Serangan Itali ke atas Albania
| Serangan Itali ke atas Albania | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Sebahagian daripada Tempoh antara perang | |||||||||
 Tentera Itali memasuki sebuah bandar di Albania | |||||||||
| |||||||||
| Pihak yang terlibat | |||||||||
 Kerajaan Itali |
 Kerajaan Albania | ||||||||
| Komandan dan pemimpin | |||||||||
|
Victor Emmanuel III Benito Mussolini Alfredo Guzzoni |
Zogu I Abaz Kupi Jen. Xhemal Aranitasi Mujo Ulqinaku † | ||||||||
| Kekuatan | |||||||||
|
Tentera Darat Diraja Itali: |
Tentera Darat Diraja Albania: 15,600 tentera | ||||||||
| Kerugian dan korban | |||||||||
|
25–400 terbunuh 97+ cedera (di Durres) |
160 terbunuh Tidak diketahui yang cedera dan hilang | ||||||||
Serangan Itali ke atas Albania (7 April – 12 April 1939) merupakan salah satu siri pertempuran antara Kerajaan Itali dan Kerajaan Albania. Konflik ini adalah hasil daripada dasar-dasar imperialis Itali iaitu diktator Benito Mussolini. Dalam masa yang singkat, Albania telah ditakluk oleh Itali dengan mudah manakala pemerintahnya, Raja Zogu I telah dibuang negeri.
Latar belakang
[sunting | sunting sumber]Albania telah lama mempunyai kepentingan strategik yang besar untuk Kerajaan Itali. Ahli strategi tentera laut Itali bermatian-matian dengan menginginkan pelabuhan Vlorë dan Pulau Sazan yang terletak di pintu masuk ke Teluk Vlore. Tentera Itali menginginkan tempat tersebut kerana sekiranya Itali berjaya memerintah tempat-tempat itu, maka Itali dapat mengawal sepenuhnya pintu masuk ke Laut Adriatik.[1] Di samping itu, Albania boleh menyediakan Itali dengan tempat memijak di Balkan. Sebelum Perang Dunia Pertama, Itali dan Austria-Hungary telah memainkan peranan penting dalam pembentukan sebuah negara Albania bebas. Ketika meletusnya perang, Itali telah merampas peluang untuk menduduki separuh selatan Albania untuk mengelakkan ia ditakluk oleh Austria-Hungary. Kejayaan itu tidak bertahan lama apabila Albania berjaya mengusir Itali dari selatan Albania ketika Perang Vlora pada tahun 1920.[2] Kekalahan yang memalukan ini merupakan salah satu faktor utama Mussolini menceroboh Albania ketika Perang Dunia Kedua.
Apabila Benito Mussolini mengambil alih kuasa di Itali, beliau mula berminat untuk mengambil alih Albania. Itali mula menembusi ekonomi Albania pada tahun 1925 apabila Albania bersetuju membenarkan Itali untuk mengeksploitasi sumber mineral.[3] Kemudian diikuti oleh Perjanjian Tirana Pertama pada tahun 1926 dan Perjanjian Tirana Kedua pada tahun 1927, di mana Itali dan Albania memasuki satu persekutuan pertahanan.[4] Kerajaan Albania dan ekonomi telah diberi subsidi oleh pinjaman Itali, tentera Albania telah dilatih oleh jurulatih tentera Itali dan penyelesaian penjajah Itali amat digalakkan. Walaupun banyak pengaruh Itali yang kuat, Raja Zog I enggan sepenuhnya untuk tunduk kepada tekanan Itali.[5] Pada tahun 1931, beliau enggan memperbaharui Perjanjian Tirana 1926. Selepas Albania menandatangani perjanjian perdagangan dengan Yugoslavia dan Yunani pada tahun 1934, Mussolini merancang untuk menakut-nakutkan orang Albania dengan menghantar armada kapal perang ke Albania tetapi percubaan itu telah dianggap gagal.[6]
Apabila Jerman Nazi menakluk Austria dan menakluk Czechoslovakia, Itali merasa bahawa Itali menjadi ahli yang kurang daripada Pakatan Steel.[7] Sementara itu, kelahiran seseorang anak diraja Albania ingin menjadikan dinasti Zogu untuk kekal. Selepas Hitler menyerang Czechoslovakia (15 Mac, 1939) tanpa memberitahu terlebih dahulu pada Mussolini, diktator Itali itu membuat keputusan untuk meneruskan pengilhakan sendiri terhadap Albania. Raja Itali iaitu Victor Emmanuel III mengkritik rancangan Mussolini untuk menakluk Albania kerana ia sangat berisiko. Rom telah menghantar sejumlah wang besar kepada Tirana supaya Itali menjajah Albania.[8] Namun, Zog enggan menerima wang sebagai pertukaran untuk pengambilalihan Itali penuh dan penjajahan Albania.
Serangan
[sunting | sunting sumber]Pelan asal Itali untuk serangan ialah sehingga 50,000 tentera yang disokong oleh 137 unit tentera laut dan 400 pesawat. Akhirnya kuasa pencerobohan meningkat kepada 100,000 tentera yang disokong oleh 600 pesawat.[9] Pada 7 April tentera Mussolini yang diketuai oleh Alfredo Guzzoni menyerang Albania. Tentera Itali juga menyerang semua pelabuhan Albania pada masa yang sama. Terdapat 65 unit di Saranda, 40 di Vlore, 38 di Durrës, 28 di Shengjin dan 8 lagi di Bishti i Pallës.
Di bahagian lain, tentera Albania mempunyai 15,000 tentera dilengkapi dengan baik yang telah diarahkan oleh pegawai Itali. Rancangan Raja Zogu adalah untuk melancarkan tentangan di pergunungan sambil meninggalkan pelabuhan dan bandar-bandar utama tanpa jaminan tetapi terdapat perisik Itali yang diarahkan ke Albania telah sabotaj rancangan ini. Albania mendapati keping meriam telah dilumpuhkan dan tiada peluru. Akibatnya, tentera Albania mudah ditakluki oleh tentera Itali.
Di Durrës, sebuah tentera hanya mempunyai 360 tentera, kebanyakannya penduduk bandar yang diketuai oleh Abaz Kupi manakala Mujo Ulqinaku iaitu seorang pegawai marin telah cuba untuk mematahkan serangan Itali[10] Tentera Albania di Durres hanya dilengkapi dengan senjata kecil dan tiga mesingan. Selain itu, tentera Albania juga berjaya mengawal orang Itali di teluk untuk beberapa jam sehingga sejumlah besar kereta kebal kecil turun daripada kapal-kapal Itali. Selepas itu, tentera Itali berjaya menawan bandar Durres dalam masa lima jam sahaja.[11]
Pada pukul 01:30 pada hari pertama, semua pelabuhan Albania berada di tangan Itali. Pada hari yang sama Raja Zog bersama isterinya, Ratu Geraldine Apponyi dan anak bayi mereka Leka melarikan diri ke Greece. Pada pukul 09:30 pada 8 April, tentera Itali memasuki Tirana dan memusnahkan semua bangunan kerajaan. Ruangan Itali kemudian berarak dalam arahan Shkodër, Fier dan Elbasan. Shkodër diserahkan pada waktu petang 12 jam selepas pertempuran. Walau bagaimanapun, dua pegawai garrison di Istana Rozafa enggan mematuhi perintah gencatan senjata itu dan terus berjuang sehingga mereka kehabisan peluru.[12]
Bilangan mangsa dalam pertempuran ini dipertikaikan. Sebagai contoh, tentera Itali menegaskan bahawa di Durrës, sebanyak 25 tenera Itali terbunuh dan 97 cedera manakala 160 tentera Albania terbunuh dan beberapa ratus cedera. Penduduk bandar di Durrës mengisytiharkan bahawa kira-kira 400 orang Itali telah dibunuh.[13]
Pada 12 April, parlimen Albania mengundi untuk menggulingkan Zogu I dan menyatukan negara dengan Itali "dalam kesatuan peribadi" dengan menawarkan mahkota Albania iaitu Victor Emmanuel III.[14] Parlimen yang dipilih pemilik tanah terbesar di Albania, Shefqet Vërlaci sebagai Perdana Menteri. Vërlaci berkhidmat sebagai ketua negara selama lima hari sehingga Victor Emmanuel III secara rasmi diterima sebagai mahkota Albania dalam satu majlis di Quirinale di Rom. Vittor Emanuele III melantik Francesco Jacomoni di San Savino sebagai duta ke Albania untuk mewakilinya sebagai "Leftenan Jeneral Raja" (Viceroy).
Selepas pertempuran
[sunting | sunting sumber].svg)
.svg)
Pada 15 April 1939, Albania menarik diri dari Liga Bangsa di mana Itali telah menarik diri dari pertubuhan itu pada tahun 1937. Pada 3 Jun 1939, Kementerian Luar Albania telah menjadi Kementerian Luar Itali dan Menteri Luar Albania, Xhemil Dino, telah diberi pangkat menjadi duta Itali. Selepas penaklukan Albania, diktator Itali Benito Mussolini mengisytiharkan penciptaan rasmi Empayar Itali dan Raja Victor Emmanuel III menjadi Raja Albania sebagai tambahan selain menjadi Maharaja Ethiopia yang telah ditakluki tiga tahun sebelum penaklukan Albania. Tentera Albania telah diletakkan di bawah pemerintahan Itali secara rasmi dan bergabung menjadi Tentera Itali pada tahun 1940. Selain itu, pergerakan Camicie nere turut diperkenalkan di Albania.
Albania diikuti Itali berperang dengan Britain dan Perancis pada 10 Jun, 1940. Albania juga menyertai pencerobohan Itali ke atas Yunani pada bulan Oktober 1940 dan tentera Albania menyertai kempen Yunani tetapi mereka lakukan secara besar-besaran meninggalkan barisan hadapan. Kawasan selatan negara (termasuk bandar Gjirokastër dan Korçë) telah diduduki buat sementara waktu oleh tentera Yunani semasa kempen itu. Tentera Itali tidak memenangi satu pertempuran dengan bertempur tentera Yunani. Apabila Jerman mendengar berita itu, Jerman segera campur tangan dalam kempen Yunani dan seterusnya Yunani ditakluk oleh Tentera Jerman. Negara Albania diperbesarkan lagi pada Mei 1941 dengan penaklukan Kosovo, sebahagian Montenegro dan Vardar Banovina. Kesemua wilayah itu telah disebut "Albania Raya" . Sebahagian daripada pantai barat Epirus dipanggil 'Chameria' telah diletakkan di bawah Pesuruhjaya Tinggi Albania yang menjalankan kawalan nominal ke atasnya. Apabila Itali meninggalkan Kuasa Paksi pada bulan September 1943, tentera Jerman segera menduduki Albania dengan masa yang singkat.[15]
Ketika Perang Dunia Kedua, Partisans Albania termasuk beberapa kumpulan nasionalis Albania menentang Itali (selepas musim luruh 1942) dan seterusnya orang Jerman. Pada Oktober 1944, Jerman telah menarik balik tenteranya dari kawasan Balkan selatan selepas tindak balas Tentera Merah dan ia juga keruntuhan Romania dan Bulgaria.[16] Selepas perang, Ketua Parti Komunis Albania, Enver Hoxha menjadi pemimpin negara itu.
Rujukan
[sunting | sunting sumber]- ^ Fischer, B. J: Albania at War, 1938–1945, page 5. Hurst, 1999
- ^ Albania: A Country Study: Albania's Reemergence after World War I, Library of Congress.
- ^ name="LoC">Albania: A Country Study: Italian Penetration, Library of Congress
- ^ name="LoC"
- ^ Fischer, B. J: Albania at War, 1939–1945, page 7. Hurst, 1999
- ^ Albania: A Country Study: Zog's Kingdom, Library of Congress
- ^ name="LoC2">Albania: A Country Study: Italian Occupation, Library of Congress
- ^ Owen Pearson, Albania and King Zog: Independence, Republic and Monarchy, 1908–1939, Edition illustrated Publisher I.B.Tauris, 2004 ISBN 1-84511-013-7, ISBN 978-1-84511-013-0 p. 429
- ^ name="King Zog p. 444">Pearson, p. 444
- ^ name="King Zog p. 444"
- ^ Pearson, p. 444–445
- ^ Pearson, p. 454
- ^ name="King Zog p. 444"
- ^ Fischer, B. J: Albania at War, 1939–1945, page 36. Hurst, 1999
- ^ Fischer, B. J: Albania at War, 1939–1945, page 189. Hurst, 1999
- ^ Fischer, B. J: Albania at war, 1939–1945, page 223. Hurst, 1999