Subjek (falsafah)
Subjek ialah makhluk yang mempunyai kesedaran unik dan/atau pengalaman peribadi yang unik, atau entiti yang mempunyai hubungan dengan entiti lain yang wujud di luar dirinya (dipanggil "objek").
Subjek ialah pemerhati dan objek ialah benda yang diperhatikan. Konsep ini amat penting dalam falsafah Continental, di mana 'subjek' ialah istilah utama dalam perdebatan tentang sifat diri.[1] Sifat subjek juga penting dalam perdebatan tentang sifat pengalaman subjektif dalam tradisi falsafah analitik Anglo-Amerika.
Perbezaan tajam antara subjek dan objek sepadan dengan perbezaan, dalam falsafah René Descartes, antara pemikiran dan lanjutan. Descartes percaya bahawa pemikiran ( subjektiviti ) adalah intipati minda, dan lanjutan (pendudukan ruang) adalah intipati perkara.[2]
Catatan
[sunting | sunting sumber]- ^ Heartfield, James (2002). "Postmodernism and the 'Death of the Subject'". The Death of the Subject. Dicapai pada 28 March 2013.
- ^ Descartes, René. "LIII". The Principles of Philosophy. Dicapai pada 19 July 2016.
Bibliografi
[sunting | sunting sumber]- Butler, Judith (1987), Subjects of Desire: Hegelian Reflections in Twentieth-Century France, New York: Columbia University Press, ISBN 0-231-06450-0
- Alain de Libera, "When Did the Modern Subject Emerge?", American Catholic Philosophical Quarterly, Vol. 82, No. 2, 2008, pp. 181–220.
- Robert B. Pippin, The Persistence of Subjectivity. On the Kantian Aftermath, Cambridge: Cambridge University Press, 2005.
- Udo Thiel, The Early Modern Subject. Self-Consciousness and Personal Identity from Descartes to Hume, New York: Oxford University Press, 2011.
Pautan luar
[sunting | sunting sumber]
Petikan kata berkenaan Subjek (falsafah) di Wikiquote- Wiebke Wiede: Subjectification, the Subject, and the Self, in: Docupedia Zeitgeschichte, 15/12/2020
