Pergi ke kandungan

Meta-etika

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Dalam metafalsafah dan etika, meta-etika ialah kajian mengenai sifat, skop, dan makna pertimbangan moral.[1] Ia merupakan salah satu daripada tiga cabang etika yang umumnya dikaji oleh ahli falsafah, yang lain ialah etika normatif (persoalan tentang bagaimana seseorang itu harus dan bertindak) dan etika terpakai (soalan praktikal tentang tingkah laku yang betul dalam situasi tertentu, biasanya dipertikaikan).

Manakala etika normatif alamat soalan seperti "Apa yang perlu saya lakukan?", Menilai amalan dan prinsip tindakan, meta-etika merujuk soalan-soalan tertentu seperti "Apakah kebaikan?" dan "Bagaimana kita boleh membezakan apa yang baik daripada apa yang buruk?", berusaha untuk memahami andaian yang mendasari teori normatif. Satu lagi perbezaan yang sering dibuat ialah etika normatif melibatkan soalan peringkat pertama atau substantif; meta-etika melibatkan soalan peringkat kedua atau formal.

Sesetengah ahli teori berpendapat bahawa akuan metafizik moral ialah perlu untuk penilaian yang betul terhadap teori moral sebenar dan untuk membuat keputusan moral yang praktikal; yang lain membuat alasan dari premis yang bertentangan dan mencadangkan bahawa mengkaji pertimbangan moral tentang tindakan yang betul boleh membimbing kita kepada akaun sebenar tentang sifat moral.

  1. ^ Garner, Richard T.; Bernard Rosen (1967). Moral Philosophy: A Systematic Introduction to Normative Ethics and Meta-ethics. New York: Macmillan. m/s. 215. LOC card number 67-18887.

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]