Pergi ke kandungan

Pointe technique

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.


Kaki en pointe dalam kasut pointe

Pointe technique (/pwænt/ pwant)[1] (Jawi: ڤوانت تيکنيک) adalah kemahiran khusus dalam balet klasik di mana penari mengimbangkan diri dengan hujung jari kaki mereka, memakai kasut direka khas yang dipanggil kasut pointe. Apabila seorang penari berdiri dengan hujung jari kaki mereka, mereka dikatakan en pointe (/ɒ̃-, ɒn-, ɑːn ˈpwænt/). Kaki penari dianggap sepenuhnya terentang dan en pointe walaupun ia menyentuh tanah tetapi tidak menyokong berat badan mereka.

Pointe technique terhasil daripada keinginan bagi penari wanita untuk kelihatan tanpa berat dan langsing. Walaupun kedua-dua lelaki dan perempuan mampu melakukan kerja pointe, ianya paling kerap dilakukan oleh wanita. Latihan dan amalan yang banyak diperlukan untuk membangunkan kekuatan dan teknik yang diperlukan untuk kerja pointe.[2] Biasanya, guru tarian mempertimbangkan faktor-faktor seperti umur, pengalaman, kekuatan, dan penjajaran apabila memutuskan sama ada membenarkan penari untuk memulakan kerja pointe.[3]

Istilah pointe technique dikekalkan bentuk asalnya dalam balet, walaupun boleh diterjemahkan, untuk mengelakkan kekeliruan dan mengekalkan konsistensi. Walaupun perkataan bahasa Perancis pointe boleh diterjemahkan kepada bahasa Inggeris sebagai point dan kepada bahasa Melayu sebagai poin, menghasilkan kemungkinan terjemahan iaitu "teknik poin", istilah asal adalah lebih digemari. Perlu diperhatikan bahawa terdapat istilah khusus untuk menggambarkan gaya berdiri dengan hujung jari kaki dalam kedua-dua bahasa Inggeris dan Melayu. Dalam bahasa Inggeris, gaya ini dirujuk sebagai tiptoe, manakala dalam bahasa Melayu, ia digambarkan oleh kata kerja jengket atau jinjit, kedua-duanya menyampaikan tindakan berdiri dengan hujung jari kaki, sama ada melengkung ke hadapan atau ke belakang.

Teknik

[sunting | sunting sumber]
Penjajaran badan dan peletakan kaki ialah aspek asas pointe technique, seperti yang digambarkan oleh penari en pointe ini.

Pointe technique merangkumi kedua-dua aspek mekanikal dan artistik kerja pointe. Khususnya, ia berkaitan dengan penjajaran badan, peletakan kaki, dan cara penari beralih ke dan dari en pointe. Seseorang penari dikatakan mempunyai teknik "baik" atau "betul" apabila mematuhi amalan terbaik pointe technique, dimana kemudiannya dengan umum dirujuk sebagai proper technique (har. teknik betul).

Peletakan dan penjajaran

[sunting | sunting sumber]

Untuk melaksanakan teknik en pointe yang betul, penari meletakkan kaki mereka dalam cara yang sepenuhnya meregangkan kekura kaki, dengan jari kaki menunjuk terus ke bawah arah lantai. Hujung kasut pointe, juga dikenali sebagai platform, hendaklah rata dan persegi terhadap lantai, membolehkan sebahagian besar permukaannya bersentuhan dengan tanah.

Proper technique juga jelas dilihat dari penjajaran badan seseorang penari, dengan memvisualisasikan garis lurus yang memanjang dari pusat pinggul melalui jari kaki. Apabila penari yang sejajar dengan betul dilihat dari sisi, garis tersebut melalui lutut, buku lali, dan sendi ibu jari kaki. Apabila dilihat dari depan, garis tersebut melalui lutut, sendi buku lali, dan sendi jari kaki kedua atau jari tengah atau kawasan di antara sendi jari kaki tersebut. Dalam kes-kes kekura kaki yang luar biasa tingginya atau kelenturan sendi metatarsal, kadang-kadang perlu membengkokkan jari kaki bagi mencapai penjajaran yang betul.

Pergerakan ke en pointe

[sunting | sunting sumber]

Penari boleh beralih ke en pointe menggunakan salah satu daripada tiga kaedah: relevé, sauté, atau piqué.[4] Dalam kaedah relevé, penari naik dengan lancar dengan memutar kaki ke bawah sehingga ia mencapai orientasi menegak yang sepenuhnya terentang sambil mengekalkan kotak jari kaki bersentuhan dengan lantai, pada dasarnya "menggulung" kaki. Ini boleh dilakukan secara beransur-ansur atau dengan cepat, pada satu kaki atau kedua-dua kaki, bermula dengan kaki rata di lantai atau dalam separa-pointe (tumit diangkat). Dalam kaedah sauté, penari melompat naik dan mendarat en pointe, menjadi terangkat seketika dari tanah apabila kaki putus hubungan dengan lantai. Untuk beralih ke en pointe melalui piqué, penari melangkah terus ke kaki yang sepenuhnya dihulurkan dan menegak. Kaki yang lain kemudian diangkat dari lantai, menjadikan penari en pointe.

Teknik balet moden menggabungkan tiga kaedah peralihan: relevé, piqué, dan sauté. Peralihan relevé dan piqué biasanya digunakan untuk adagio, menonjolkan kekuatan, keseimbangan, dan pergerakan yang terkawal. Kaedah sauté, diperkenalkan oleh Enrico Cecchetti,[5] digunakan untuk allegro, di mana peralihan relevé dan piqué yang agak perlahan dan lancar boleh menjadi tidak praktikal dan tidak konsisten secara visual dengan kadar pergerakan yang meriah. Kaedah sauté lebih umum dalam balet Rusia.[6]

Latihan

[sunting | sunting sumber]
Ballet dancer performing barre exercises

Prasyarat

[sunting | sunting sumber]

Walaupun usia bukan satu prasyarat, ramai pelajar balet tidak mula menari en pointe sebelum kira-kira 12–14 tahun kerana tulang di kaki terlalu lembut sebelum usia itu dan dalam kes sedemikian, kecederaan kaki yang serius dan kekal boleh diakibatkan daripada memulakan kerja pointe terlalu awal. Walaupun sesetengah pelajar memulakan kerja pointe pada usia sepuluh atau sebelas tahun, ini hanya boleh diamalkan oleh pelajar yang sangat mahir dan berpengalaman.[2][7] Tulang panjang di kaki mula mengeras antara usia 8 dan 14; menari en pointe sebelum tulang seseorang mengeras boleh menyebabkan trauma dan patah plat pertumbuhan menghasilkan kaki yang cacat.[3]

Pengecualian mungkin dibuat jika seorang pakar perubatan telah menentukan bahawa kaki penari telah cukup terosif,[2][8][9] dan tidak jarang bagi penari untuk memulakan kerja pointe seawal usia sembilan tahun. Selalunya studio tarian memerlukan penari mereka untuk mendapatkan sinar-X kaki mereka dan mendapatkan pengesahan pakar perubatan mereka sama ada kaki penari sudah bersedia untuk kerja pointe.[2]

Faktor penentu utama yang lain ialah kekuatan pada tungkai, kaki, buku lali, dan teras.[2] Tanpa buku lali, kaki, dan tungkai yang kuat, penari cenderung untuk mencederakan diri mereka sendiri apabila en pointe atau terlalu lemah untuk kekal en pointe bagi tempoh rutin.[2][3] Kekuatan teras yang kuat memastikan penari mengekalkan pusat mereka dan mengelakkan mereka daripada menggulung kaki mereka semasa menari en pointe.[2][3]

Jika tidak, pelajar balet umumnya bersedia untuk memulakan kerja pointe selepas mencapai kecekapan dalam teknik balet asas dan telah menari selama beberapa tahun.[2] Sebagai contoh, sebelum mempelajari kerja pointe, penari mesti boleh mengekalkan turnout semasa melakukan kombinasi tengah, memegang kedudukan balet yang betul dengan belakang yang lurus dan turnout yang baik, menarik naik dalam kaki dengan betul, dan mengimbangi dengan cermat dalam relevé yang tegak ke lantai.

Persediaan (kelas pra-pointe)

[sunting | sunting sumber]

Persiapan untuk kerja pointe ialah proses beransur-ansur yang bermula dengan latihan barre untuk membangunkan kekuatan yang diperlukan pada buku lali, kaki, kaki, dan teras, sering dikenali sebagai kelas pra-pointe.[2] Latihan ini mungkin berbeza mengikut keutamaan guru dan, jika berkenaan, sukatan pelajaran kaedah latihan. Latihan pertama pada barre biasanya ialah relevé dan échappés.[8] Apabila pelajar selesa melaksanakan langkah-langkah ini pada kedua-dua kaki degan cukup cukup kuat, langkah-langkah yang berakhir pada satu kaki en pointe diperkenalkan, seperti pas de bourrée dan retiré.

Semasa setiap sesi kelas, pelajar akan beralih ke latihan pusat selepas menyelesaikan kerja barre. Latihan ini menekankan pelbagai aspek teknik balet, seperti putaran luar, menunjuk jari kaki, dan penggunaan teknik balet semasa en pointe.

Penari biasanya mengambil pelajaran pra-pointe selama setahun sebelum mereka dibenarkan mendapatkan kasut pointe.[2] Walau bagaimanapun, terpulang kepada pengajar tarian untuk menentukan sama ada satu tahun pra-pointe mencukupi atau jika penari memerlukan lebih banyak masa untuk bersedia. Oleh itu, adalah perkara biasa bagi pelajar mengambil dua atau bahkan tiga tahun pra-pointe untuk menyerap sepenuhnya semua bahan yang diperlukan untuk pointe.

Risiko kesihatan dan pencegahan kecederaan

[sunting | sunting sumber]

Menari en pointe menekankan kaki dalam pelbagai cara dan oleh itu berpotensi menyebabkan kecederaan jika penari tidak merancang terlebih dahulu atau mengambil kira kebimbangan kesihatan dan keselamatan. Kecederaan boleh berpunca daripada teknik yang tidak betul, kasut pointe yang tidak padan, dan kekurangan pelapik dan aksesori yang berkesan.[2] Sesetengah jenis kecederaan dicegah dengan mematuhi teknik yang betul, seperti kedudukan bahagian atas badan yang betul, mengekalkan lutut lurus apabila diperlukan, mengekalkan berat badan berpusat di atas kotak kasut, dan mengelakkan sickling. Masalah yang berkaitan dengan teknik boleh diperbaiki dengan mudah melalui latihan yang betul dan interaksi satu lawan satu dengan pengajar tarian bagi memperbaiki teknik penari.[2]

Kecederaan akibat salah penjajaran jari kaki sering dielakkan dengan menyesuaikan penjajaran jari kaki dengan penjarak jari kaki gel. Lebam kuku kaki boleh disebabkan oleh tekanan berat pada permukaan kuku. Ini biasanya dicegah dengan memotong kuku kaki supaya pendek, membalut pita pada sekitar jari kaki, menggunakan pelapik, atau gabungan kesemua ini.[2][10] Lebam juga boleh berlaku pada hujung jari kaki, terutamanya apabila tiada pelapik digunakan. Adalah sangat tidak dinasihatkan untuk menari en pointe tanpa pelapik.[2][10]

Kerja pointe boleh menyebabkan geseran antara jari kaki dan bahagian dalam kotak kasut pointe. Geseran ini, di bawah tekanan tinggi sebahagian besar berat badan penari, boleh menyebabkan lecet dan melepuh. Ini selalunya dikurangkan dengan wul biri-biri, pad jari kaki, membalut pita pada sekitar jari kaki, atau menggunakan pad gel yang boleh menyesuaikan diri dengan mana-mana kawasan bermasalah.[10] Memilih antara kain dan gel, gel, hanya kain, bulu, dan sebagainya untuk pad jari kaki adalah pilihan peribadi bagi setiap penari, tetapi setiap gaya mempunyai kelebihan tersendiri.[2][11]

Kecederaan luaran lain termasuk potongan yang disebabkan oleh kuku kaki yang menembusi jari kaki bersebelahan. Ini boleh dicegah dengan memastikan kuku jari kaki dipotong pendek dan dikikir rata. Juga, belulang boleh terbentuk pada bahagian bawah dan sisi kaki, yang boleh retak terbuka. Ia boleh dibantu dengan penggunaan pelindung pad gel pada tempat-tempat bermasalah yang tertentu atau menggunakan pad untuk mengelilingi jari kaki.[10] Kuku yang tumbuh ke dalam boleh berpunca daripada kasut yang tidak padan.

Pada akhirnya, menari dengan hujung jari kaki adalah tidak semula jadi, menyakitkan, dan berpotensi bahaya. Setiap aktiviti lain kaki manusia—berjalan, berlari, melompat—telah menjadi sebahagian daripada pergerakan bipedal;[12] menari en pointe tidak. Selanjutnya, kasut pointe adalah simetri; tidak ada kiri dan kanan. Jari kaki perlu membengkok ke dalam untuk menyesuaikan diri dengan bentuk tirus kotak jari kaki. Tekanan berat badan pada jari kaki dalam kedudukan yang salah ini mungkin, dengan faktor lain, menyumbang kepada perkembangan bunion.

Kecederaan biasa lain:

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ Wells, John (3 April 2008). Longman Pronunciation Dictionary (dalam bahasa Inggeris) (ed. 3rd). Pearson Longman. ISBN 978-1-4058-8118-0.
  2. ^ a b c d e f g h i j k l m n o Yang, Raissa. "Understanding Pointe". Understanding Pointe (dalam bahasa Inggeris). Weebly.com. Dicapai pada 11 April 2016.
  3. ^ a b c d Brandt, Amy. "Am I Ready for Pointe?". DanceSpirit Magazine (dalam bahasa Inggeris). Dance Media, LLC. Dicapai pada 9 April 2016.
  4. ^ Janice Barringer; Sarah Schlesinger (2012). The Pointe Book. Princeton Book Company. ISBN 978-0-87127-355-0.
  5. ^ Theory and Practice of Classical Theatrical Dancing, C. Beaumont, S. Idzikowski
  6. ^ Vaganova, A. Basic principles of classical ballet
  7. ^ David S. Weiss; Rachel Anne Rist; Gayanne Grossman (2009). "When Can I Start Pointe Work? Guidelines for Initiating Pointe Training". Journal of Dance Medicine & Science (dalam bahasa Inggeris). 13 (3): 90–92. doi:10.1177/1089313X0901300304.
  8. ^ a b Scuola di Ballo del Teatro alla Scala: Testo programmatico per lo studio della danza classica – Teatro alla Scala, A. M. Prina
  9. ^ Fit feet – ballet dancers and pointe work, Dance Magazine, September 1997, Marian Horosko
  10. ^ a b c d Warnecke, Lauren (5 January 2012). "Protecting Your Toesies For Pointe". Dance Advantage (dalam bahasa Inggeris). Wordpress. Dicapai pada 11 April 2016.
  11. ^ "Toe Pads". Dance Wear Corner (dalam bahasa Inggeris). The Dancewear Corner Inc. Dicapai pada 11 April 2016.
  12. ^ McNutt EJ, Zipfel B, DeSilva JM. The evolution of the human foot. Evol Anthropol. 2018;1–21. https://doi.org/10.1002/evan.21713
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Pointe_technique&oldid=6342279"