Pertempuran Itali (Perang Dunia Pertama)

Pertempuran Itali
	Sebahagian daripada Perang Dunia Pertama
Tarikh	23 Mei 1915 – 6 November 1918; (3 tahun, 5 bulan dan 2 minggu)
Lokasi	Alps Timur dan Venetian Plain
Keputusan	Kemenangan muktamad Itali; Berakhirnya Empayar Austria-Hungary ; Perjanjian Trianon
Pihak yang terlibat
Itali; Empayar British; Perancis; Czechoslovakia; Amerika Syarikat	Austria-Hungary; Empayar Jerman
Komandan dan pemimpin
Luigi Cadorna; Victor Emmanuel III; Armando Diaz; David Lloyd George	C. von Hötzendorf; Svetozar Boroević ; A. von Straussenburg; Wilhelm II
Kekuatan
5,000,000	8,000,000
Kerugian dan korban
651,000 terbunuh; 953,886 cedera	404,000 terbunuh; 1,207,000 cedera

Pertempuran Itali (Itali: Fronte italianocode: it is deprecated ; in Jerman: Gebirgskriegcode: de is deprecated , "Perang gunung") adalah satu siri pertempuran di sempadan antara Austria-Hungary dan Itali, berlaku antara tahun 1915 dan 1918 semasa Perang Dunia Pertama. Berikutan janji rahsia yang dibuat oleh Pihak Berikat semasa Perjanjian London, Itali memasuki peperangan untuk menjajah Pesisir Austria dan utara Dalmatia, dan wilayah-wilayah masa kini Trentino dan Tyrol Selatan. Walaupun Itali berharap untuk mendapatkan wilayah dengan serangan kejutan, depan tidak lama lagi sibuk ke peperangan kubu parit, sama dengan pertempuran barat di Perancis. Disebabkan penduduk awam untuk menempatkan semula dan beberapa ribu daripada mereka mati di kem-kem pelarian Itali malnutrisi.^[3] Pembubaran Austria-Hungary dan kehancurannya menamatkan operasi ketenteraan.

Keperluan

Punca-punca yang membawa kepada peperangan di hadapan Itali yang boleh didapati pada abad yang lalu, bermula dengan akhir kekalahan Napoleon pada tahun 1815, dan dengan pergolakan serantau yang ini melibatkan. Dengan Kongres Vienna sebahagian besar utara-timur jatuh di bawah pemerintahan Austria dan pengaruh, dan walaupun kebangkitan pada tahun 1848, pasukan yang setia kepada Maharaja Austria.

Lebih penting lagi, sebuah gerakan nasionalis radikal politik, yang dipanggil tidak ditebus Itali (Italia irredenta), yang diasaskan pada tahun 1880an, mula menuntut wilayah Itali yang didiami Austria-Hungary, terutama dalam Pesisir Austria dan di Daerah Tyrol. Menjelang 1910-an, fahaman perluasan kuasa idea-idea gerakan ini telah diambil oleh sebahagian besar daripada elit politik Itali. Pengilhakan wilayah-wilayah Austria yang telah didiami oleh orang Itali, menjadi matlamat utama perang Itali, dengan andaian Fungsi yang sama seperti isu Alsace-Lorraine mempunyai untuk Perancis.^[4] Walau bagaimanapun, kira-kira 1.5 juta penduduk yang tinggal di kawasan-kawasan, hanya kira-kira 45% adalah penceramah Itali, manakala selebihnya adalah bangsa-bangsa Slovenia, Jerman dan Croatia. Di utara Dalmatia, yang juga antara matlamat perang Itali, penduduk Itali-bercakap hanya kira-kira 5%.

Pada peringkat awal perang, Pihak Bersekutu cuba mengajak Itali dam cuba untuk menjamin penyertaan Itali di sebelah Berikat, dan memuncak dalam Perjanjian London dari 26 April 1915 di mana Itali melepaskan tanggungjawab itu kepada Tiga Perikatan.^[5] Pada 23 Mei, Itali mengisytiharkan perang ke atas Austria-Hungary.^[6]

Kemasukan Itali dibangunkan secara rahsia oleh Perjanjian London pada 1915. Ditubuhkan di antara Setiausaha Asing British Edward Grey, Menteri Luar Negeri Itali Sidney Sonnino dan Menteri Luar Perancis Jules Cambon.

Pertempuran, 1915-1916

Pertempuran pertama di Sungai Isonzo

Pertempuran pertama Isonzo Front telah dimulai oleh serangan Itali dengan tujuan untuk menangkap bandar dataran Gorizia dan Kras.

Pada awal serangan, tentera Itali mengatasi orang-orang Austria oleh tiga-sama-satu, tetapi gagal untuk menembusi baris pertahanan kukuh mereka di sepanjang Julian Alps dan kawasan tanah tinggi di utara dan barat wilayah Gorizia dan Gradisca. Ini kebanyakannya disebabkan daya Austria yang berdasarkan kawasan yang lebih tinggi, dan perbalahan melalui begitu Itali terpaksa dijalankan memanjat. Walaupun seorang pegawai corp profesional, unit Itali adalah teruk dan kekurangan moral.^[7]

seperti kebanyakan tentera sezaman, tentera Itali digunakan terutamanya kuda untuk pengangkutan, dan ini gagal untuk bergerak bekalan cukup cepat di kawasan yang sukar yang Alps. Juga, komander Itali yang baru dilantik, Luigi Cadorna, adalah sangat tidak popular di kalangan orang-orangnya.^[8] Selain itu, peralatan dan perlengkapan ketenteraan kekurangan dialami semasa Perang Turki di Libya (1911-1912) perlahan kemajuan dan kecewa segala harapan untuk pelarian "gaya Napoleon".^[9]

Dua minggu kemudian, orang Itali cuba lagi serangan frontal dengan lebih meriam tetapi telah dikalahkan kembali lagi. Serangan lain telah dipasang dari 18 Oktober-4 November dengan 1,200 senjata berat, yang sekali lagi menyebabkan tiada keuntungan.

Serangan Asiago

Berikutan kebuntuan Itali, kuasa-kuasa Austria mula merancang dengan serangan balasan (Pertempuran Asiago) dalam Trentino dan diarahkan ke atas dataran tinggi Altopiano di Asiago, dengan tujuan untuk memecahkan kepada Sungai Po yang nyata. Tentera-tentera Itali di timur dan utara negara lebih bersedia. Serangan itu bermula pada 11 Mac 1916 dengan 15 bahagian, dan menyebabkan tiada keuntungan.

Serangan kedua di Sungai Isonzo

Infantri Austria-Hungary bersedia di Alps.

Kemudian pada tahun 1916, empat lagi pertempuran di sepanjang Sungai Isonzo meletus. Pertempuran Keenam Isonzo yang dilancarkan oleh orang Itali pada bulan Ogos, menghasilkan kejayaan yang lebih besar daripada serangan sebelumnya. Serangan memperolehi apa-apa nilai strategik tetapi mengambil Gorizia, yang dirangsang semangat Itali. Ketujuh, Kelapan, dan pertempuran Sembilan Isonzo (14 September - 4 November) berjaya mencapai sedikit kecuali untuk memusnahkan tentera-tentera yang sudah letih di kedua-dua negara.

Kekerapan perbalahan melalui yang mana tentera Itali mengambil bahagian antara Mei 1915 dan Ogos 1917, satu setiap tiga bulan, lebih tinggi daripada yang dituntut oleh tentera-tentera di Barisan Barat. Disiplin Itali juga lebih berat dengan hukuman untuk pelanggaran duti keterukan yang tidak diketahui dalam tentera Jerman, Perancis dan Inggeris.^[10]

Tembakan meriam di kawasan yang berbatu disebabkan 70% lebih mangsa setiap pusingan dibelanjakan daripada atas alasan lembut di Belgium dan Perancis. Menjelang musim luruh tahun 1917 tentera Itali telah mengalami sebahagian besar kematian yang ia adalah untuk menanggung semasa perang, namun akhir perang seolah-olah masih lama.^[11] Ini bukan baris yang sama pemikiran bagi Austria. Pada 25 Ogos, Maharaja Charles telah menulis kepada Kaiser Wilhelm yang berikut: " Pengalaman kami telah diperolehi dalam pertempuran kesebelas telah membawa saya untuk mempercayai bahawa kita harus tambang jauh lebih buruk dalam kedua belas. Komander saya dan tentera berani telah memutuskan bahawa seperti situasi yang malang mungkin dijangkakan oleh seranganan. Kita tidak mempunyai cara yang diperlukan berkenaan dengan tentera. "

Pada 13 Disember 1916, yang dikenali sebagai 'White Friday', 10,000 askar terbunuh oleh runtuhan di Dolomites.^[12]

Jerman di medan tempur, 1917

Berikutan keuntungan paling kecil sekali daripada Pertempuran Kesepuluh Isonzo, orang Itali telah mengarahkan satu serangan serampang dua mata berbanding syarikat Austria utara dan timur Gorizia. Austria diperiksa terlebih dahulu timur, tetapi tentera Itali di bawah Luigi Capello berjaya memecahkan garis Austria dan menangkap Banjšice Plateau. Ciri hampir setiap teater lain perang, orang Itali mendapati diri mereka di ambang kemenangan tetapi tidak dapat menjaganya kerana talian bekalan mereka tidak dapat bersaing dengan tentera barisan hadapan dan mereka telah dipaksa untuk menarik diri.

Austria menerima bala bantuan sangat-sangat diperlukan selepas Pertempuran Kesebelas Isonzo dari Tentera Jerman bergegas selepas Rusia menyerang yang diperintahkan oleh Kerensky dari Julai 1917 gagal. Orang-orang Jerman yang diperkenalkan taktik penyusupan (taktik Hutier) ke hadapan Austria dan membantu kerja-kerja serangan baru. Sementara itu, pemberontakan dan jatuh moral melumpuhkan Tentera Itali dari dalam. Askar-askar itu hidup dalam keadaan miskin dan terlibat dalam serangan selepas serangan yang sering membuahkan minimum atau tiada keuntungan tentera.

Pada 24 Oktober 1917, Austria dan Jerman melancarkan Pertempuran Caporetto (nama Itali untuk Kobarid)meriam besar Meal diikuti oleh infantri menggunakan taktik Hutier, musuh memintas kuat mata dan menyerang di belakang Itali. Pada akhir hari pertama, orang Itali telah berundur 12 batu ke Sungai Tagliamento.

1918:Peperangan berakhir

Pertempuran Sungai Piave (Jun 1918)

Memajukan dalam dan cepat, Austria mencepatkan talian bekalan mereka, yang memaksa mereka untuk berhenti dan berkumpul semula. Orang Itali, ditolak ke belakang untuk baris pertahanan berhampiran Venice dan Sungai Piave, 600,000 mangsa menderita ke titik ini dalam peperangan. Oleh kerana kerugian ini, Kerajaan Itali dipanggil untuk senjata yang dipanggil 99 Boys (Ragazzi del 99), iaitu, semua lelaki yang berumur 18 tahun. Pada bulan November 1917, British dan Perancis mula menyokong barisan hadapan. Jauh lebih tegas daripada membantu Bersekutu dalam tentera ialah Perancis-British (dan Amerika) membantu menyediakan bahan strategik (arang batu, besi, dan lain-lain), yang sentiasa menolong Itali jika kekurangan keperluan. Pada musim bunga tahun 1918, Jerman ditarik keluar tenteranya untuk digunakan pada Serangan Musim Bunga untuk menyerang Barisan Barat.

Austria kini mula memikirkan bagaimana untuk menyelesaikan perang di Itali. Jeneral Austria-Hungary bersetuju mengenai bagaimana untuk mentadbir serangan akhir. Archduke Joseph August dari Austria memutuskan untuk melancarkan serangan serampang dua mata, di mana ia akan membuktikan mustahil bagi kedua-dua pasukan untuk berkomunikasi di pergunungan.

Pertempuran Sungai Piave bermula dengan serangan berhampiran Tonale Pas bernama Lawine, orang Itali mudah ditangkis selepas dua hari pertempuran.^[13] Pelarian dari Austria dikhianati objektif serangan yang akan datang, yang membenarkan orang Itali untuk bergerak kedua-dua tentera secara langsung di jalan Austria. Serampang yang lain, yang diketuai oleh am Svetozar Boroević von Bojna pada mulanya mengalami kejayaan sehingga pesawat mengebom talian bekalan mereka dan bala bantuan Itali tiba.

Pertempuran tegas di Vittorio Veneto (Oktober-November 1918)

Untuk kekecewaan sekutu Itali, tada serang-balas diikuti Pertempuran Piave. Tentera Itali telah mengalami kerugian besar dalam peperangan, dan dianggap sebagai berbahaya menyakitkan hati. Am Armando Diaz menunggu lebih bala bantuan tiba dari Barisan Barat.

Pada Oktober 1918, Itali akhirnya mempunyai tentera yang cukup untuk melancarkan serangan. Serangan itu disasarkan Vittorio Veneto, di seluruh Piave. Tentera Itali berlaku melalui jurang berhampiran Sacile dan dituangkan dalam bala bantuan yang dihancurkan garis pertahanan Austria. Pada 3 November, 300,000 askar Austria menyerah diri.

Pada 3 November, Austria-Hungary menghantar bendera gencatan senjata kepada Komander Itali untuk tanya lagi supaya gencatan senjata dan perdamaian. Syarat ini diatur oleh telegraf dengan Pihak Berkuasa Bersekutu di Paris, disampaikan kepada Komander Austria yang diterima. Gencatan Senjata dengan Austria telah ditandatangani di Villa Giusti, berhampiran Padua, pada 3 November, dan berkuat kuasa pada 4 November, pada pukul tiga petang. Austria dan Hungary menandatangani berasingan berikutan penggulingan Monarki Habsburg dan keruntuhan Empayar Austria-Hungary.

Impak

Mangsa terkumpul banyak peperangan di Isonzo adalah sangat besar. Separuh daripada keseluruhan Itali peperangan mangsa - 300,000 600,000 - telah mengalami sepanjang Soca (Isonzo). Kerugian Austria-Hungary, manakala tidak bererti sebagai banyak sekali ialah namun tinggi pada kira-kira 200,000 (daripada jumlah keseluruhan kira-kira 1.2 juta mangsa).

Pendudukan utara Dalmatia

Pada akhir permusuhan pada November 1918, tentera Itali telah merampas kuasa bahagian keseluruhan Dalmatia yang telah dijamin ke Itali oleh Pakatan London.^[14] Dari 5-6 November 1918, tentera Itali dilaporkan telah mencapai Lissa, Lagosta, Sebenico dan kawasan-kawasan lain di pantai Dalmatia.^[15] In 1918, Admiral Enrico Millo declared himself Italy's Governor of Dalmatia.^[16]

Rujukan

^ Mortara 1925, halaman 28–29
^ Italian Front Casualties
^ Petra Svoljšak (1991). Slovene refugees in Italy during First World War (Slovenski begunci v Italiji med prvo svetovno vojno), Ljubljana
^ name=Nicolle3
^ name=Nicolle5
^ name=Nicolle5
^ Keegan, John (1998). "The War Beyond The Western Front". The First World War. Random House (UK). m/s. 246. ISBN 0091801788.
^ Keegan, John (1998). "The Breaking of Armies". The First World War. Random House (UK). m/s. 376. ISBN 0091801788.
^ Keegan, John (1999). The First World War. Knopf, N.Y. m/s. 226, 227. ISBN 0-375-40052-4.
^ name ="Keegan1">(2001),Keegan (2001), p319
^ name ="Keegan1"
^ Thompson, Mark (2008). The White War: Life and Death on the Italian Front, 1915-1919. London: Faber & Faber. ISBN 0-571-22333-8.
^ "From the website of the museum of the war on Adamello". Diarkibkan daripada yang asal pada 2011-07-22. Dicapai pada 2014-03-22.
^ name="Paul O 2005. Pp. 17">Paul O'Brien. Mussolini in the First World War: the Journalist, the Soldier, the Fascist. Oxford, England, UK; New York, New York, USA: Berg, 2005. Pp. 17.
^ Giuseppe Praga, Franco Luxardo. History of Dalmatia. Giardini, 1993. Pp. 281.
^ name="Paul O 2005. Pp. 17"

[1] Mortara 1925, halaman 28–29

[2] Italian Front Casualties

[3] Petra Svoljšak (1991). Slovene refugees in Italy during First World War (Slovenski begunci v Italiji med prvo svetovno vojno), Ljubljana

[4] =Nicolle3

[5] =Nicolle5

[6] =Nicolle5

[7] Keegan, John (1998). "The War Beyond The Western Front". The First World War. Random House (UK). m/s. 246. ISBN 0091801788.

[8] Keegan, John (1998). "The Breaking of Armies". The First World War. Random House (UK). m/s. 376. ISBN 0091801788.

[9] Keegan, John (1999). The First World War. Knopf, N.Y. m/s. 226, 227. ISBN 0-375-40052-4.

[10] ="Keegan1">(2001),Keegan (2001), p319

[11] ="Keegan1"

[12] Thompson, Mark (2008). The White War: Life and Death on the Italian Front, 1915-1919. London: Faber & Faber. ISBN 0-571-22333-8.

[13] "From the website of the museum of the war on Adamello". Diarkibkan daripada yang asal pada 2011-07-22. Dicapai pada 2014-03-22.

[14] ="Paul O 2005. Pp. 17">Paul O'Brien. Mussolini in the First World War: the Journalist, the Soldier, the Fascist. Oxford, England, UK; New York, New York, USA: Berg, 2005. Pp. 17.

[15] Giuseppe Praga, Franco Luxardo. History of Dalmatia. Giardini, 1993. Pp. 281.

[16] ="Paul O 2005. Pp. 17"

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]