Pergi ke kandungan

Sosialisme demokratik

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

  Sosialisme demokratik merupakan falsafah politik sayap kiri [1] yang menyokong demokrasi politik dan beberapa bentuk ekonomi milik sosial, [2] dengan penekanan khusus pada demokrasi ekonomi, demokrasi tempat kerja, dan pengurusan diri pekerja [2] dalam ekonomi sosialis pasaran atau sebuah bentuk alternatif ekonomi sosialis terancang yang terdesentralisasi . [3] Para sosialis demokratik berpendapatan bahawa kapitalisme sememangnya tidak serasi dengan nilai kebebasan, kesaksamaan, serta perpaduan dan cita-cita ini hanya dapat dicapai jikalau masyarakat sosialis direalisasikan. [4] Walaupun kebanyakan sosialis demokratik mencari peralihan beransur-ansur kepada sosialisme, [6] sosialisme demokratik boleh menyokong politik revolusioner atau reformis demi penubuhan sosialisme. [7] Sosialisme demokratik telah dipopularkan oleh kalangan sosialis yang menentang kemunduran ke arah negara satu parti dalam Kesatuan Soviet dan negara-negara lain pada abad ke-20. [8]

Sejarah sosialisme demokratik boleh dikesan kembali ke para pemikir sosialis pada abad ke-19 di Eropah serta pergerakan Chartist di Britain, yang berbeza dalam matlamat mereka, namun mempunyai perkongsian bagi tuntutan pembuatan keputusan secara demokratik serta pemilikan awam terhadap kaedah pengeluaran, dan mereka berpandangan bahawa unsur-unsur ini merupakan ciri-ciri asas masyarakat yang mereka anjurkan. Sejak lewat abad ke-19 hingga ke awal abad ke-20, sosialisme demokratik banyak dipengaruhi oleh bentuk sosialisme gradualist yang disebarkan oleh British Fabian Society dan falsafah Eduard Bernstein's mengenai sosialisme evolusi di negara Jerman.[9] Sosialisme demokratik adalah idea yang majoriti para sosialis faham mengenai konsep sosialisme;[10] konsepnya mungkin lebar (para sosialis yang menolak negara satu parti Marxist–Leninist )[11] mahupun lebih terhad (demokrasi sosial pascaperang).[12] Sebagai pergerakan yang luas, ia termasuk dengan bentuk-bentuk lain seperti sosialisme libertarian,[13] sosialisme pasaran,[14] sosialisme reformis,[4] sosialisme revolusioner ,[15] sosialisme beretika,[16] sosialisme liberal ,[17] demokrasi sosial,[18] dan beberapa bentuk sosialisme negara[5] dan sosialisme utopia,[6] semuanya yang mengkongsikan komitmen terhadap demokrasi.[11]

Sosialisme demokratik dibezakan dengan Marxisme–Leninisme, yang sering dianggap oleh penentangnya sebagai konsep yang mengamalkan ideologi autoritarian, birokratik, dan tidak demokratik. [21] Para sosialis demokratik menentang sistem politik Stalinis dan sistem perancangan ekonomi jenis Soviet, serta menolak sistem perintah pentadbiran yang dibentuk di Kesatuan Soviet dan negara Marxis-Leninis lain pada abad ke-20 sebagai bentuk pemerintahan mereka. [7] Sosialisme demokratik juga dibezakan daripada demokrasi sosial Cara Ketiga [8] [nb 1] kerana sosialis demokratik komited kepada transformasi sistemik ekonomi daripada kapitalisme kepada sosialisme, [nb 2] manakala demokrat sosial menggunakan kapitalisme bagi mewujudkan sistem negara berkebajikan mantap, yang meninggalkan banyak perniagaan di bawah pemilikan persendirian . [14] Walau bagaimanapun, ramai sosialis demokratik juga menyokong peraturan negara dan program kebajikan untuk mengurangkan kemudaratan yang dirasakan akibat kapitalisme dan pengubahan sistem ekonomi secara beransur-ansur. [14]

Walaupun mengimplementasikan sosialisme merupakan matlamat jangka panjang mereka, [30] sesetengah sosialis demokratik sederhana lebih mengambil berat tentang pengekangan keterlaluan kapitalisme dan menyokong pembaharuan progresif untuk memanusiakannya pada hari ini. [31] Sebaliknya, sosialis demokratik lain percaya bahawa campur tangan ekonomi dan pembaharuan dasar yang serupa bertujuan untuk menangani ketidaksamaan sosial dan menindas percanggahan ekonomi kapitalisme hanya akan membebankan mereka lagi, [32] menyebabkan mereka muncul di bawah samaran yang berbeza. [33] Para sosialis demokratik ini mempercayai bahawa isu asas kapitalisme adalah sistemik dan hanya boleh diselesaikan melalui penggantian kaedah pengeluaran kapitalis dengan kaedah pengeluaran sosialis melalui penggantian pemilikan persendirian dengan pemilikan kolektif alat pengeluaran dan memperluaskan demokrasi kepada bidang ekonomi dalam bentuk demokrasi industri. [34] Kritikan utama sosialisme demokratik tertumpu kepada keserasian demokrasi dengan sosialisme. [15] Beberapa ahli akademik dan pengulas politik cenderung membezakan antara sosialisme autoritarian dan sosialisme demokratik sebagai ideologi politik, dengan yang pertama mewakili Blok Soviet, dan yang terakhir mewakili parti sosialis demokratik di negara-negara Blok Barat yang telah dipilih secara demokratik di negara-negara seperti Britain, Perancis, dan Sweden, dan sebagainya. [36] Walau bagaimanapun, selepas tamatnya Perang Dingin, kebanyakan negara ini telah berpindah daripada sosialisme kerana konsensus neoliberal menggantikan konsensus sosial demokratik dalam dunia kapitalis maju. [16] [17] [18] [19]

Gambaran keseluruhan

[sunting | sunting sumber]

   Sosialisme demokratik didefinisikan sebagai kepunyaan ekonomi sosialis manakan alat pengeluaran dimiliki atau dikawal secara sosial dan kolektif [2] di samping sistem pemerintahan politik demokrasi liberal. [41] Sosialis demokratik menolak kebanyakan negara sosialis yang digambarkan sendiri dan Marxisme–Leninisme . [42] Ahli politik Parti Buruh British Peter Hain mengklasifikasikan sosialisme demokratik dan sosialisme libertarian sebagai satu bentuk sosialisme anti-autoritarian dari bawah (menggunakan konsep yang dipopularkan oleh aktivis sosialis Amerika Hal Draper ) [20] yang beza daripada sosialisme autoritarian dan sosialisme negara . [21] Bagi Hain, perpecahan autoritarian dan demokrasi ini lebih penting berbanding antara reformis dan revolusioner . [22] Dalam sosialisme demokratik, penyertaan aktif penduduk dan pekerja dalam pengurusan diri ekonomi merupakan ciri sosialisme. [2] Perancangan ekonomi berpusat [46] yang diselaraskan oleh negara dan nasionalisasi tidak mewakili sosialisme. [47] Nicos Poulantzas membuat hujah yang serupa dan lebih kompleks. [23] Bagi Draper, sosialisme revolusioner-demokratik adalah sejenis sosialisme dari bawah, yang dapat dilihat dalam penulisannya The Two Souls of Socialism bahawa "jurucakap terkemuka dalam Second International Sosialisme revolusioner-demokratik-dari-Bawah ialah Rosa Luxemburg, yang begitu berempati meletakkan kepercayaan dan harapannya pada perjuangan spontan kelas pekerja bebas yang dicipta oleh pembuat mitos untuknya ' teori spontan .'" [20] Beliau turut menulis tentang Eugene V. Debs bahawa "'Sosialisme Debsian' membangkitkan sambutan yang luar biasa daripada rakyat, tetapi Debs tidak mempunyai pengganti sebagai tribune sosialisme revolusioner-demokratik." [20]

Beberapa sosialis Marxis menekankan kepercayaan Karl Marx terhadap demokrasi [51] dan menggelarkan diri mereka sebagai sosialis demokratik. [6] Parti Sosialis Great Britain dan Pergerakan Sosialis Dunia mendefinisikan sosialisme dalam rumusan klasiknya sebagai "sistem masyarakat berdasarkan pemilikan bersama dan kawalan demokratik terhadap kaedah dan alat bagi menghasilkan dan mengagihkan kekayaan oleh dan demi kepentingan masyarakat." [24] Selain itu, pemansuhan kelas, kerakyatan, dan buruh gaji tutrut termasuk sebagai ciri-ciri masyarakat sosialis, yang dicirikan sebagai ekonomi tanpa kerakyatan, tanpa harta, pasca kewangan ekonomi berdasarkan pengiraan dalam bentuk barangan, persatuan pengeluar bebas, demokrasi di tempat kerja dan akses percuma kepada barangan dan perkhidmatan yang dihasilkan semata-mata untuk kegunaan dan bukan untuk pertukaran . [53] Walaupun ciri-ciri ini biasanya dikhaskan untuk menggambarkan masyarakat komunis, [25] ini konsisten dengan penggunaan Marx, Friedrich Engels dan lain-lain, yang merujuk kepada komunisme dan sosialisme secara bergantian. [55]

Ahli sains politik Lyman Tower Sargent menyatakan bahawa definisi sosialisme demokrati adalah:

Sosialisme demokratik boleh dicirikan seperti berikut:

  • Banyak harta yang dipegang oleh orang ramai melalui kerajaan yang dipilih secara demokrasi, termasuk kebanyakan industri utama, utiliti dan sistem pengangkutan
  • Had pengumpulan harta persendirian
  • Peraturan ekonomi kerajaan
  • Program bantuan dan pencen yang dibiayai awam secara meluas
  • Kos sosial dan penyediaan perkhidmatan ditambah kepada pertimbangan kewangan semata-mata sebagai ukuran kecekapan

Harta awam terhad kepada harta produktif dan infrastruktur signifikan; ia tidak meliputi harta peribadi, rumah dan perniagaan kecil. Pengamalan ideologi ini di kebanyakan negara sosialis demokratik menunjukkan bahawa ia tidak meluas kepada banyak syarikat besar.

Contoh lain ialah Democratic Socialists of America (DSA), manakan organisasi tersebut mentakrifkan sosialisme demokratik sebagai ekonomi milik sosial yang terdesentralisasi dan menolak perancangan ekonomi jenis Soviet berpusat, dengan menyatakan bahawa:

Pemilikan sosial boleh berlaku dalam pelbagai bentuk, seperti koperasi milik pekerja atau perusahaan milik awam yang diuruskan oleh pekerja dan wakil pengguna. Sosialis demokratik menyokong desentralisasi sebanyak mungkin. Walaupun kepekatan modal yang besar dalam industri seperti tenaga dan keluli mungkin memerlukan beberapa bentuk pemilikan negara, banyak industri barangan pengguna mungkin lebih baik dijalankan sebagai koperasi. Sosialis demokratik telah lama menolak kepercayaan bahawa keseluruhan ekonomi harus dirancang secara berpusat. Walaupun kami percaya bahawa perancangan demokratik boleh membentuk pelaburan sosial utama seperti transit massa, perumahan dan tenaga, mekanisme pasaran diperlukan untuk menentukan permintaan bagi banyak barangan pengguna.[26]

DSA telah mengkritik negara sosialis yang disifatkan sendiri, dengan alasan bahawa "hanya kerana elit birokratik memanggil mereka 'sosialis' tidak membuatnya sebegitu; mereka juga memanggil rejim mereka 'demokratik.'" [27] Walaupun mereka akhirnya komited untuk mengimplementasikan sosialisme, DSA memfokuskan sebahagian besar aktiviti politiknya kepada pembaharuan dalam kapitalisme, dengan alasan: "Oleh kerana kita tidak mungkin melihat penamatan segera kepada kapitalisme pada esok hari, DSA memperjuangkan pembaharuan pada hari ini supaya dapat melemahkan kuasa syarikat dan meningkatkan kuasa orang yang bekerja." [28]

Ahli politik Parti Buruh Peter Hain, yang memanggil dirinya sebagai seorang sosialis libertarian, [29] memberikan definisi berikut:

Sosialisme demokratik harus bermaksud sebuah negara yang aktif dan bertanggungjawab secara demokratik untuk menyokong kebebasan individu dan memberikan syarat supaya semua individu diberi kuasa tanpa mengira siapa mereka atau apa pendapatan mereka. Ia harus dilengkapkan dengan desentralisasi dan pemerkasaan untuk mencapai peningkatan demokrasi dan keadilan sosial. ... Tugas sosialisme demokratik hari ini adalah untuk memulihkan asas demokrasi dan kebebasan melalui desentralisasi maksimum kawalan, pemilikan dan pembuatan keputusan. Kerana sosialisme hanya boleh dicapai jika ia muncul dari bawah oleh permintaan ramai. Tugas kerajaan sosialis sepatutnya menjadi tugas yang membolehkan, dan bukannya suatu penguatkuasaan. Misinya adalah untuk menyuraikan dan bukannya menumpukan kuasa, dengan tanggapan pluralis demokrasi di tengah-tengahnya.[30]

Tony Benn, seorang lagi ahli politik Parti Buruh berhaluan kiri yang terkenal, [62] menyifatkan sosialisme demokratik sebagai sosialisme yang "terbuka, libertarian, pluralistik, berperikemanusiaan dan demokratik; yang tidak mempunyai apa-apa persamaan dengan imej keras, terpusat, diktator dan mekanistik yang secara sengaja disampaikan oleh pihak lawan kita dan sekumpulan kecil orang yang mengawal media massa di Britain." [31]

Sosialisme demokratik kadangkala mewakili dasar dalam kapitalisme dan bukannya ideologi yang bertujuan untuk mengatasi dan menggantikan kapitalisme, walaupun ini tidak sering berlaku. Robert M. Page, seorang Reader (Profesor Madya) dalam Sosialisme Demokratik dan Dasar Sosial di Universiti Birmingham, menulis tentang sosialisme demokratik transformatif untuk merujuk kepada politik Perdana Menteri Parti Buruh Clement Attlee dan kerajaannya ( pengagihan semula fiskal, beberapa tahap pemilikan awam dan negara berkebajikan mantap) dan sosialisme demokratik revisionis seperti yang dibangunkan oleh ahli politik Parti Buruh Anthony Crosland dan Perdana Menteri Parti Buruh Harold Wilson, dengan penghujahan bahawa:

Pemikir Buruh revisionis yang paling berpengaruh, Anthony Crosland, berpendapat bahawa bentuk kapitalisme yang lebih "berbaik hati" telah muncul sejak Perang Dunia Kedua. ... Menurut Crosland, pencapaian kesaksamaan yang lebih signifikan dalam masyarakat tanpa memerlukan transformasi ekonomi "asas" kini boleh diimplementasikan. Bagi Crosland, bentuk kesaksamaan yang lebih bermakna boleh dicapai jika dividen pertumbuhan yang diperoleh daripada pengurusan ekonomi yang berkesan dilaburkan dalam perkhidmatan awam "pro-poor" dan bukannya melalui pengagihan semula fiskal.[32]

Sosialis Antarabangsa, yang mempunyai ahli daripada hampir semua parti sosialis demokratik, buruh dan sosial demokratik, mengisytiharkan matlamat pembangunan sosialisme demokratik. [5] Beberapa kecenderungan sosialisme demokratik menyokong revolusi sosial untuk beralih kepada sosialisme, dan membezakannya daripada beberapa bentuk demokrasi sosial . [66] Dalam politik Soviet, sosialisme demokratik merupakan versi model Kesatuan Soviet yang diubah suai secara demokratik. Pemimpin Soviet Mikhail Gorbachev menyifatkan perestroika sebagai pembinaan "sosialisme baru, berperikemanusiaan dan demokratik." [33] Akibatnya, beberapa bekas parti komunis telah menjenamakan semula diri mereka sebagai sosialis demokratik. [68] Ini termasuk parti-parti seperti The Left in Germany, [69] parti yang menggantikan Parti Sosialisme Demokratik, yang merupakan pengganti undang-undang Parti Perpaduan Sosialis Jerman . [34]

Sosialisme demokratik dan demokrasi sosial

[sunting | sunting sumber]

Sosialisme demokratik kadang-kadang digambarkan sebagai bentuk demokrasi sosial sebelum perpindahan Keynesianisme oleh neoliberalisme dan monetarisme, yang menyebabkan banyak parti sosial-demokratik menerima pakai ideologi Jalan Ketiga, menerima kapitalisme sebagai status quo dan kuasa semasa, mentakrifkan semula sosialisme supaya ia mengekalkan struktur kapitalis yang utuh. [26] Versi baharu Fasal IV Perlembagaan Parti Buruh, yang diterima pakai oleh Tony Blair, menggunakan sosialisme demokratik untuk menggambarkan bentuk demokrasi sosial yang dimodenkan. [71] Walaupun ia mengesahkan komitmen kepada sosialisme demokratik, [35] ia tidak lagi menyerahkan pihak kepada pemilikan awam terhadap industri dan, sebagai gantinya, menyokong "perusahaan pasaran dan persaingan ketat" di samping "perkhidmatan awam yang berkualiti tinggi... sama ada yang dimiliki oleh orang ramai mahupun bertanggungjawab kepada mereka." [35] Sama seperti demokrasi sosial moden, beberapa bentuk sosialisme demokratik mengikut laluan beransur-ansur, reformis atau evolusi kepada sosialisme dan bukannya revolusioner. [73] Kecenderungan ini didapati dalam kenyataan revisionis Buruh Anthony Crosland, yang berpendapat bahawa sosialisme dunia sebelum perang menjadi semakin tidak relevan pada zaman kini. [74] Kecenderungan ini digunakan dalam percubaan untuk membezakan sosialisme demokratik daripada sosialisme Marxist–Leninis, seperti dalam Norman Thomas ' Democratic Socialism: A New Appraisal, [36] Roy Hattersley 's Choose Freedom: The Future of Democratic Socialism, [37] Sosialisme Demokratik Malcolm Hamilton di Britain dan Sweden, [38] Sosialisme Demokratik dan Dasar Ekonomi Jim Tomlinson: The Attlee Years, 1945–1951 [39] dan Sosialisme Demokratik Donald F. Busky: Satu Tinjauan Global . [5] Varian bagi set definisi ini adalah hujah Joseph Schumpeter dalam Kapitalisme, Sosialisme dan Demokrasi (1942) [40] bahawa demokrasi liberal telah berkembang daripada kapitalisme liberal kepada sosialisme demokratik dengan pertumbuhan demokrasi industri, institusi pengawalseliaan dan pengurusan diri . [41]

Sosialisme demokratik mempunyai beberapa tahap pertindihan ketara pada kedudukan dasar praktikal dengan demokrasi sosial, [82] walaupun mereka sering dibezakan antara satu sama lain. [83] Dasar Keynesian yang lazimnya disokong oleh sosialis demokratik termasuk peraturan ekonomi yang ketara di samping ekonomi campuran, skim insurans sosial yang luas, program pencen awam yang murah hati dan peluasan pemilikan awam secara beransur-ansur terhadap industri strategik. Banyak negara seperti Kanada mempunyai dasar seperti penjagaan kesihatan sejagat percuma. [6] Dasar seperti penjagaan kesihatan dan pendidikan sejagat yang percuma digambarkan sebagai "Sosialisme tulen" kerana ia menentang "hedonisme masyarakat kapitalis." [42] Oleh sebab pertindihan ini, sesetengah pengulas politik kadangkala menggunakan istilah secara bergantian. [85] Satu perbezaan adalah bahawa demokrat sosial moden cenderung sering menolak cara revolusioner yang diterima oleh sosialis yang lebih radikal . [43] Perbezaan lain adalah bahawa demokrat sosial lebih prihatin terhadap pembaharuan praktikal dalam kapitalisme, dengan sosialisme sama ada diturunkan ke masa depan yang tidak ditentukan atau dianggap sebagai peninggalan dalam kes Cara Ketiga. [87] Sosialis demokratik yang lebih radikal mahu melangkaui reformasi melioris semata-mata dan menyokong transformasi sistemik cara pengeluaran daripada kapitalisme kepada sosialisme . [88]

Walaupun Cara Ketiga telah digambarkan sebagai demokrasi sosial baru [89] atau demokrasi neo-sosial, [90] penyokongan terhadap demokrasi sosial moden [91] dan sosialisme kompetitif, [44] bentuk demokrasi sosial yang dikekalkan komited kepada penghapusan kapitalisme secara beransur-ansur dan demokrat sosial yang menentang Cara Ketiga bergabung menjadi sosialisme demokratik. [45] Semasa akhir abad ke-20 dan awal abad ke-21, label-label ini telah diterima, dipertikaikan, dan ditolak oleh sebab perkembangan Eropah sayap kiri Eurokommunisme antara tahun 1970-an dan 1980-an, [94] kebangkitan neoliberalisme pada pertengahan hingga akhir 1970-an, [95] kejatuhan Kesatuan Soviet pada Disember 1991 dan kerajaan Marxis–Leninis antara 1989 dan 1992, [96] kebangkitan dan kejatuhan Cara Ketiga [26] antara 1970-an [46] dan 2010-an [98] dan kebangkitan serentak gerakan anti-penjimatan, [99] hijau, [47] populis sayap kiri [101] dan Occupy [102] pada akhir tahun 2000-an dan awal 2010-an disebabkan oleh krisis kewangan global 2007–2008 dan Kemelesetan Besar[103]. Punca-puncanya telah banyak dikaitkan dengan peralihan neoliberal [104] dan dasar ekonomi penyahkawalseliaan . [105] Perkembangan terbaru ini menyumbang kepada kebangkitan ahli politik yang mewakili kembali kepada demokrasi sosial konsensus pasca perang, seperti Jeremy Corbyn di United Kingdom dan Bernie Sanders di Amerika Syarikat, [48] yang mengambil alih label sosialis demokratik untuk menerangkan penolakan mereka terhadap ahli politik sentris yang menyokong triangulasi dalam parti Buruh dan Demokrat seperti dengan Buruh Baru dan Demokrat Baru, masing-masing. [107]

Demokrasi sosial berasal daripada gerakan sosialis atau komunis revolusioner . [49] Satu perbezaan untuk memisahkan versi moden sosialisme demokratik daripada demokrasi sosial adalah bahawa versi moden sosialisme boleh merangkumi cara revolusioner. [109] Sebaliknya, demokrasi sosial menegaskan bahawa satu-satunya bentuk perlembagaan kerajaan yang boleh diterima ialah demokrasi perwakilan di bawah kedaulatan undang-undang . [50] Ramai sosialis demokrat "merujuk kepada diri mereka sebagai sosialis atau sosialis demokratik", dan beberapa antara mereka "menggunakan atau pernah menggunakan istilah ini secara bergantian." [111] Yang lain berpendapat bahawa "terdapat perbezaan yang jelas antara ketiga-tiga istilah tersebut, dan lebih suka menggambarkan kepercayaan politik mereka sendiri dengan menggunakan istilah 'demokrasi sosial' sahaja." [51] Dalam sains politik, sosialisme demokratik dan demokrasi sosial kadangkala dilihat sebagai sinonim dan bertindih atau sebaliknya tidak saling eksklusif, [113] manakala ia dibezakan dalam penggunaan kewartawanan, dalam kebanyakan kes, secara mendadak. [114] Walaupun para demokrat sosial masih memanggil dan menggambarkan diri mereka sebagai sosialis demokratik atau hanya sosialis, [111] makna sosialisme demokratik dan demokrasi sosial sering diterbalikkan secara efektif. [52] Sosialisme demokratik pada asalnya mewakili sosialisme yang dicapai dengan cara demokrasi dan biasanya menghasilkan reformisme, manakala demokrasi sosial termasuk sayap reformis dan revolusioner. [116] Dengan persatuan demokrasi sosial sebagai rejim dasar [53] dan perkembangan Cara Ketiga, [26] demokrasi sosial dikaitkan seolah-olah secara eksklusif dengan negara-negara kebajikan kapitalis, [118] manakala sosialisme demokratik merangkumi kecenderungan komunis dan revolusioner. [119]

Parti politik

[sunting | sunting sumber]

Walaupun kebanyakan parti sosial-demokrasi menggambarkan diri mereka sebagai sosialis demokratik, dengan sosialisme demokratik mewakili teori manakala demokrasi sosial digambarkan sebagai pengamalannya dan sebaliknya, saintis politik membezakan antara kedua-duanya. Demokrasi sosial digunakan untuk parti-parti politik sayap kiri tengah, [120] "yang matlamatnya merupakan pemulihan beransur-ansur kemiskinan dan eksploitasi dalam masyarakat kapitalis liberal." [54] Sebaliknya, sosialis demokratik digunakan untuk parti sosialis sayap kiri, termasuk parti populis sayap kiri seperti The Left, Podemos dan Syriza . [55] Ini dicerminkan pada peringkat parti Eropah, di mana parti-parti sosial demokrasi berhaluan kiri tengah termasuk dalam Parti Sosialis Eropah dan Perikatan Progresif Sosialis dan Demokrat, manakala parti sosialis dan komunis demokratik sayap kiri termasuk dalam Parti Kiri Eropah dan Kiri Eropah Bersatu–Kiri Nordic Hijau . [56] Selain daripada sosialisme demokratik, kecenderungan komunis dan parti komunis yang menganut bentuk komunisme libertarian kiri turut termasuk dalam demokratik sosial. [124]

Menurut Steve Ludlam, "kedatangan Buruh Baru menandakan serangan yang tidak pernah terjadi dan mungkin merupakan serangan terakhir terhadap tradisi sosialis demokratik parti, iaitu tradisi mereka yang mencari cara mentransformasikan kapitalisme kepada sosialisme dengan cara yang sangat berundang. . . . Ia akan mengambil masa sebelum beberapa ahli parti sosial demokrat -mereka yang matlamatnya adalah memperbaiki kemiskinan dan eksploitasi secara beransur-ansur dalam masyarakat kapitalis liberal-mula takut dengan ancaman yang sama terhadap tradisi egalitarian Buruh seperti yang diakui oleh kaum kiri dalam tradisi sosialisnya." [54] Ini turut dicerminkan dalam Labour: A Tale of Two Parties oleh Hilary Wainwright. [57]

Menurut Andrew Mathers, karya Hilary Wainwright 1987 Labour: A Tale of Two Parties memberikan "bacaan alternatif yang beza daripada tradisi sosial demokrasi 'amelioratif, pragmatik' yang tertara terutamanya dalam Parti Buruh Parlimen dengan tradisi sosialis demokratik 'transformasi, berwawasan' yang dikaitkan terutamanya dengan ahli akar umbi yang terlibat dengan perjuangan luar parlimen." [58]

Sosialis demokratik telah mempromosikan pelbagai model sosialisme dan ekonomi yang berbeza, bermula daripada sosialisme pasaran, di mana perusahaan milik sosial beroperasi dalam pasaran yang kompetitif dan diuruskan sendiri oleh tenaga kerja mereka, kepada sosialisme bukan penyertaan pasaran berdasarkan perancangan ekonomi terdesentralisasi . [127] Sosialisme demokratik juga boleh komited kepada bentuk perancangan ekonomi yang terdesentralisasi di mana unit-unit produktif diintegrasikan ke dalam satu organisasi dan disusun berdasarkan pengurusan diri. [7] Eugene V. Debs dan Norman Thomas, kedua-duanya calon Presiden Amerika Syarikat untuk Parti Sosialis Amerika, memahami sosialisme sebagai sistem ekonomi yang disusun berdasarkan pengeluaran untuk kegunaan dan pemilikan sosial sebagai ganti sistem untung dan pemilikan persendirian cara pengeluaran . [128] Sosialis demokratik dan penyokong kontemporari sosialisme pasaran telah berhujah bahawa sebab utama kelemahan ekonomi jenis Soviet bukannya sosialisme itu sendiri, tetapi ekonomi perintah . Sistem perintah pentadbiran mereka menyebabkan kegagalan mereka untuk mencipta peraturan dan kriteria operasi untuk operasi perusahaan negara yang cekap dalam peruntukan hierarki sumber dan komoditi mereka serta kekurangan demokrasi dalam sistem politik yang digabungkan oleh ekonomi jenis Soviet. [59]

Perancangan demokrasi

[sunting | sunting sumber]

Ekonomi yang dirancang secara demokratik telah dicadangkan sebagai asas kepada sosialisme dan banyak dianjurkan oleh beberapa sosialis demokratik yang menyokong bentuk sosialisme bukan pasaran sambil menolak perancangan pusat jenis Soviet . Perancangan terdesentralisasi telah dihujahkan sebagai sistem yang membolehkan sistem pengawalseliaan sendiri secara spontan bagi kawalan stok, yang bergantung semata-mata pada pengiraan dalam jenis, serta dapat wujud dan seterusnya mengatasi secara tegas bantahan yang ditimbulkan oleh hujah pengiraan ekonomi bahawa mana-mana ekonomi berskala besar semestinya menggunakan sistem harga pasaran. [60]

Bentuk perancangan ekonomi ini mengimplikasikan beberapa proses pembuatan keputusan yang demokratik dan partisipatif dalam ekonomi dan firma yang berbentuk demokrasi industri . Pelbagai saintis komputer dan ahli ekonomi radikal juga telah mencadangkan perancangan ekonomi demokratik dan penyelarasan antara perusahaan ekonomi dalam bentuk berasaskan komputer. [131] Penyokong mengemukakan perancangan ekonomi yang demokratik atau terdesentralisasi dan partisipatif sebagai alternatif kepada sosialisme pasaran untuk masyarakat pasca kapitalis . [61]

Sosialisme pasaran

[sunting | sunting sumber]

Sesetengah penyokong sosialisme pasaran melihatnya sebagai sistem ekonomi yang serasi dengan ideologi politik sosialisme demokratik. [62] Penyokong sosialisme pasaran, seperti Jaroslav Vaněk, berhujah bahawa pasaran bebas yang sebenar adalah mustahil di bawah pemilikan persendirian harta produktif . Vaněk berpendapat bahawa perbezaan kelas dan pengagihan pendapatan dan kuasa ekonomi yang tidak sama rata yang terhasil daripada pemilikan persendirian terhadap industri membolehkan kepentingan kelas dominan menyeleweng pasaran supaya memanfaatkan diri mereka, sama ada dalam bentuk monopoli dan kuasa pasaran atau dengan menggunakan kekayaan mereka serta sumber untuk menggubal dasar kerajaan yang memberi manfaat kepada kepentingan perniagaan khusus mereka. Selain itu, Vaněk menyatakan bahawa pekerja dalam ekonomi sosialis berdasarkan perusahaan koperasi dan urus sendiri mempunyai lebih banyak insentif substansial untuk memaksimumkan produktiviti kerana mereka akan menerima bahagian keuntungan berdasarkan prestasi keseluruhan perusahaan mereka, ditambah pula dengan gaji atau gaji tetap mereka. [63] Ramai sosialis pra-Marx dan proto-sosialis adalah anti-kapitalis serta penyokong pasaran bebas, termasuk ahli falsafah British Thomas Hodgskin, pemikir mutualis Perancis dan ahli falsafah anarkis Pierre-Joseph Proudhon dan ahli falsafah Amerika Benjamin Tucker dan Lysander Spooner, antara lain. [64] Walaupun kapitalisme lazimnya digabungkan dengan pasaran bebas, terdapat teori dan sistem ekonomi laissez-faire serupa yang dikaitkan dengan sosialisme yang dipanggil laissez-faire sayap kiri [136] untuk membezakannya daripada kapitalisme laissez-faire . [137]

Satu contoh kecenderungan sosialis pasaran demokratik ini ialah mutualisme, teori sosialis demokratik dan libertarian yang dirumuskan oleh Proudhon pada abad ke-18, dan yang menjadi inspirasi untuk kebangkitan anarkisme individualis. Benjamin Tucker ialah seorang anarkis individualis Amerika terkenal yang mengamalkan sistem sosialis laissez-faire, yang dipanggil sosialisme anarkis, yang berbeza daripada sosialisme negara . [138] Tradisi tersebut baru-baru ini dikaitkan dengan sarjana kontemporari seperti Kevin Carson, [139] Gary Chartier, [65] Charles W. Johnson, [66] Samuel Edward Konkin III, [142] Roderick T. Long, [143] Chris Matthew Sciabarra [67] dan Brad Spangler, [68] yang menekankan nilai pasaran bebas secara radikal, yang dinamakan pasaran bebas untuk membezakannya daripada konsep biasa yang dipercayai oleh golongan libertarian kiri. Kepercayaan tersebut penuh dengan statistme dan hak istimewa borjuasi . [69]

Kadangkala dirujuk sebagai anarkis pasaran berhaluan kiri, [147] penyokong ideologi ini menegaskan idea-idea liberal klasik mengenai pemilikan diri dan pasaran bebas sambil mengekalkan bahawa kesimpulan logik idea-idea ini menyokong anti-kapitalis, anti-korporat, jawatan anti-hierarki dan pro-buruh dalam ekonomi, anti-imperialisme dalam dasar luar dan pandangan progresif radikal mengenai isu-isu sosiobudaya seperti jantina, seksualiti dan kaum. [148] Menggemakan bahasa sosialis pasar ini, mereka berpendapat bahawa anarkisme pasaran radikal harus dilihat oleh penyokongnya dan oleh individu lain sebagai sebahagian daripada tradisi sosialis kerana warisan, matlamat dan potensi emansipasinya. Oleh itu, anarkis pasaran boleh dan seharusnya memanggil diri mereka sebagai para sosialis. [149] Para pengkritik pasaran bebas dan laissez-faire, seperti yang difahami secara umum, berpendapat bahawa sosialisme serasi dengan ekonomi pasaran dan anti-kapitalisme serta sosialisme merupakan sistem pasaran bebas atau laissez-faire yang tulen. [136]

Menurut penyokongnya, hal ini akan menghasilkan masyarakat yang dianjurkan oleh sosialis demokratik, apabila sosialisme tidak difahami sebagai sosialisme negara dan digabungkan dengan negara sosialis yang digambarkan sendiri . [150] Pasaran bebas dan laissez-faire bebas daripada semua keistimewaan ekonomi, monopoli dan kekurangan buatan. [137] Ini selaras dengan pandangan ekonomi klasik bahawa sewa ekonomi, iaitu keuntungan yang dijana daripada kekurangan persaingan sempurna, mesti dikurangkan atau dihapuskan sebanyak mungkin melalui persaingan bebas dan bukannya bebas daripada peraturan. [70] David McNally, seorang profesor di Universiti Houston, telah berhujah dalam tradisi Marxis bahawa logik pasaran sememangnya menghasilkan ketidaksamaan sosial dan membawa kepada pertukaran yang tidak sama rata. Beliau menulis bahawa niat dan falsafah moral Adam Smith yang menyokong pertukaran sama telah dilemahkan oleh amalan pasaran bebas yang diperjuangkannya kerana pembangunan ekonomi pasaran melibatkan paksaan, eksploitasi dan keganasan yang tidak dapat dilawan oleh falsafah moral Smith. McNally mengkritik kepercayaan sosialis pasaran terhadap kemungkinan pasaran adil berdasarkan pertukaran yang sama untuk dicapai melalui penghapusan unsur-unsur parasit daripada ekonomi pasaran, seperti pemilikan persendirian terhadap kaedah pengeluaran, dengan alasan bahawa sosialisme pasaran adalah oksimoron apabila sosialisme ditakrifkan sebagai pengakhiran buruh bergaji . [71]

Perlaksanaan

[sunting | sunting sumber]

Walaupun sosialisme biasanya digunakan untuk menggambarkan Marxisme–Leninisme dan negara serta kerajaan gabungan, terdapat juga beberapa masyarakat anarkis dan sosialis yang mengikuti prinsip sosialis demokratik, dan merangkumi anti-autoritarian dan anti-kapitalisme demokratik. [72] Contoh yang paling ketara daripada sejarah ialah Komune Paris, kepelbagaian republik soviet yang ditubuhkan dalam tempoh selepas Perang Dunia I, awal Soviet Rusia sebelum pemansuhan majlis soviet oleh Bolshevik, Revolutionary Catalonia seperti yang dinyatakan oleh George Orwell, [73] dan Persekutuan Rojava di Syria Utara . [74] Contoh lain termasuk komuniti kibbutz di Israel moden, [75] Marinaleda di Sepanyol, [76] Zapatistas EZLN di wilayah Chiapas, [158] dan pada tahap minimal, dasar pengurusan diri pekerja dalam Republik Persekutuan Sosialis Yugoslavia dan Cuba . [77] Walau bagaimanapun, contoh yang paling terkenal ialah Chile di bawah Presiden Salvador Allende, [160] yang telah digulingkan secara ganas dalam rampasan kuasa tentera yang dibiayai dan disokong oleh CIA pada tahun 1973. [78]

Apabila nasionalisasi terhadap industri besar meluas semasa konsensus pasca perang Keynesian, sesetengah pengulas politik kerap menggambarkan beberapa negara Eropah sebagai negara sosialis demokratik yang berusaha untuk menggerakkan negara mereka ke arah ekonomi sosialis . [162] Pada tahun 1956, ahli politik Parti Buruh British terkemuka Anthony Crosland mendakwa bahawa kapitalisme telah dihapuskan di Britain. Walau bagaimanapun, individu lain seperti Welshman Aneurin Bevan, Menteri Kesihatan dalam kerajaan Buruh pasca perang pertama dan arkitek Perkhidmatan Kesihatan Nasional, mempertikaikan dakwaan bahawa Britain adalah negara sosialis. [163] Bagi Crosland dan orang lain yang menyokong pandangannya, Britain adalah sebuah negara sosialis. Menurut Bevan, Britain mempunyai Perkhidmatan Kesihatan Kebangsaan sosialis, yang menentang hedonisme masyarakat kapitalis Britain. [42] Walaupun undang-undang kapitalisme masih beroperasi sepenuhnya seperti di seluruh Eropah dan perusahaan swasta mendominasi ekonomi, [79] beberapa pengulas politik mendakwa bahawa semasa tempoh pasca perang, iaitu ketika parti-parti sosialis berkuasa, negara-negara seperti Britain dan Perancis adalah negara sosialis demokratik. Tuntutan yang sama kini digunakan untuk negara Nordic dengan model Nordic . [165] Pada 1980-an, kerajaan Presiden François Mitterrand berhasrat untuk mengembangkan dirigisme dengan percubaan untuk memiliknegarakan semua bank Perancis, tetapi percubaan ini menghadapi tentangan daripada Komuniti Ekonomi Eropah, yang menuntut ekonomi pasaran bebas kapitalis dalam kalangan ahlinya. [166] Namun begitu, pemilikan awam di Perancis dan United Kingdom semasa kemuncak nasionalisasi pada 1960-an dan 1970-an tidak pernah menyumbang lebih daripada 15–20% daripada pembentukan modal . [79]

Jenis sosialisme yang diamalkan oleh parti-parti seperti Parti Tindakan Rakyat Singapura semasa beberapa dekad pertama berkuasa dianggap sebagai pragmatik, kerana penolakannya terhadap nasionalisasi besar-besaran mencirikannya sebagai sosialisme pragmatik. Parti tersebut masih mendakwa dirinya sebagai sosialis, dengan mengetengahkan peranan mereka dalam pengaturan sektor swasta secara luas, campur tangan aktivis dalam ekonomi dan dasar kebajikan sosial sebagai bukti tuntutan ini. [80] Perdana Menteri Singapura Lee Kuan Yew menyatakan bahawa beliau telah dipengaruhi oleh puak sosialis demokratik Parti Buruh British. [81]

Karl Marx, tokoh yang mempengaruhi perkembangan sosialisme demokratik, dengan sesetengah individu menyokongnya manakala yang lain menolaknya [nb 3]

Sosialisme demokratik melibatkan seluruh populasi yang mengawal ekonomi melalui beberapa sistem demokrasi, dengan idea bahawa alat pengeluaran dimiliki dan diuruskan oleh kelas pekerja . [2] Hubungan antara demokrasi dan sosialisme boleh dikesan semula jauh ke dalam gerakan sosialis hingga ke Manifesto Komunis yang menekankan kemenangan sebagai langkah pertama dalam"pertempuran demokrasi", [84] serta menerusi penulisan Karl Marx yang mencatatkan bahawa demokrasi adalah "jalan ke arah sosialisme." [85] Pemikir-pemikir sosialis seperti Eduard Bernstein, Karl Kautsky, Vladimir Lenin dan Rosa Luxemburg [172] menulis bahawa demokrasi amat diperlukan untuk merealisasikan sosialisme. [86] Sokongan untuk sosialisme demokratik dari perspektif falsafah boleh didapati dalam karya ahli falsafah politik seperti Axel Honneth dan Charles Taylor . Honneth telah mengemukakan pandangan bahawa ideologi politik dan ekonomi mempunyai asas sosial, yang bermakna bahawa ia berasal daripada komunikasi intersubjektif antara anggota masyarakat. Honneth mengkritik negara dan ideologi liberal kerana ia menganggap bahawa prinsip kebebasan individu dan harta persendirian adalah tidak bersejarah dan terlalu abstrak apabila ia berkembang daripada wacana sosial mengenai sejenis aktiviti manusia khusus. Berbeza dengan individualisme liberal, Honneth telah menekankan pergantungan intersubjektif antara manusia, iaitu bahawa kesejahteraan manusia bergantung kepada pengenalan orang lain dan diiktiraf oleh mereka. Dengan penekanan kepada komuniti dan perpaduan, sosialisme demokratik boleh dilihat sebagai satu cara untuk melindungi pergantungan ini. [87]

Walaupun sosialisme sering digunakan untuk menggambarkan negara sosialis dan ekonomi gaya Soviet, terutamanya di Amerika Syarikat disebabkan oleh Ketakutan Merah Pertama dan Kedua, sosialis demokratik menggunakan sosialisme untuk merujuk kepada kecenderungan yang menolak idea-idea sosialisme autoritarian dan sosialisme negara sebagai sosialisme., [88] dan menganggap mereka sebagai suatu bentuk kapitalisme negara manakan negara menjalankan aktiviti ekonomi komersil dan alat pengeluaran disusun serta diuruskan sebagai perusahaan milik negara, termasuk proses pengumpulan modal, pengurusan berpusat dan buruh upahan . [89] Sosialis demokratik termasuk sosialis yang menentang Marxisme-Leninisme dan demokrat sosial yang komited untuk menghapuskan kapitalisme yang memihak kepada sosialisme dan institusi ekonomi pasca-kapitalis . [88] Andrew Lipow dengan itu menulis pada tahun 1847 editor Journal of the Communist League, dipengaruhi secara langsung oleh Marx dan Friedrich Engels, yang Lipow gambarkan sebagai "pengasas sosialisme demokratik revolusioner moden":

Kita bukanlah antara komunis yang ingin memusnahkan kebebasan peribadi, yang ingin mengubah dunia menjadi satu berek besar atau menjadi rumah kerja yang besar. Sudah tentu terdapat beberapa komunis yang, dengan hati nurani yang mudah, enggan menyahut kebebasan peribadi dan ingin mengosongkannya keluar dari dunia kerana mereka menganggap bahawa ia adalah penghalang untuk menyempurnakan keharmonian. Tetapi kita tidak mempunyai keinginan untuk menukar kebebasan dengan kesaksamaan. Kami yakin bahawa dalam ketenteraman sosial tidak akan terjamin kebebasan seperti dalam masyarakat berdasarkan pemilikan komunal.

Daripada aspek teori dan falsafah, sosialisme itu sendiri adalah demokratik, dan dianggap sebagai bentuk demokrasi yang tertinggi oleh penyokongnya, sehinggakan dianggap sama rata dengan demokrasi pada satu ketika. [177] Ada yang berpendapat bahawa sosialisme mengimplikasikan demokrasi [90] dan sosialisme demokratik adalah istilah yang berlebihan. [179] Walau bagaimanapun, individu lain, seperti Michael Harrington, berpendapat bahawa istilah sosialisme demokratik diperlukan untuk membezakannya daripada Kesatuan Soviet dan negara sosialis lain yang mengisytiharkan diri. Bagi Harrington, sebab utama hal ini adalah perspektif yang menganggap bahawa Kesatuan Soviet era Stalinis telah berjaya merampas legasi Marxisme dan memutarbelitkannya dalam propaganda untuk mewajarkan politiknya. [91] Kedua-dua Leninisme dan Marxisme–Leninisme telah menekankan demokrasi, [5] menyokong beberapa bentuk organisasi demokrasi masyarakat dan ekonomi sambil menyokong pemusatan demokrasi, dengan Marxist–Leninis dan yang lain berhujah bahawa negara sosialis seperti Kesatuan Soviet adalah demokratik. [181] Marxis–Leninis juga cenderung untuk membezakan demokrasi sosialis daripada sosialisme demokratik, yang mereka kaitkan secara pejoratif dengan "reformisme" dan "demokrasi sosial." [182] Akhirnya, mereka dianggap di luar tradisi sosialis demokratik. [183] Sebaliknya, anarkisme (terutamanya dalam tradisi anarkis sosialnya ) dan kecenderungan ultra-kiri yang lain telah dibincangkan dalam tradisi sosialis demokratik kerana penentangan mereka terhadap Marxisme-Leninisme dan sokongan mereka terhadap bentuk demokrasi yang lebih terdesentralisasi dan langsung. [184]

Walaupun kedua-dua anarkis dan kecenderungan ultra-kiri telah menolak label tersebut kerana mereka cenderung untuk mengaitkannya dengan bentuk sosialisme demokratik reformis dan statis, mereka dianggap sebagai bentuk sosialisme revolusioner-demokratik, dan sesetengah anarkis merujuk kepada sosialisme demokratik . [92] Beberapa organisasi Trotskyis seperti Perikatan Sosialis Australia, Alternatif Sosialis dan Sosialis Victoria atau Parti Antikapitalis Baru Perancis, Liga Komunis Revolusioner dan Sosialisme dari bawah telah mendefinisikan bentuk sosialisme mereka sebagai demokratik dan telah menekankan demokrasi dalam pembangunan sosialisme revolusioner mereka. . [186] Serupanya, beberapa Trotskyis telah menekankan konsep sosialisme revolusioner-demokratik yang dikemukakan oleh Leon Trotsky . [93] Beberapa individu seperti Hal Draper telah berhujah tentang "sosialisme revolusioner-demokratik." [20] Kem ketiga sosialis revolusioner-demokratik tersebut turut telah menganjurkan revolusi politik sosialis untuk menubuhkan atau menubuhkan semula demokrasi sosialis di negara pekerja yang mundur atau rosot. [189] Draper juga membandingkan demokrasi sosial dan Stalinisme sebagai dua bentuk sosialisme dari atas, bertentangan dengan sosialismenya dari bawah sebagai versi sosialisme yang lebih tulen daripada versi sosialisme Marxis. [20]

Sebagai tradisi politik, sosialisme demokratik mewakili kaum kiri anti-Stalinis yang luas dan, dalam beberapa kes, untaian anti-Leninis dalam gerakan sosialis, [42] termasuk sosialisme anti-autoritarian dari bawah, [20] sosialisme libertarian, [13] pasaran sosialisme, [3] Marxisme [190] dan komunis kiri tertentu serta kecenderungan ultra kiri seperti konsilisme dan komunis serta Marxisme klasik dan libertarian. [191] Ia juga termasuk Marxisme ortodoks [94] yang berkait rapat dengan Karl Kautsky [193] dan Rosa Luxemburg, [194] serta revisionisme Eduard Bernstein. [195] Di samping itu, sosialisme demokratik berkait rapat dengan aliran Eurokomunisme yang berasal antara 1950-an dan 1980-an, [196] yang merujuk kepada parti komunis yang menerima pakai sosialisme demokratik selepas Nikita Khrushchev de-Stalinisasi pada tahun 1956, [197] tetapi merujuk juga kepada kebanyakan parti komunis sejak 1990-an. [198]

Demokrasi sosial klasik merupakan ideologi yang berkait rapat dan merupakan satu bentuk sosialisme demokratik. [199] Demokrasi sosial mengalami pelbagai bentuk utama sepanjang sejarahnya dan dibezakan antara aliran awal [95] yang menyokong sosialisme revolusioner, [201] terutamanya berkaitan dengan Marx dan Engels, [96] serta ahli politik sosial-demokratik terkenal yang lain serta pemikir Marxis ortodoks seperti Bernstein, [195] Kautsky, [193] Luxemburg [194] dan Lenin, [203] termasuk tafsiran Leninisme yang lebih demokratik dan libertarian; [204] aliran revisionis yang diterima pakai oleh Bernstein dan pemimpin sosialis reformis lain antara tahun 1890-an dan 1940-an; [205] aliran selepas perang [95] yang menerima pakai atau menyokong kapitalisme kebajikan Keynesian [206] sebagai sebahagian daripada kompromi antara kapitalisme dan sosialisme; [207] dan mereka yang menentang Jalan Ketiga . [26]

Pandangan tentang keserasian demokrasi dan sosialisme

[sunting | sunting sumber]

Salah seorang sarjana terkemuka yang berpendapat bahawa sosialisme dan demokrasi adalah serasi ialah ahli ekonomi Amerika yang lahir di Austria iaitu, Joseph Schumpeter, yang memusuhi sosialisme. [97] Dalam bukunya Capitalism, Socialism and Democracy (1942), Schumpeter menekankan bahawa "demokrasi politik benar-benar serasi dengan sosialisme dalam erti kata sepenuhnya". [209] Walau bagaimanapun, ia telah diperhatikan bahawa beliau tidak percaya bahawa demokrasi adalah sistem politik yang baik dan menyokong nilai republik. [15]

Dalam ucapan Jawatankuasa Kongres Seluruh India 1963, Perdana Menteri India Jawaharlal Nehru menyatakan bahawa: "Demokrasi politik tidak ada makna jika ia tidak memeluk demokrasi ekonomi . Dan demokrasi ekonomi tidak lain hanyalah sosialisme." [98]

Ahli sejarah politik Theodore Draper menulis: "Saya tidak tahu ada kumpulan politik yang menentang totalitarianisme dalam semua bentuknya dengan lebih teguh daripada sosialis demokratik." [15]

Ahli sejarah dan ahli ekonomi Robert Heilbroner berhujah bahawa "di sini, sudah tentu, tiada konflik antara sosialisme dan kebebasan seperti yang telah kita gambarkan; sesungguhnya, konsep sosialisme ini adalah lambang kebebasan ini", yang merujuk kepada persatuan terbuka bagi individu dalam kehidupan politik dan sosial; pendemokrasian dan pemanusiaan kerja; dan pemupukan bakat dan kreativiti peribadi. [15]

Bayard Rustin, ahli lama Parti Sosialis Amerika dan Pengerusi Kebangsaan Demokrat Sosial, Amerika Syarikat, menulis: "Bagi saya, sosialisme mempunyai makna hanya jika ia demokratik. Daripada banyak pihak yang mendakwa sosialisme, hanya satu yang mempunyai tajuk yang sah—sosialisme yang memandang demokrasi sebagai sesuatu yang berharga, yang bermaksud demokrasi dengan jelas, dan yang sentiasa mengubah suai idea dan program sosialis berdasarkan pengalaman demokrasi. Ini adalah sosialisme parti buruh, sosial-demokratik, dan sosialis Eropah Barat." [15]

Ahli ekonomi dan ahli teori politik Kenneth Arrow berhujah: "Kita tidak dapat memastikan bahawa prinsip demokrasi dan sosialisme adalah serasi sehingga kita dapat melihat masyarakat yang berdaya maju mengikut kedua-dua prinsip. Tetapi tiada bukti atau alasan tetap yang akan menghujahkan bahawa gerakan demokratik-sosialis sememangnya bercanggah dengan diri sendiri. Kita juga tidak perlu takut bahawa langkah beransur-ansur ke arah meningkatkan campur tangan kerajaan akan membawa kepada langkah yang tidak dapat dipulihkan kepada ' perhambaan .'" [15]

Wartawan William Pfaff menulis: "Ia mungkin boleh dikatakan bahawa sosialisme tidak dapat dielakkan membiakkan birokrasi negara, yang kemudiannya mengenakan jenis sekatannya sendiri ke atas kebebasan individu. Inilah yang dikeluhkan orang Scandinavia. Tetapi birokrasi juara Itali tidak berhutang kepada sosialisme. Birokrasi Amerika berkembang semewah dan berkelakuan sama rasmi seperti yang lain." [15]

Pembangkang

[sunting | sunting sumber]

Beberapa ahli politik, ahli ekonomi, dan ahli teori telah berhujah bahawa sosialisme dan demokrasi tidak serasi. Menurut mereka, sejarah penuh dengan contoh negara-negara sosialis yang mengisytiharkan sendiri bahawa pada satu ketika komited terhadap nilai kebebasan peribadi, kebebasan bersuara, kebebasan akhbar dan kebebasan berpersatuan tetapi kemudian mendapati diri mereka mengekang kebebasan seperti itu dan mereka akhirnya dilihat sebagai menyusahkan atau bertentangan dengan matlamat politik atau ekonomi mereka. [15] Ahli ekonomi Sekolah Chicago Milton Friedman berhujah bahawa "masyarakat yang sosialis tidak boleh juga demokratik" dalam erti kata "menjamin kebebasan individu." [15] Ahli sosiologi Robert Nisbet, seorang konservatif falsafah yang memulakan kerjayanya sebagai golongan kiri, berhujah pada tahun 1978 bahawa "tidak ada satu pun sosialisme bebas yang boleh ditemui di mana-mana di dunia." [15]

Irving Kristol yang neokonservatif berhujah: "Sosialisme demokratik ternyata menjadi sebatian yang tidak stabil, percanggahan dari segi istilah. Setiap parti demokrasi sosial, setelah berkuasa, tidak lama lagi mendapati dirinya memilih, pada satu masa demi satu, antara masyarakat sosialis yang dicita-citakannya dan masyarakat liberal yang menyabuninya." Kristol menambah bahawa "gerakan sosialis berakhir [dalam] masyarakat manakan kebebasan adalah hak milik negara, dan (atau tidak) diberikan kepada rakyatnya bersama-sama dengan 'faedah' luar jangka yang lain." [15]

Serupanya, ahli akademik anti-komunis Richard Pipes berhujah: "Penggabungan kuasa politik dan ekonomi yang tersirat dalam sosialisme sangat menguatkan keupayaan negara dan birokrasinya untuk mengawal penduduk. Secara teorinya, kapasiti ini tidak perlu dilaksanakan dan tidak perlu membawa kepada peningkatan penguasaan penduduk oleh negara. Dalam amalan, kecenderungan sedemikian hampir tidak dapat dielakkan. Untuk satu perkara, sosialisasi ekonomi mesti membawa kepada pertumbuhan numerik birokrasi yang diperlukan untuk mentadbirnya, dan proses ini tidak boleh gagal untuk menambah kuasa negara. Tambahan pula, sosialisme membawa kepada tarik tali antara negara, yang bertekad untuk menguatkuasakan monopoli ekonominya, dan rakyat biasa, supaya sama-sama bertekad untuk mengelak daripadanya; dan hasilnya adalah penindasan dan penciptaan organ penindasan khusus." [15]

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]

 

  1. ^ Tsakalotos 2001: "... most left-wing approaches (social democratic, democratic socialist, and so on) to how the market economy works."); Brandal, Bratberg & Thorsen 2013: "In Scandinavia, as in the rest of the world, 'social democracy' and 'democratic socialism' have often been used interchangeably to define the part of the left pursuing gradual reform through democratic means."
  2. ^ a b c d Edelstein 1993.
  3. ^ a b Anderson & Herr 2007.
  4. ^ a b Alt dll. 2010.
  5. ^ a b c d Busky 2000.
  6. ^ a b c Sargent 2008.
  7. ^ a b Prychitko 2002.
  8. ^ Whyman 2005.
  9. ^ March 2008.
  10. ^ Lewis & Surender 2004, m/s. 3–4, 16.
  11. ^ Barrientos & Powell 2004, m/s. 9–26; Cammack 2004, m/s. 151–166; Romano 2006; Hinnfors 2006; Lafontaine 2009; Corfe 2010.
  12. ^ Romano 2007, m/s. 114.
  13. ^ Adams 1999, m/s. 127.
  14. ^ a b Volle 2022.
  15. ^ a b c d e f g h i j k l Barrett 1978.
  16. ^ Sanandaji, Nima (27 October 2021). "Nordic Countries Aren't Actually Socialist". Foreign Policy. Dicapai pada 2 February 2023.
  17. ^ Caulcutt, Clea (13 January 2022). "The end of the French left". Politico. Dicapai pada 2 February 2023.
  18. ^ Krause-Jackson, Flavia (29 December 2019). "Socialism declining in Europe as populism support grows". The Independent. Dicapai pada 2 February 2023.
  19. ^ Best dll. 2011.
  20. ^ a b c d e f Draper 1966.
  21. ^ Hain 2000.
  22. ^ Hain 1995.
  23. ^ Poulantzas 1978.
  24. ^ Barker 2019.
  25. ^ Marx 1875.
  26. ^ Democratic Socialists of America (FAQ), "Doesn' t sosialisme bermakna bahawa kerajaan akan memiliki dan menjalankan segala-galanya?".
  27. ^ Democratic Socialists of America (FAQ).
  28. ^ Democratic Socialists of America (About).
  29. ^ Hain 1995; Hain 2000.
  30. ^ Hain 2015, m/s. 133–148.
  31. ^ Benn & Mullin 1979.
  32. ^ Page 2007.
  33. ^ Christensen 1990.
  34. ^ Tangian 2013.
  35. ^ a b Adams 1998.
  36. ^ Thomas 1953.
  37. ^ Hattersley 1987.
  38. ^ Hamilton 1989.
  39. ^ Tomlinson 1997.
  40. ^ Schumpeter 1942.
  41. ^ Medearis 1997.
  42. ^ a b Bevan 1952.
  43. ^ Abjorensen 2019.
  44. ^ Döring 2007.
  45. ^ Lafontaine 2009.
  46. ^ Humphrys 2018.
  47. ^ Gilk 2008.
  48. ^ Tarnoff 2017.
  49. ^ Ely 1883.
  50. ^ Hinchman & Meyer 2007.
  51. ^ Brandal, Bratberg & Thorsen 2013.
  52. ^ Eatwell & Wright 1999.
  53. ^ Ludlam & Smith 2017.
  54. ^ a b Ludlam 2000.
  55. ^ Della Porta dll. 2017.
  56. ^ Nordsieck 2019.
  57. ^ Wainwright 1987.
  58. ^ Mathers 2017.
  59. ^ Gregory & Stuart 2003.
  60. ^ Schweickart 2007.
  61. ^ Kotz 2008.
  62. ^ Miller 1990.
  63. ^ Perkins 2016.
  64. ^ Braudel 1979.
  65. ^ Chartier 2009.
  66. ^ Johnson 2008.
  67. ^ Sciabarra 2000.
  68. ^ Spangler 2006.
  69. ^ Gillis 2011.
  70. ^ Popper 1994.
  71. ^ McNally 1993.
  72. ^ Waxman 2018.
  73. ^ Orwell 1980.
  74. ^ Ramnath 2019.
  75. ^ Goldenberg & Wekerle 1972.
  76. ^ Hancox 2013.
  77. ^ Al Jazeera 2019.
  78. ^ Harvey 2005.
  79. ^ a b Batson 2017.
  80. ^ Morley 1993.
  81. ^ Kerr 1999.
  82. ^ Megill 1970, m/s. 45.
  83. ^ Sargent 2008, m/s. 118.
  84. ^ Engels & Marx 1848.
  85. ^ Arora 2017.
  86. ^ Isakhan 2015.
  87. ^ Honneth 1995.
  88. ^ a b Eatwell & Wright 1999, m/s. 80; Busky 2000, m/s. 7–8; Prychitko 2002, m/s. 72; Alt dll. 2010, m/s. 401.
  89. ^ Chomsky 1986; Howard 2001, m/s. 110–126; Wolff 2015.
  90. ^ Socialist Party USA.
  91. ^ Harrington 2011.
  92. ^ Dongyoun 2016.
  93. ^ Taaffe 2019.
  94. ^ Bookchin 1998.
  95. ^ a b Miller 1998.
  96. ^ Duignan, Kalsang Bhutia & Mahajan 2016.
  97. ^ Horwitz 1994.
  98. ^ Bilgrami 1965.

Ensiklopedia

[sunting | sunting sumber]

 

 

  

Bacaan lanjut

[sunting | sunting sumber]

 
Ralat petik: Tag <ref> wujud untuk kumpulan bernama "nb", tetapi tiada tag <references group="nb"/> yang berpadanan disertakan