Tujuh maha dosa

Tujuh maha dosa ialah satu pengelasan maksiat dalam ajaran-ajaran Kristian awal untuk mendidik dan melindungi pengikut-pengikutnya daripada naluri-naluri asas manusia. Gereja membahagikan dosa kepada dua jenis:

• dosa kecil: boleh dimaafkan melalui upacara suci
• dosa besar: boleh memusnahkan hidup limpah kurnia serta menghadapi penglaknatan kekal, jika tidak dibebaskan melalui sakramen pengakuan dosa.

Bermula dengan awal abad ke-14, kepopularan tujuh maha dosa di kalangan pelukis-pelukis pada masa itu telah mengukuhkan kedudukannya dalam kebudayaan manusia di seluruh dunia. Ketujuh-tujuh maha dosa yang telah diterima secara umum adalah seperti berikut:

• superbia: Kebanggaan
• avaritia: Ketamakan
• luxuria: keborosan, kemudian nafsu berahi
• invidia: Keirian
• gula: Kelahapan
• ira: Kemarahan
• acedia: Keculasan.

Setiap maha dosa mempunyai salah satu daripada Tujuh Sifat Murni Suci yang sepadan.

Pautan luar

• Laman web Seven-Deadly-Sin: Tujuh Maha Dosa
• Rencana mengenai kedudukan Kemalasan yang kurang penting antara dosa-dosa
• Jurnal Whitestone: Tujuh Maha Dosa
• Soal jawab Katolik mengenai Hukum Moral
• Tujuh Maha Dosa di Tempat Kerja
• 7 Maha Dosa, 7 Maha Kemurnian
• PITscan - Alat berdasarkan senarai lapan pemikiran berbahaya yang lebih awal oleh Evagrius
• 7 Maha Dosa (kelucuan dan blog Politik Amerika Syarikat)