Pergi ke kandungan

Terapi rehidrasi oral

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Terapi rehidrasi oral
Seseorang dengan taun minum larutan rehidrasi oral (ORS)
Sinonimpenyelesaian rehidrasi oral (ORS), garam pemulihan berair (ORS), penyelesaian garam glukosa
MeSHD005440
eMedicine906999-treatment
Di Wikidata

Terapi rehidrasi oral (ORS) ialah sejenis penggantian bendalir yang digunakan untuk mencegah dan merawat dehidrasi, terutama yang disebabkan oleh cirit-birit.[1] Ia melibatkan air minuman dengan jumlah gula dan garam yang sederhana, khususnya sodium dan kalium.[1] Terapi rehidrasi oral juga boleh diberikan oleh tiub nasogastrik.[1] Terapi harus secara rutin memasukkan penggunaan suplemen zink.[1] Penggunaan terapi rehidrasi oral mengurangkan risiko kematian akibat cirit-birit sekitar 93%. ehek

Kesan sampingan mungkin termasuk muntah, natrium darah tinggi, atau kalium darah tinggi. Jika muntah berlaku, disyorkan supaya penggunaan dijeda selama 10 minit dan kemudiannya dimulakan semula secara beransur-ansur. Perumusan yang disyorkan termasuk natrium klorida, natrium sitrat, kalium klorida, dan glukosa. Glukosa boleh digantikan oleh sukrosa dan sodium sitrat boleh digantikan dengan natrium bikarbonat, jika tidak tersedia. Ia berfungsi sebagai glukosa meningkatkan pengambilan natrium dan dengan itu air oleh usus.[2] Beberapa formulasi lain juga tersedia termasuk versi yang boleh dibuat di rumah.[2][3] Walau bagaimanapun, penggunaan penyelesaian buatan sendiri tidak dipelajari dengan baik.[3] Terapi rehidrasi oral dibangunkan pada tahun 1940-an, tetapi tidak digunakan umum sehingga tahun 1970-an.[4]

Penyelesaian rehidrasi oral adalah pada Senarai Ubat-Ubatan Penting Organisasi Pertubuhan Kesihatan Sedunia, ubat-ubatan yang paling berkesan dan selamat yang diperlukan dalam sistem kesihatan.[5] Kos borong di dunia membangun pakej untuk dicampur dengan satu liter air ialah 0,03 hingga 0.20 USD.[6] Di peringkat global pada tahun 2015 terapi penghidratan oral digunakan oleh 41% kanak-kanak yang mengalami cirit-birit.[7] Penggunaan ini memainkan peranan penting dalam mengurangkan jumlah kematian pada kanak-kanak di bawah umur lima tahun.[7]

Kegunaan perubatan

[sunting | sunting sumber]

ORT kurang invasif daripada strategi lain untuk penggantian bendalir, terutamanya penggantian cairan (IV) secara intravena (IV). Penyahhidratan ringan hingga sederhana pada kanak-kanak yang dilihat di dalam jabatan kecemasan adalah terbaik untuk rawatan ORT. Orang yang mengambil ORT harus makan dalam masa 6 jam dan kembali ke diet penuh mereka dalam masa 24-48 jam.

Terapi rehidrasi oral juga boleh digunakan sebagai rawatan untuk gejala dehidrasi dan rehidrasi dalam luka bakar dalam tetapan terhad sumber.[8]

Keberkesanan

[sunting | sunting sumber]

ORT boleh mengurangkan kadar kematian cirit-birit sebanyak 93%. Kajian kes di 4 negara membangun juga menunjukkan persatuan antara peningkatan penggunaan ORT dan pengurangan kematian.[9]

Algoritma rawatan

[sunting | sunting sumber]

Tahap penyahhidratan perlu dinilai sebelum memulakan ORT. ORT sesuai untuk orang yang tidak penyahhidratan dan mereka yang menunjukkan tanda-tanda dan gejala dehidrasi ringan hingga sederhana. Orang yang mengalami penyahhidratan yang parah harus mendapatkan bantuan perubatan profesional dengan serta-merta dan menerima nyahhidrat intravena secepat mungkin untuk menambahkan lagi jumlah bendalir dalam badan.[10]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ a b c d WHO Model Formulary 2008 (PDF). World Health Organization. 2009. m/s. 349–351. ISBN 9789241547659. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 13 December 2016. Dicapai pada 8 January 2017. Unknown parameter |deadurl= ignored (bantuan)
  2. ^ a b Binder, HJ; Brown, I; Ramakrishna, BS; Young, GP (March 2014). "Oral rehydration therapy in the second decade of the twenty-first century". Current Gastroenterology Reports. 16 (3): 376. doi:10.1007/s11894-014-0376-2. PMC 3950600. PMID 24562469.
  3. ^ a b Munos, MK; Walker, CL; Black, RE (April 2010). "The effect of oral rehydration solution and recommended home fluids on diarrhoea mortality". International Journal of Epidemiology. 39 Suppl 1: i75–87. doi:10.1093/ije/dyq025. PMC 2845864. PMID 20348131.
  4. ^ Selendy, Janine M. H. (2011). Water and Sanitation Related Diseases and the Environment: Challenges, Interventions and Preventive Measures (dalam bahasa Inggeris). John Wiley & Sons. m/s. 60. ISBN 9781118148600. Diarkibkan daripada yang asal pada 18 September 2017. Unknown parameter |deadurl= ignored (bantuan)
  5. ^ "WHO Model List of Essential Medicines (19th List)" (PDF). World Health Organization. April 2015. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 13 December 2016. Dicapai pada 8 December 2016. Unknown parameter |deadurl= ignored (bantuan)
  6. ^ "Oral Rehydration Salts". International Drug Price Indicator Guide. Dicapai pada 8 December 2016.
  7. ^ a b The State of the World's Children 2016 A fair chance for every child (PDF). UNICEF. June 2016. m/s. 117, 129. ISBN 978-92-806-4838-6. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 20 September 2016. Dicapai pada 14 January 2017. Unknown parameter |deadurl= ignored (bantuan)
  8. ^ Vyas, KS; Wong, LK (2013). "Oral rehydration solutions for burn management in the field and underdeveloped regions: a review". International Journal of Burns and Trauma. 3 (3): 130–6. PMC 3712407. PMID 23875118.
  9. ^ Victora, CG; Bryce, J; Fontaine, O; Monasch, R (2000). "Reducing deaths from diarrhoea through oral rehydration therapy". Bull World Health Organ. 78: 1246.
  10. ^ "Oral Rehydration Therapy". Rehydration Project. Diarkibkan daripada yang asal pada 14 October 2014. Dicapai pada 29 October 2014. Unknown parameter |deadurl= ignored (bantuan)

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Terapi_rehidrasi_oral&oldid=6159579"