Pergi ke kandungan

Pakaian Islam

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Pakaian Islam ialah pakaian yang dimaksudkan sebagai pakaian yang sesuai dengan ajaran Islam. Orang Islam memakai pelbagai jenis pakaian, yang dipengaruhi bukan sahaja oleh pertimbangan agama, tetapi juga oleh faktor praktikal, budaya, sosial, dan politik.[1][2] Pada zaman moden, sesetengah orang Islam telah menerima pakai pakaian berdasarkan tradisi Barat, manakala yang lain memakai bentuk moden pakaian tradisional Muslim, yang selama berabad-abad biasanya termasuk pakaian yang panjang dan longgar. Selain kelebihan praktikalnya dalam iklim Timur Tengah, pakaian longgar juga secara umumnya dianggap menepati ajaran Islam, yang menetapkan bahawa bahagian badan yang bersifat seksual mesti disembunyikan daripada pandangan umum. Pakaian tradisional untuk lelaki Islam biasanya menutupi sekurang-kurangnya kepala dan kawasan antara pinggang dan lutut, manakala pakaian Islam wanita adalah untuk menyembunyikan rambut dan badan dari buku lali ke leher.[3] Ada juga wanita Islam yang menutup muka.[1] Walau bagaimanapun, umat Islam lain percaya bahawa Al- Quran tidak mewajibkan wanita perlu memakai tudung atau burqa.[4][5]

Pakaian tradisional dipengaruhi oleh dua sumber iaitu al-Quran dan hadis. Al-Quran menyediakan prinsip-prinsip panduan yang dipercayai datang daripada Tuhan, manakala hadith menggambarkan teladan manusia yang dikaitkan dengan nabi Islam Muhammad.[6] Cabang industri fesyen yang dipengaruhi oleh prinsip Islam dikenali sebagai fesyen Islam.

Amalan biasa

[sunting | sunting sumber]

Ajaran Islam yang berkaitan dengan kesopanan (haya) merupakan asas pakaian Islam. Penganut Islam percaya bahawa adalah menjadi kewajipan agama bagi lelaki dan wanita Islam dewasa untuk berpakaian sopan, sebagai satu ketetapan wajib yang dipersetujui oleh konsensus masyarakat.[7][8]

Menurut pandangan tradisional dalam Islam Sunni, lelaki mesti menutup dari pusat hingga lutut, walaupun mereka berbeza pendapat sama ada ini termasuk menutup pusat dan lutut atau hanya yang ada di antara mereka.[9][10][11] Wanita secara tradisinya digalakkan untuk menutup sebahagian besar badan mereka kecuali tapak tangan dan muka mereka.[12][13]

Perkataan Arab yang sangat dikaitkan dengan pakaian dan haya Islam ialah khimar (خمار), yang diterjemahkan ke dalam bahasa Inggeris sebagai "veil".[14] Tudung itu muncul semula sebagai topik perbualan pada 1990-an apabila terdapat kebimbangan mengenai potensi penyusupan barat terhadap amalan umat Islam di negara-negara Islam.[15]

Pakaian Islam di Eropah

[sunting | sunting sumber]

Pakaian Islam di Eropah, terutamanya pelbagai hiasan kepala yang dipakai oleh wanita Islam, telah menjadi simbol terkemuka kehadiran Islam di Eropah barat. Di beberapa negara, pematuhan kepada hijab (kata nama Arab yang bermaksud "menutup") telah membawa kepada kontroversi politik dan cadangan untuk larangan undang-undang. Kerajaan Belanda telah memutuskan untuk memperkenalkan larangan ke atas pakaian menutup muka, yang terkenal sebagai "larangan burqa", walaupun ia bukan sahaja terpakai kepada burqa model Afghanistan. Negara lain, seperti Perancis dan Australia sedang membahaskan undang-undang yang sama, atau mempunyai larangan yang lebih terhad. Sebahagian daripada mereka hanya terpakai pada pakaian yang menutup muka seperti burqa, chador, boushiya, atau niqab; ada yang terpakai pada mana-mana pakaian yang mempunyai perlambangan agama Islam seperti khimar, sejenis tudung (sesetengah negara sudah mempunyai undang-undang yang melarang pemakaian topeng di khalayak ramai, yang boleh digunakan pada tudung yang menutup muka). Isu ini mempunyai nama yang berbeza di negara yang berbeza, dan "tudung" atau "hijab" boleh digunakan sebagai istilah umum untuk perbahasan, mewakili lebih daripada sekadar tudung itu sendiri, atau konsep kesopanan yang terkandung dalam hijab.

Walaupun Balkan dan Eropah Timur mempunyai penduduk asli Islam, kebanyakan orang Islam di Eropah barat adalah ahli komuniti pendatang. Isu pakaian Islam dikaitkan dengan isu hijrah dan kedudukan Islam dalam masyarakat barat. Pesuruhjaya Eropah Franco Frattini berkata pada November 2006, bahawa dia tidak menyokong pengharaman burqa.[16] Ini nampaknya adalah kenyataan rasmi pertama mengenai isu larangan berpakaian Islam daripada Suruhanjaya Eropah, eksekutif Kesatuan Eropah. Sebab-sebab larangan yang diberikan berbeza-beza. Larangan undang-undang pada pakaian menutup muka selalunya wajar atas alasan keselamatan, sebagai langkah anti- keganasan.[17][18]

Ayaan Hirsi Ali melihat Islam tidak sesuai dengan nilai-nilai Barat, sekurang-kurangnya dalam bentuknya sekarang. Beliau memperjuangkan nilai-nilai ' Liberalisme Pencerahan ', termasuk sekularisme dan kesaksamaan wanita. Baginya, burqa atau chador adalah simbol kekaburan agama dan penindasan terhadap wanita. Nilai-nilai Pencerahan Barat, pada pandangannya, memerlukan larangan, tidak kira sama ada seorang wanita telah bebas memilih pakaian Islam. Pakaian Islam juga dilihat sebagai simbol kewujudan masyarakat selari, dan kegagalan integrasi : pada tahun 2006 Perdana Menteri Britain Tony Blair menyifatkan ia sebagai "tanda perpisahan".[19] Simbol yang boleh dilihat bagi budaya bukan Kristian bercanggah dengan identiti kebangsaan di negera Eropah, yang mengandaikan budaya bersama (bukan agama). Cadangan untuk larangan mungkin dikaitkan dengan larangan budaya lain yang berkaitan: ahli politik Belanda Geert Wilders mencadangkan pengharaman hijab, sekolah Islam, masjid baharu dan imigresen bukan barat.

Di Perancis dan Turki, penekanan adalah pada sifat sekular negara, dan sifat simbolik pakaian Islam. Di Turki, larangan dikenakan di institusi negara (mahkamah, perkhidmatan awam ) dan dalam pendidikan yang dibiayai oleh kerajaan. Pada tahun 2004, Perancis meluluskan undang-undang yang melarang "simbol atau pakaian yang melaluinya pelajar mempamerkan hubungan agama mereka" (termasuk hijab) di sekolah rendah awam, sekolah menengah dan sekolah menengah,[20] tetapi undang-undang ini tidak berkenaan universiti (dalam bahasa Perancis). universiti, perundangan yang terpakai memberikan pelajar kebebasan bersuara selagi ketenteraman awam terpelihara[21] ). Larangan ini juga meliputi tudung Islam, yang di beberapa negara lain dilihat kurang kontroversi, walaupun kakitangan mahkamah undang-undang di Belanda juga dilarang memakai tudung Islam atas alasan 'netraliti negara'. Hujah yang nampaknya kurang dipolitikkan ialah dalam profesion tertentu (perguruan), pengharaman "tudung" (niqab) adalah wajar kerana komunikasi bersemuka dan hubungan mata diperlukan. Hujah ini telah dipaparkan dengan ketara dalam penghakiman di Britain dan Belanda selepas pelajar atau guru dilarang memakai pakaian menutup muka. Tanggapan orang ramai dan politik terhadap cadangan larangan sedemikian adalah rumit, kerana mengikut definisi mereka bermaksud kerajaan memutuskan pakaian individu. Sesetengah orang bukan Islam, yang tidak akan terjejas oleh larangan, melihatnya sebagai isu kebebasan awam, sebagai cerun yang licin yang membawa kepada sekatan selanjutnya ke atas kehidupan peribadi. Tinjauan pendapat umum di London menunjukkan bahawa 75 peratus penduduk London menyokong "hak semua orang untuk berpakaian mengikut kepercayaan agama mereka".[22] Dalam tinjauan pendapat lain di United Kingdom oleh Ipsos MORI, 61 peratus bersetuju bahawa "wanita Islam mengasingkan diri mereka" dengan memakai tudung, namun 77 peratus berpendapat mereka sepatutnya mempunyai hak untuk memakainya.[23]

Pandangan wanita Islam tentang hijab

[sunting | sunting sumber]
Wanita Islam mengikut tatacara berpakaian Islam, berhijab dan berniqab .

Pro-hijab

[sunting | sunting sumber]

Wanita Islam tidak semestinya melihat hijab sebagai pakaian yang menindas yang dipaksa kepada mereka. Syima Aslam, seorang ahli perniagaan Muslim dari England, merasakan tempat yang istimewa untuk hijab di hatinya dan merasakan ia menghubungkannya secara langsung dengan Islam. Walaupun dia mendapat sedikit penghinaan dan penolakan pilihannya untuk memakai tudung daripada beberapa rakan perniagaan, dia tetap dengan pilihannya untuk memakai tudung.[24]

Seorang lagi wanita muda, Rowaida Abdelaziz, menjelaskan bahawa tudung adalah sesuatu yang dia telah memutuskan untuk memakainya sendiri dan dia "tidak memakainya kerana [dia] tunduk".[25] Sarah Hekmati berkata bahawa hijab memberikannya rasa kebebasan dan bahawa dia menyukai idea bahawa seorang lelaki harus mengenali seorang wanita melalui kehebatan inteleknya dan bukannya penampilannya.[25]

Menemu bual "salah seorang pelopor hipster Muslim" Hana Tajima untuk majalah Vision, penulis Suzanne Elliott menyatakan bahawa "Muslim yang mementingkan fesyen membuktikan bahawa anda boleh menjadi tenang dan sederhana, bergaya dan individu tanpa menjejaskan kepercayaan". Tajima mula melabelkan fesyennya sendiri sebagai Maysaa pada tahun 2011, dan menulis blog tentang pengaruh dan inspirasinya yang meluas. Menurut Elliott, Tajima yang berusia 26 tahun "melambangkan hipster Muslim yang baharu, popular lagi tegang, elegan tetapi unik. Trend ini merangkumi bandar-bandar besar dunia dari Dalston London hingga Williamsburg di New York - atau kemewahan Dubai."[26]

Muslimah berniqab .

Terdapat segelintir wanita Islam yang percaya bahawa hijab sememangnya menghalang kebebasan peribadi mereka sebagai seorang wanita. Seorang wanita Islam bernama Rasmieyh Abdelnabi menjelaskan bahawa dia memutuskan untuk berhenti memakai tudung kerana dia merasakan bahawa ia memberi terlalu banyak tekanan kepadanya untuk "mewakili seluruh masyarakat".[27] Dia menjelaskan lagi bahawa dia merasakan bahawa hijab bukanlah mewakili Islam tetapi lebih daripada budaya Arab.[28][29] Satu lagi kepercayaan sesetengah wanita yang memakai tudung ialah ia berpotensi "mencabut keperibadian mereka"[28] dan menjadikan mereka sebagai tokoh bagi agama mereka. Sesetengah wanita tidak mahu menghadapi masalah ini setiap hari, dan ia adalah satu lagi sebab bahawa sesetengah wanita Islam telah memutuskan untuk membuka tudung. Dalam artikel yang ditulis pada September 2013, Nesrine Malik menjelaskan ketidakpuasan hatinya kerana terpaksa memakai niqab, sejenis pakaian yang hanya mendedahkan mata, sambil berkata, "Saya lebih suka tiada siapa yang memakai niqab. Saya lebih suka tiada wanita yang tidak mahu dipandang, pada usia muda, kerana itu adalah norma dalam keluarganya. [...] Saya lebih suka supaya Islam dibersihkan daripada niqab dan semua permutasinya." Malik adalah antara wanita Islam yang merasakan seolah-olah bertudung menyembunyikan wanita; dia ingin mengharamkan niqab daripada Islam.[30]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ a b "Clothing". The Islamic World: Past and Present. Oxford University Press. 2019. Diarkibkan daripada yang asal pada 19 February 2008.
  2. ^ Houissa, Ali (9 January 2023). "LibGuides: Women in Islam and Muslim Realms: Dress Code". guides.library.cornell.edu.
  3. ^ Marzel, Shoshana-Rose; Stiebel, Guy D. (18 December 2014). Dress and Ideology: Fashioning Identity from Antiquity to the Present (dalam bahasa Inggeris). Bloomsbury Publishing. m/s. 98. ISBN 978-1-4725-5809-1. A believing Muslim woman will not wear pants (bantalon) for two reasons. Firstly, pants might reflect the contours of limbs that are supposed to remain hidden. Secondly, items of clothing associated with men are off limits, just as men are forbidden to wear women's clothing. According to the Prophet, Allah curses the woman who dresses in clothing meant for men, and the man who wears clothing meant for women.
  4. ^ "unicornsorg". Diarkibkan daripada yang asal pada 21 December 2015. Dicapai pada 26 December 2015.
  5. ^ "Moroccoworldnews.com". Diarkibkan daripada yang asal pada 27 December 2015. Dicapai pada 26 December 2015.
  6. ^ Huda, Huda. "What Muslims Should Know About How to Dress". Learn Religions (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2019-11-09.
  7. ^ "Denying the Obligation of Wearing Hijab". 9 December 2012.
  8. ^ "Is Hijab Obligatory?". 14 February 2015.
  9. ^ "Praying Salah in shorts". Askimam. 25 July 2008. Dicapai pada 17 July 2021.
  10. ^ "Covering the Nakedness for a Man: Answers". 27 May 2014. Diarkibkan daripada yang asal pada 14 February 2019. Dicapai pada 18 February 2019.
  11. ^ Ali, Abdul Samad. "(PDF) Maliki Fiqh: Matn al-'Ashmāwiyyah (English Translation) | 'Abdulqadir M A N D L A Nkosi and Abdul Samad Ali - Academia.edu".
  12. ^ "A Detailed Exposition of the Fiqh of Covering One's Nakedness (Awra)". 19 September 2010. Diarkibkan daripada yang asal pada 24 February 2019. Dicapai pada 18 February 2019.
  13. ^ "Can You Clarify the Standard Explanation of the Verse of Hijab? [Shafi'i]". 11 April 2016. Diarkibkan daripada yang asal pada 26 February 2019. Dicapai pada 18 February 2019.
  14. ^ "Islam and Hijab". BBC. Dicapai pada 30 April 2014.
  15. ^ Mernissi, Fatima (1991). The Veil and the Male Elite. Reading, MA: Addison-Wesley. m/s. 99–100. ISBN 9780201523218.
  16. ^ Reformatorisch dagblad: Brussel tegen boerkaverbod Diarkibkan 3 Disember 2007 di Wayback Machine, 30 November 2006.
  17. ^ Dutch Consider Ban on Burqas in Public GREGORY CROUCH, New York Times (18 November 2006)
  18. ^ Minister says burka is 'alien', prompting applause from Libs DEBBIE GUEST, JODIE MINUS, THE AUSTRALIAN, (11 APRIL 2011)
  19. ^ Blair's concerns over face veils BBC News Online. 17 October 2006.
  20. ^ French MPs back headscarf ban BBC News (BBC). Retrieved on 13 February 2009.
  21. ^ "Education Code. L811-1 §2" (dalam bahasa Perancis). Legifrance.gouv.fr. 1984-01-26. Dicapai pada 2010-09-16.
  22. ^ Guardian: Livingstone decries vilification of Islam, 20 November 2006.
  23. ^ Ipsos MORI Muslim Women Wearing Veils Diarkibkan 2 Disember 2007 di Wayback Machine.
  24. ^ Aslam, Syima. "To hijab or not to hijab- A Muslim Businesswoman's View". The Guardian. Dicapai pada 2014-04-20.
  25. ^ a b Blake, John. "Muslim women uncover myths about the hijab". CNN. Dicapai pada 22 April 2014.
  26. ^ Suzanne Elliott (March 2013). "Style trailblazers: Muslim fashion". Vision.ae. Diarkibkan daripada yang asal pada 13 July 2015. Dicapai pada 26 July 2015.
  27. ^ Khalid, Asma. "Muslim Women Explain Their Choice". NPR.org. NPR.
  28. ^ a b Khalid, Asma. "Muslim Women Explain Their Choice". NPR.
  29. ^ Hanzaee, Kambiz Heidarzadeh, and Shahrzad Chitsaz. "A review of influencing factors and constructs on the Iranian women’s Islamic fashion market." Interdisciplinary Journal of Research in Business 1.4 (2011): 94-100.
  30. ^ Malik, Nesrine. "I was forced to wear the veil and I wish no other woman had to suffer it". The Telegraph. Dicapai pada 2014-04-30.
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Pakaian_Islam&oldid=6151352"