Pergi ke kandungan

Teologi

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Teologi ialah kajian sistematik tentang sifat ketuhanan, secara lebih luas, kepercayaan agama. Ia diajar sebagai disiplin akademik, biasanya di universiti dan seminari di mengandungi kandungan untuk untuk menganalisis alam ghaib, tetapi juga berkaitan dengan epistemologi agama, yang bertanya dan berusaha untuk menjawab soalan tentang wahyu.

Etimologi

[sunting | sunting sumber]

Istilah ini berasal daripada theologia Yunani (θεολογία), gabungan theos (Θεός, 'tuhan') dan logia (λογία, 'ucapan, ucapan, oracle')—perkataan terakhir yang berkaitan dengan logo Yunani (λόγος, 'perkataan, 'perkataan,' , akaun, penaakulan').

Istilah ini akan diteruskan ke bahasa Latin sebagai theologia, kemudian Perancis sebagai theologie, akhirnya menjadi teologi Inggeris.

Ahli teologi menggunakan pelbagai bentuk analisis dan hujah (pengalaman, falsafah, etnografi, sejarah, dan lain-lain) untuk membantu memahami, menerangkan, menguji, mengkritik, mempertahankan atau mempromosikan pelbagai topik agama. Seperti dalam falsafah etika dan undang-undang kes, hujah sering mengandaikan kewujudan soalan yang telah diselesaikan sebelum ini, dan berkembang dengan membuat analogi daripada mereka untuk membuat kesimpulan baru dalam situasi baru.

Sesebuah kajian teologi boleh membantu ahli teologi memahami tradisi agama mereka sendiri dengan lebih mendalami tradisi di dalam agama-agama yang lain-lain;

atau ia mungkin membolehkan mereka meneroka sifat ketuhanan tanpa merujuk kepada mana-mana tradisi tertentu.

Teologi boleh digunakan untuk menyebarkan (propaga) di dalam sesebuah pembaharuan, ataupun untuk membenarkan tradisi keagamaan; atau ia boleh digunakan untuk membandingkan, mencabar (cth. kritikan alkitabiah), atau menentang (cth. tidak beragama) tradisi agama atau pandangan dunia.

Teologi juga mungkin membantu ahli-ahli teologi menangani beberapa situasi atau keperluan semasa melalui tradisi keagamaan, atau untuk meneroka kemungkinan cara untuk mentafsir dunia.

Dalam Agama

[sunting | sunting sumber]

Istilah teologi telah dianggap oleh sesetengah pihak sebagai hanya sesuai untuk kajian agama yang menyembah dewa yang sepatutnya, iaitu lebih meluas daripada monoteisme;

dan mengandaikan kepercayaan dalam keupayaan untuk bercakap secara menaakul penentang pemberi tentangan kepada dewa dan dewi (dalam logia).

Mereka mencadangkan istilah itu kurang sesuai dalam konteks agama yang disusun secara berbeza (iaitu, agama tanpa dewa tunggal, atau yang cuba menafikan bahawa subjek sedemikian boleh dipelajari secara logik).

Justeru sehingga hari ini masih terdapat golongan penentang sebergitu rupa.

Hierologi telah dicadangkan, oleh orang seperti Eugène Goblet d'Alviella (1908), sebagai alternatif, istilah yang lebih generik:

Hierologi

[sunting | sunting sumber]

Pada kebiasaan Aspek lisan yang menyatakan tindakan sebagai berlaku secara lazim:

Dalam kesusasteraan atau pembelajaran mengenai perkara-perkara suci tentang kesusasteraan atau pembelajaran hagiologi;

Sebagai contoh, maklumat kata nama bahasa Inggeris ialah kata nama massa, dan sekurang-kurangnya dalam pengertian utamanya tidak boleh dikira dalam kebanyakan jenis bahasa Inggeris. Untuk deria tersebut, kita tidak boleh mengatakan bahawa kita mempunyai *satu maklumat, atau kita mempunyai *banyak maklumat (atau *banyak maklumat subjek melakukan tindakan itu biasanya, lazim, atau lazim. Juga dipanggil consuetudinal.

Dalam linguistik korpus, perkataan yang berlaku hanya sekali dalam korpus tertentu, sama ada dalam rekod bertulis keseluruhan bahasa, dalam karya pengarang, atau dalam satu teks.

Haplologi

Penghapusan atau pemadaman sebahagian daripada perkataan (urutan fonem, atau rangkaian huruf) yang diulang (sama ada tepat atau dengan sedikit perubahan).

Contoh sebutan haplologi ialah sebutan perpustakaan Inggeris UK seolah-olah dieja libry, di mana urutan fonem /ɹəɹ/ dipendekkan kepada /ɹ/. Contoh haplologi yang berkaitan dengan ejaan ialah simbolologi, daripada simbol +‎ -ologi, di mana urutan olol dipendekkan kepada ol.

Berbeza dengan penggandaan, pengulangan sebahagian daripada perkataan.

Lindung nilai Dalam pragmatik, istilah (perkataan, frasa, atau klausa) digunakan untuk mengurangkan kekuatan ujaran: misalnya, untuk mengelakkan penghinaan atau membual tentang pengetahuan seseorang.

Sejarah

Menghuraikan objek atau konsep yang tidak lagi wujud atau semasa; contohnya, Czechoslovakia, perut, atau phlogiston.

Membezakan: istilah sejarah masih digunakan tetapi merujuk kepada sesuatu yang tidak lagi wujud; istilah usang tidak lagi digunakan, manakala perkara yang pernah dirujuknya mungkin wujud atau tidak.

Membezakan: istilah sejarah masih digunakan tetapi merujuk kepada sesuatu yang tidak lagi wujud; istilah usang tidak lagi digunakan, manakala perkara yang pernah dirujuknya mungkin wujud atau tidak.

holonim Istilah yang menerangkan sesuatu yang dibentuk oleh perkara lain yang lebih kecil, entah bagaimana digabungkan atau berkaitan.

Sebagai contoh, pokok adalah holonim daun; badan adalah holonim lengan; Kanada ialah holonim British Columbia dan lain-lain.

Lawan daripada holonim, yang menerangkan perkara-perkara yang merupakan sebahagian daripada keseluruhan, dipanggil meronim.

Homograf

Perkataan yang dieja sama dengan perkataan lain, biasanya mempunyai etimologi yang berbeza. homofon Perkataan yang disebut sama dengan perkataan lain tetapi berbeza dari segi ejaan, makna atau asal usul. perkataan panas Istilah yang baru dicipta, atau pengertian yang baru diterima pakai bagi istilah sedia ada, yang telah menjadi sangat popular dalam masa yang singkat. Ia disimpan sementara kerana ia berkemungkinan kekal dalam penggunaan, walaupun ia gagal memenuhi keperluan "menjangkau sekurang-kurangnya satu tahun" Kriteria Untuk Kemasukan di Wiktionary. hiperbola Terlebih-lebih yang disengajakan atau tidak disengajakan, terutamanya jika melampau.

Hypercorrect

Tidak betul kerana salah guna peraturan standard; contohnya, sotong yang digunakan sebagai bentuk jamak sotong adalah hipercorrect kerana -us → -i ialah peraturan untuk membentuk jamak kata nama maskulin asalnya daripada deklinasi kedua Latin, manakala sotong sebenarnya berasal daripada bahasa Yunani Purba dan mempunyai bentuk jamak octopodes konsisten dengan etimologinya.

Hyperforeign

Menggunakan peraturan bacaan asing secara tidak betul, seperti dalam menyebut "j" dalam Taj Mahal atau Beijing sebagai [ʒ] daripada [dʒ], atau menjatuhkan [t] dalam klaret. hipernim atau hiperonim Istilah yang menunjukkan kategori istilah lain adalah sebahagian daripada istilah "selimut" atau "payung" secara tidak rasmi. Sebagai contoh, haiwan ialah hipernim burung, yang seterusnya merupakan hipernim helang. Lawan daripada hipernim, yang menunjukkan istilah yang berkaitan dengan kategori, ialah hiponim.

Hipertesis

Satu bentuk metatesis di mana bunyi bukan bersebelahan ditukar. tanda sempang Pemisahan perkataan merentasi sempadan baris, dengan tanda sempang di hujung bahagian pertama. Sebagai contoh, sempang tanda sempang diberikan sebagai "sempang sempang" yang bermaksud bahawa ia terbahagi merentasi pemisah baris sebagai sempang atau sebagai sempang.

Hiponim

Istilah yang lebih khusus dalam kategori yang diterangkan oleh istilah lain, yang menunjukkan hubungan "jenis". Sebagai contoh, rock alternatif ialah hiponim rock, yang seterusnya merupakan hiponim muzik. Lawan hiponim, yang menerangkan kategori yang lebih besar, ialah hipernim.

Falsafah Klasik

[sunting | sunting sumber]

Di dalam falsafah klasik bahasa Greek theologia (θεολογία). Dari akar linguistik Falsafah klasik digunakan dengan maksud wacana tentang Tuhan' sekitar 380 SM oleh Plato di The Republic Aristotle membahagikan falsafah teori kepada mathematike, physike, dan theologike, dengan yang terakhir sepadan secara kasar dengan metafizik, yang, bagi Aristotle, termasuk wacana tentang sifat ketuhanan.

Berdasarkan sumber Yunani Stoik, penulis Latin Varro membezakan tiga bentuk wacana tersebut mitos;

  1. Mitos, mengenai mitos tuhan-tuhan Yunani;
  2. Analisis rasional, falsafah tentang tuhan dan kosmologi;
  3. Dan awam, mengenai upacara dan kewajipan pemeliharaan agama awam