Larangan makanan dan minuman

Makanan dan minuman tabu ialah makanan dan minumanan yang tidak dimakan oleh orang kerana larangan agama atau budaya.

Sesetengah orang menahan diri daripada memakan pelbagai makanan dan minuman sesuai dengan pelbagai larangan masyarakat, agama, budaya, undang-undang atau lain-lain. Banyak larangan ini merupakan tabu. Banyak larangan makanan dan larangan lain melarang daging haiwan tertentu, termasuk mamalia, tikus, reptilia, amfibia, ikan, moluska, krustasea dan serangga, yang mungkin berkaitan dengan tindak balas jijik yang sering dikaitkan dengan daging berbanding makanan berasaskan tumbuhan.^[1] Sesetengah larangan adalah khusus untuk bahagian tertentu atau bahagian perkumuhan haiwan, sementara yang lain melarang pengambilan tumbuhan atau kulat,^[2] yang lain, ia berkaitan dengan sistem simbol manusia.^[3] Larangan makanan boleh ditakrifkan sebagai peraturan, terakam oleh agama atau sebaliknya, tentang makanan, atau kombinasi makanan, tidak boleh dimakan dan bagaimana haiwan disembelih atau dipersiapkan. Asal-usul larangan ini pelbagai. Dalam beberapa kes, mereka dianggap hasil pertimbangan kesihatan atau sebab praktikal lain;

Sesetengah makanan boleh dilarang semasa tempoh keagamaan tertentu (contohnya, Lent), pada peringkat tertentu kehidupan (contohnya, kehamilan), atau kepada golongan tertentu (contohnya, sami), walaupun makanan tersebut sebaliknya dibenarkan. Secara perbandingan asas, larangan makanan tidak masuk akal sama sekali kerana apa yang boleh diisytiharkan tidak layak untuk satu kumpulan mungkin dapat diterima dengan sempurna oleh yang lain. Sama ada secara saintifik betul atau tidak, larangan makanan sering dimaksudkan untuk melindungi individu manusia, tetapi ada banyak alasan lain bagi kewujudan mereka. Latar belakang ekologi atau perubatan jelas pada sisi, termasuk sebahagiannya yang dilihat sebagai agama atau kerohanian. Larangan makanan boleh membantu menggunakan sumber dengan lebih cekap, tetapi apabila hanya menggunakan subseksyen komuniti, pantang larangan makanan juga boleh membawa kepada monopolisasi barang makanan yang dikecualikan. Satu tabu makanan yang diakui oleh kumpulan atau suku tertentu sebagai sebahagian daripada cara mereka, membantu dalam perpaduan kumpulan, membantu kumpulan tertentu menonjol dan mengekalkan identiti mereka di hadapan orang lain dan dengan itu mewujudkan perasaan "terkelompok".^[4]

Punca

Pelbagai agama melarang penggunaan jenis makanan tertentu. Sebagai contoh, Yahudi menetapkan satu set peraturan yang ketat, yang dipanggil Kashrut, mengenai apa yang boleh dan tidak boleh dimakan, dan melarang campuran daging dengan produk tenusu. Islam mempunyai undang-undang yang sama, membahagikan makanan ke dalam haram (dilarang) dan halal (dibenarkan). Jainisme sering mengikut arahan agama untuk mengamalkan vegetarianisme. Orang Hindu tidak makan daging lembu, dan sesetengah Hindu menggunakan konsep ahimsa (bukan keganasan) untuk diet mereka dan menganggap vegetarian sebagai ideal, dan mengamalkan bentuk vegetarianisme. Dalam sesetengah kes, proses penyediaan dan bukan makanan itu sendiri diteliti. Sebagai contoh, pada zaman kekristianan awal, makanan tertentu yang tidak masak adalah status yang meragukan: kisah Bede menggambarkan taubat (ringan) bagi mereka yang makan makanan yang tidak dimasak, dan Saint Boniface menulis kepada Paus Zachary (dalam surat yang dipelihara dalam surat-menyurat Boniface, no 87) bertanya kepadanya berapa lama bakon perlu diawet untuk digunakan.^[5] Sistem Kapu telah digunakan di Hawaii sehingga tahun 1819.

Selain dari peraturan rasmi, terdapat larangan budaya terhadap penggunaan beberapa haiwan. Dalam masyarakat tertentu, sesetengah daging akan dianggap bukan untuk kegunaan yang berada di luar julat definisi makanan yang diterima secara umum. Daging novel, iaitu produk makanan haiwan yang tidak biasa kepada individu atau budaya, secara amnya menimbulkan tindak balas yang menjijikkan, yang mungkin dinyatakan sebagai tabu budaya.^[6] Sebagai contoh, walaupun daging anjing dimakan, dalam keadaan tertentu, di Korea, Vietnam, dan China, ia dianggap tidak sesuai sebagai makanan di negara-negara Barat. Begitu juga, daging kuda jarang dimakan dalam dunia berbahasa Inggeris, walaupun ia adalah sebahagian daripada masakan kebangsaan negara yang tersebar luas seperti Kazakhstan, Jepun, Itali, dan Perancis.

Kadang-kadang larangan makanan memasuki undang-undang kebangsaan atau tempatan, seperti larangan rumah penyembelih lembu di kebanyakan tempat di India, dan penyembelihan kuda di Amerika Syarikat. Walaupun selepas pengembalian kepada pemerintahan China, Hong Kong tidak mengalihkan larangannya membekalkan daging anjing dan kucing, yang dikenakan semasa pemerintahan penjajah Inggeris.

Environmentalisme, konsumerisme etika dan pergerakan aktivis lain menimbulkan larangan baru dan garis panduan makan. Tambahan baru untuk larangan makanan kebudayaan adalah daging dan telur spesies atau haiwan yang terancam yang dilindungi oleh undang-undang atau perjanjian antarabangsa. Contoh-contoh spesies dilindungi termasuk beberapa spesies ikan paus, penyu laut, dan burung-burung migrasi. Begitu juga, senarai dan pensijilan penasihat makanan laut yang mampan tidak menggalakkan pengambilan makanan laut tertentu disebabkan oleh penangkapan ikan yang tidak lestari. Sijil organik melarang beberapa input kimia sintetik semasa pengeluaran makanan, atau organisma diubahsuai secara genetik, penyinaran, dan penggunaan enapcemar kumbahan. Pergerakan dan pensijilan Perdagangan Adil tidak menggalakkan penggunaan makanan dan barangan lain yang dihasilkan dalam keadaan kerja eksploitatif. Pergerakan sosial lain yang menimbulkan pantang larang termasuk Makanan Tempatan dan Diet 100-Mile, yang kedua-duanya menggalakkan pantang daripada makanan yang tidak diolah secara tempatan, dan veganisme, di mana para pengikut berusaha untuk tidak menggunakan atau memakan produk haiwan apa pun.

Makanan tabu

Anjing

Arnab

Babi

Beruang

Beruang dianggap sebagai haiwan kosher dalam agama Yahudi. Oleh sebab itu, orang Yahudi tidak makan daging beruang.^[7] Semua haiwan pemangsa darat juga dilarang dalam Islam.

Burung

Gajah

Haiwan dua alam (amfibia)

Yahudi & Islam dengan tegas melarang pengambilan amfibia seperti katak. Pembatasan itu dijelaskan dalam Leviticus 11: 29-30 dan 42-43. Produk kimia terbitan daripada amfibia, serta haiwan lain yang dilarang, mesti dielakkan.^[8]

Di dalam budaya lain, makanan seperti kaki katak dihargai sebagai makanan lazat, dan haiwan boleh dibangkitkan secara komersil dalam beberapa keadaan.^[9] Walau bagaimanapun, kebimbangan alam sekitar yang membahayakan terhadap katak, bahkan mungkin mendorong kepada kepupusan, disebabkan oleh penggunaan berlebihan telah mendorong tindakan undang-undang di negara-negara seperti Perancis yang mengehadkan penggunaannya dalam makanan. Kementerian Pertanian Perancis mula mengambil langkah untuk melindungi spesies katak asli pada tahun 1976, dan usaha telah berterusan sejak tahun 1976. Penuaian komersial secara besar-besaran haiwan itu dilarang pada tahun 1980, walaupun import antarabangsa serta pemburuan persendirian dan masakan individu tetap sah di banyak kawasan.^[9]

Haiwan hidup

Ikan

Kelawar

Dalam agama Yahudi, Kod Deuteronomik dan Kod Priestly melarang kelawar.^[10] Begitu juga Syariah Islam melarang pengambilannya. (Walau bagaimanapun, di negara Indonesia yang kebanyakannya beragama Islam, daging kelawar dikenali sebagai makanan istimewa, terutama di kalangan masyarakat minoriti Batak dan Minahasa, yang kedua-duanya adalah bukan Islam.)

Krustasea dan makanan laut lain

Kucing

Kuda dan ekuin lain

Kulat dan tumbuhan

Lembu

Ofal

Kepala, otak, kaki dan babat dijual di pasar Istanbul.

Paus

Primat

Manusia

Reptilia

Sayur

Serangga

Siput

Tikus

Tikus belanda dan rodensia berkaitan

Tupai

Unta

Minuman tabu

Alkohol

Blood

Semangkuk *dinuguan*, rendidih Filipina dengan darah babi.

Kopi dan teh

Susu manusia

Lihat juga

Nota

^ Paul Rozin, "Social and Moral Aspects of Food and Eating", In: Rock, I. (ed.), The Legacy of Solomon Asch: Essays in Cognition and Social Psychology, New York: Psychology Press. Chapter 6.
^ Harris, Marvin, Good to Eat, ISBN 0-04-306002-1
^ Douglas, Mary, Purity and Danger, ISBN 0-415-28995-5
^ Meyer-Rochow, Victor Benno (2009). "Food taboos: their origins and purposes". Journal of Ethnobiology and Ethnomedicine. 5:18: 1–10. doi:10.1186/1746-4269-5-18.
^ Filotas, Bernadette (2005). Pagan Survivals, Superstitions and Popular Cultures. Studies and Texts. 151. Toronto: Pontifical Institute of Mediaeval Studies. m/s. 349. ISBN 0-88844-151-7. Failing patristic authority, the pope was somewhat at a loss for an answer, finally deciding that it could be eaten smoked or roasted over the fire (presumably at any time) but, if eaten raw, only after Easter (that is, after curing for a minimum of three months, if the hogs had been slaughtered at the beginning of winter).
^ Potts HWW (1999), "Human food rejections." PhD thesis, University of London
^ "Bear meat is not kosher!". Bluethread.com. Dicapai pada 2015-12-12.
^ http://www.jewishvirtuallibrary.org/overview-of-jewish-dietary-laws-and-regulations
^ ^a ^b https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2009/aug/07/frogs-legs-extinction
^ Kosher Food, The Jewish Children's Learning Network, accessed 30 November 2015.

Rujukan

Stewart Lee Allen. In the Devil's Garden: A Sinful History of Forbidden Food. ISBN 0-345-44015-3.
Calvin W. Schwabe. Unmentionable Cuisine. ISBN 0-8139-1162-1.
Frederick J. Simoons. Eat Not This Flesh: Food Avoidances from Prehistory to the Present. ISBN 0-299-14250-7.
Marvin Harris. Good to Eat. ISBN 0-04-306002-1. Harris applies cultural materialism, looking for economical or ecological explanations behind the taboos.
Morales, Edmundo (1995). The Guinea Pig: Healing, Food, and Ritual in the Andes. University of Arizona Press. ISBN 0-8165-1558-1.
Gidi Yahalom, "The Pig's Testimony", Antiguo Oriente 5 (2007): 195-204.

Pautan luar

Americans squeamish over horse meat (Inggeris)
Korean Animal Protection Society Diarkibkan 2011-08-28 di Wayback Machine (Inggeris)
China exotic food FAQ (Inggeris)
Laws of Judaism and Islam concerning food (Inggeris)
Traditional German gourmet recipes with horse meat (Inggeris)
Insects as food (Inggeris)
Karl Ammann, wildlife photographer and bushmeat activist (Inggeris)
Guide to Migratory Bird Laws and Treaties (Inggeris)
Crow recipes Diarkibkan 2011-08-26 di Wayback Machine (Inggeris)

[1] Paul Rozin, "Social and Moral Aspects of Food and Eating", In: Rock, I. (ed.), The Legacy of Solomon Asch: Essays in Cognition and Social Psychology, New York: Psychology Press. Chapter 6.

[2] Harris, Marvin, Good to Eat, ISBN 0-04-306002-1

[3] Douglas, Mary, Purity and Danger, ISBN 0-415-28995-5

[Meyer-Rochow_2009-4] Meyer-Rochow, Victor Benno (2009). "Food taboos: their origins and purposes". Journal of Ethnobiology and Ethnomedicine. 5:18: 1–10. doi:10.1186/1746-4269-5-18.

[5] Filotas, Bernadette (2005). Pagan Survivals, Superstitions and Popular Cultures. Studies and Texts. 151. Toronto: Pontifical Institute of Mediaeval Studies. m/s. 349. ISBN 0-88844-151-7. Failing patristic authority, the pope was somewhat at a loss for an answer, finally deciding that it could be eaten smoked or roasted over the fire (presumably at any time) but, if eaten raw, only after Easter (that is, after curing for a minimum of three months, if the hogs had been slaughtered at the beginning of winter).

[6] Potts HWW (1999), "Human food rejections." PhD thesis, University of London

[7] "Bear meat is not kosher!". Bluethread.com. Dicapai pada 2015-12-12.

[jewish-8] ttp://www.jewishvirtuallibrary.org/overview-of-jewish-dietary-laws-and-regulations

[frogs-9] ttps://www.theguardian.com/lifeandstyle/2009/aug/07/frogs-legs-extinction

[WhatsKosher-10] Kosher Food, The Jewish Children's Learning Network, accessed 30 November 2015.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]