49]

Pada tahun 1855, beliau merancang lawatan pertamanya ke luar negara, ketika ia mengambil satu kumpulan dari Leicester ke Calais yang bertepatan dengan Pameran Paris. Pada tahun berikutnya dia memulakan "lawatan kelilingnya yang besar" di Eropah.[50] Semasa 1860-an, dia mengambil kumpulan ke Switzerland, Itali, Mesir dan Amerika Syarikat. Cook mewujudkan "perjalanan bebas inklusif", di mana pengembara pergi secara bebas tetapi agensinya akan caj untuk perjalanan, makanan dan penginapan untuk tempoh yang ditetapkan di atas mana-mana laluan yang dipilih. Begitu kejayaannya hinggakan syarikat kereta api Scotland menarik balik sokongan mereka antara 1862 dan 1863 untuk cuba perniagaan lawatan itu sendiri.

Kapal pesiar

[sunting | sunting sumber]
Prinzessin Victoria Luise, kapal persiaran pertama di dunia, dilancarkan pada bulan Jun 1900 di Hamburg (Jerman)

Pelayaran adalah bentuk pelancongan air yang popular. Kapal persiaran santai diperkenalkan oleh Peninsular & Oriental Steam Navigation Company (P&O) pada tahun 1844,[51] berlayar dari Southampton ke destinasi seperti Gibraltar, Malta dan Athens.[52] Pada tahun 1891, ahli perniagaan Jerman, Albert Ballin, berlayar kapal Augusta Victoria dari Hamburg ke Laut Mediterranean. Pada tahun 1900, salah satu kapal pelayaran tujuan pertama ialah Prinzessin Victoria Luise, telah dibina di Hamburg.

Pelancongan moden

[sunting | sunting sumber]
Maklumat selanjutnya: Kesan pelancongan

Banyak pelancong yang berorientasikan santai beralih ke resort tepi pantai di pantai terdekat atau yang lebih jauh. Kawasan pantai di kawasan tropika popular ketika musim panas dan musim sejuk.

Pelancongan musim sejuk

[sunting | sunting sumber]
Lihat juga: Senarai kawasan ski dan pusat peranginan dan Sukan musim sejuk

St. Moritz, Switzerland menjadi tempat mula pelancongan musim sejuk yang membangun pada tahun 1860-an: pengurus hotel Johannes Badrutt menjemput beberapa tetamu musim panas dari England untuk kembali pada musim sejuk untuk melihat pemandangan bersalji, dengan itu merasmikan satu trend yang popular.[53][54] Walau bagaimanapun, hanya pada 1970-an apabila pelancongan musim sejuk mula mengambil alih dari pelancongan musim panas di banyak pusat peranginan ski Switzerland. Malah ketika musim sejuk, sehingga satu pertiga daripada semua tetamu (bergantung kepada lokasi) terdiri daripada bukan pemain ski.[55]

Resort ski utama terletak di kebanyakan negara Eropah (contohnya Andorra, Austria, Bulgaria, Bosnia-Herzegovina, Croatia, Republik Czech, Cyprus, Finland, Perancis, Jerman, Greece, Iceland, Itali, Norway, Latvia, Lithuania, Poland, Romania, Serbia, Sweden, Slovakia, Slovenia, Sepanyol, Switzerland, Turki), Kanada, Amerika Syarikat (contohnya Montana, Utah, Colorado, California, Wyoming, Vermont, New Hampshire, New York), Lebanon, New Zealand, Jepun, Korea Selatan, Chile, dan Argentina.

Pelancongan massa

[sunting | sunting sumber]
Reisepläne (Pelan perjalanan) olehAdolph Menzel (1875)
Pelancong di Pantai Mediterranean Barcelona, 2007

Akademik telah menakrifkan pelancongan massa sebagai perjalanan oleh kumpulan pada lawatan pra-jadual, biasanya di bawah organisasi profesional pelancongan.[56] Bentuk pelancongan ini berkembang pada separuh kedua abad ke-19 di United Kingdom dan dipelopori oleh Thomas Cook. Cook mengambil kesempatan daripada rangkaian kereta api yang berkembang pesat di Eropah dan menubuhkan sebuah syarikat yang menawarkan lawatan perjalanan seharian yang berpatutan kepada orang ramai, selain cuti lebih lama untuk Benua Eropah, India, Asia dan Hemisfera Barat yang menarik pelanggan yang lebih kaya. Menjelang tahun 1890, lebih 20,000 orang pelancong setahun yang menggunakan Thomas Cook & Son.[57]

Hubungan antara syarikat pelancongan, pengendali pengangkutan dan hotel merupakan ciri utama pelancongan massa. Cook mampu menawarkan harga di bawah harga yang diiklankan secara umum kerana syarikatnya membeli banyak tiket dari kereta api.[58] Satu bentuk kontemporari pelancongan massa, pakej pelancongan, masih menggabungkan perkongsian antara tiga kumpulan ini.

Pelancongan dibangunkan pada awal abad ke-20 dan dimudah cara oleh pembangunan automobil dan kemudian oleh kapal terbang. Peningkatan dalam pengangkutan membolehkan ramai orang melakukan perjalanan dengan cepat ke tempat-tempat rekreasi, supaya lebih ramai orang dapat menikmati manfaat masa lapang.

Di Benua Eropah, resort tepi pantai awal termasuk: Heiligendamm, yang diasaskan pada 1793 di Laut Baltik, menjadi resort tepi pantai yang pertama; Ostend, dipopularkan oleh rakyat Brussels; Boulogne-sur-Mer dan Deauville untuk orang Paris; Taormina di Sicily. Di Amerika Syarikat, resort tepi pantai pertama di gaya Eropah adalah di Atlantic City, New Jersey dan Long Island, New York.

Pelancongan niche

[sunting | sunting sumber]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ "tourism". Oxford English Dictionary (ed. 3rd). Oxford University Press. September 2005. (Langganan atau keahlian perpustakaan awam UK diperlukan.)
  2. ^ "UNWTO technical manual: Collection of Tourism Expenditure Statistics" (PDF). World Tourism Organization. 1995. m/s. 10. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 22 September 2010. Dicapai pada 26 March 2009. Unknown parameter |deadurl= ignored (bantuan)
  3. ^ "The Growing Importance of Tourism in the Global Economy and International Affairs |". journal.georgetown.edu (dalam bahasa Inggeris). Diarkibkan daripada yang asal pada 2018-03-19. Dicapai pada 9 April 2017.
  4. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Barom2009
  5. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama WTOaugust10
  6. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama pr12027
  7. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Barom2012
  8. ^ "China – the new number one tourism source market in the world". World Tourism Organization. 4 April 2013. Diarkibkan daripada yang asal pada 2013-04-08. Dicapai pada 9 April 2013.
  9. ^ "ITB Berlin: The World's Leading Travel Trade Show". www.expodatabase.com. M+A Expo Database. Diarkibkan daripada yang asal pada 2019-10-20. Dicapai pada 13 September 2016.
  10. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama unwto10342
  11. ^ "Manila Declaration on World Tourism". World Tourism Conference. Manila, Philippines. 10 October 1980. m/s. 1–4. Diarkib pada 20 November 2012. Ralat: If you specify |archivedate=, you must also specify |archiveurl=. https://web.archive.org/web/20121120180003/http://www.univeur.org/CMS/UserFiles/65.%20Manila.PDF.
  12. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama pr120272
  13. ^ "2012 Tourism Highlights" (PDF). UNWTO. June 2012. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 9 July 2012. Dicapai pada 17 June 2012. Unknown parameter |deadurl= ignored (bantuan)
  14. ^ Theobald, William F. (1998). Global Tourism (ed. 2nd). Oxford [England]: Butterworth–Heinemann. m/s. 6–7. ISBN 0-7506-4022-7. OCLC 40330075.
  15. ^ Hunziker, W; Krapf, K (1942). Grundriß Der Allgemeinen Fremdenverkehrslehre (dalam bahasa German). Zurich: Polygr. Verl. OCLC 180109383.CS1 maint: unrecognized language (link)
  16. ^ Spode, Hasso (1998). "Geschichte der Tourismuswissenschaft". Dalam Haedrich, Günther (penyunting). Tourismus-management: Tourismus-marketing Und Fremdenverkehrsplanung (dalam bahasa German). Berlin: [u.a.] de Gruyter. ISBN 3-11-015185-5. OCLC 243881885.CS1 maint: unrecognized language (link)
  17. ^ Beaver, Allan (2002). A Dictionary of Travel and Tourism Terminology. Wallingford: CAB International. m/s. 313. ISBN 0-85199-582-9. OCLC 301675778.
  18. ^ International Association of Scientific Experts in Tourism. "The AIEST, its character and aims". Diarkibkan daripada yang asal pada 26 November 2011. Dicapai pada 29 Mac 2008. Unknown parameter |deadurl= ignored (bantuan)
  19. ^ "Recommendations on Tourism Statistics" (PDF). Statistical Papers. M. New York: United Nations (83): 5. 1994. Dicapai pada 12 July 2010.
  20. ^ Edensor, Tim (1 January 1998). Tourists at the Taj: Performance and Meaning at a Symbolic Site (dalam bahasa Inggeris). Psychology Press. ISBN 9780415167123.
  21. ^ "UNWTO World Tourism Barometer" (PDF). UNWTO World Tourism Barometer. World Tourism Organization. 11 (1). January 2013. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 28 February 2013. Dicapai pada 9 April 2013. Unknown parameter |deadurl= ignored (bantuan)
  22. ^ "International tourism challenged by deteriorating global economy" (PDF). UNWTO World Tourism Barometer. World Tourism Organization. 7 (1). January 2009. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 17 October 2013. Dicapai pada 17 November 2011. Unknown parameter |dead-url= ignored (bantuan)
  23. ^ "UNWTO World Tourism Barometer Interim Update" (PDF). UNWTO World Tourism Barometer. World Tourism Organization. August 2010. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 17 October 2013. Dicapai pada 17 November 2011. Unknown parameter |dead-url= ignored (bantuan)
  24. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama europe.unwto.org
  25. ^ "2016 Tourism Highlights". World Tourism Organization. Dicapai pada 10 April 2017. Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (bantuan)
  26. ^ "International tourism receipts surpass US$ 1 trillion in 2011" (Siaran akhbar). UNWTO. 7 May 2012. Diarkibkan daripada yang asal pada 2018-03-16. Dicapai pada 15 June 2012.
  27. ^ "Member States – Regional Programme for Europe". Diarkibkan daripada yang asal pada 2018-11-15. Dicapai pada 2018-02-27.
  28. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama WTO Tourism Highlights 2016 Edition2
  29. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama europe.unwto.org3
  30. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama WTO Tourism Highlights 2016 Edition3
  31. ^ "Global Destination Cities Index" (PDF). Mastercard. 2016.
  32. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama insights.mastercard.com
  33. ^ a b "MasterCard 2015 Global Destination Cities Index" (PDF). MasterCard. June 2015. Dicapai pada 5 July 2015.
  34. ^ "World's most visited cities". CNN. 3 March 2015.
  35. ^ "The 20 most visited cities in the world". Business Insider. 2 February 2015. Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (bantuan)
  36. ^ "Top 100 City Destinations Ranking". Euromonitor International. 27 January 2015.
  37. ^ "Countries Showing Strong International Travel and Tourism Growth" (PDF).
  38. ^ "Which Countries Performed Best In 2016?" (PDF). m/s. 7.
  39. ^ Jayapalan, N. (1 January 2001). Introduction To Tourism (dalam bahasa Inggeris). Atlantic Publishers & Dist. ISBN 9788171569779.
  40. ^ Casson, Lionel (1994). Travel in the Ancient World. Baltimore: Johns Hopkins University Press. m/s. 32.
  41. ^ Hargett, James. "Some Preliminary Remarks on the Travel Records of the Song Dynasty (960-1279)" in Chinese Literature: Essays, Articles, Reviews, Vol. 7, No. 1/2, pp. 67–93. 1985. doi:10.2307/495194. JSTOR 495194.
  42. ^ Deschaux, Robert; Taillevent, Michault (1975). Un poète bourguignon du XVe siècle, Michault Taillevent: édition et étude. Librairie Droz. m/s. 31–32.
  43. ^ a b Tomasz Bohun, Podróże po Europie, Władysław IV Wasa, Władcy Polski, p. 12
  44. ^ Adam Kucharski. "Dyplomacja i turystyka – królewicz Władysław Waza w posiadłościach hiszpańskich (1624–1625)". Silva Rerum. Dicapai pada 7 June 2017.
  45. ^ ’’The Oxford Illustrated History of Opera’’, ed. Roger Parker (1994): chapter on Central and Eastern European opera by John Warrack, p. 240; ‘’The Viking Opera Guide’’, ed. Amanda Holden (1993): articles on Polish composers, p. 174
  46. ^ a b Singh, L. K. (2008). "Issues in Tourism Industry". Fundamental of Tourism and Travel. Delhi: Isha Books. m/s. 189. ISBN 978-81-8205-478-3.
  47. ^ "History: Centuries of Experience". Cox & Kings. Diarkibkan daripada yang asal pada 2011-05-25. Dicapai pada 23 December 2011.
  48. ^ Ingle, R., 1991 Thomas Cook of Leicester, Bangor, Headstart History
  49. ^ "Thomas Cook History". www.thomascook.com. Diarkibkan daripada yang asal pada 2018-09-19. Dicapai pada 12 May 2017.
  50. ^ "Key Dates 1841–2014 | Thomas Cook". www.thomascook.com. Diarkibkan daripada yang asal pada 2017-08-05. Dicapai pada 12 May 2017.
  51. ^ "pohub.com". Dicapai pada 9 June 2015.
  52. ^ "CRUISE NEWS JUNE 2012". Dicapai pada 17 December 2012.
  53. ^ "Birthplace of winter tourism". Diarkibkan daripada yang asal pada 17 Oktober 2013. Unknown parameter |deadurl= ignored (bantuan)
  54. ^ "Early Winter Tourism". Tradition & History. St. Moritz: Kulm Hotel. Diarkibkan daripada yang asal pada 19 Disember 2011. Dicapai pada 23 Disember 2011. Unknown parameter |deadurl= ignored (bantuan)
  55. ^ "Winter hiking in Switzerland-Graubünden". graubuenden.ch. Dicapai pada 23 December 2011.
  56. ^ Golden Age of Mass Tourism: Its History and Development, Erkan Sezgin and Medet Yolal, Anadolu University, p. 73
  57. ^ Golden Age of Mass Tourism: Its History and Development, Erkan Sezgin and Medet Yolal, Anadolu University, p. 74
  58. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Mass Tourism p. 742

Sumber:

  • Costa, P. (1991). Managing tourism carrying capacity of art cities. The Tourist Review, 46(4), 8–11.
  • Garlick, S. (2002). Revealing the unseen: Tourism, art and photography. Cultural Studies, 16(2), 289–305.
  • Gartner, W. C. (1993). Image formation process. Journal of Travel and Tourism Marketing, 2, 191–216
  • Hughes, H. L. (1989). Tourism and the arts. Tourism Management, 10(2), 97–99.
  • Phelps, A. (1986). Holiday destination image: The problem of assessment—an example developed in Minorca. Tourism Management, 7(3), 168–80.
  • Richardson, S., & Crompton, J. (1988). Cultural variations in perceptions of vacation attributes. Tourism Management, 9(2), 128–36.

Bacaan lanjut

[sunting | sunting sumber]
Lihat juga: Bibliografi pelancongan

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]
Ketahui lebih lanjut tentang Tourism di Wikipedia:
Takrifan dari Wikikamus
Imej dan media dari Commons
Sumber pembelajaran dari Wikiversity
Berita dari Wikiberita
Petikan dari Wikipetikan
Teks sumber dari Wikisumber
Buku teks dari Wikibuku
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Pelancongan&oldid=6347658"