Pergi ke kandungan

Kebudayaan Lubnan

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Foto udara Beirut, ibu negara Lubnan
Rue Maarad merupakan jalan utama di daerah tengah
Pokok palma di pinggir laut di Corniche Beirut
Sidewalk Cafes ialah tanda dagangan BCD
Pilihan hidangan Lubnan dari Restoran Cafe Nouf di London
Bandar Zahlé di pinggir timur Banjaran Gunung Lubnan di timur Lubnan

Kebudayaan Lubnan dan masyarakat Lubnan muncul daripada pelbagai tamadun sejak beribu-ribu tahun. Ia adalah rumah kepada orang Phoenicia dan kemudiannya ditakluki dan diduduki oleh orang Assyria, Yunani, Rom, Parsi, Arab, Salib, Turki Uthmaniyyah, dan Perancis. Kepelbagaian ini dicerminkan dalam populasi yang pelbagai di Lubnan, yang terdiri daripada kumpulan agama yang berbeza dan ciri-ciri dalam perayaan, kesusasteraan, artifak, masakan, dan seni bina Lubnan di negara itu. Pelancongan di Lubnan popular dengan tempoh gangguan semasa konflik.

Katolik Maruniyah dan Duruzi mengasaskan Lubnan moden pada awal abad kelapan belas, melalui sistem pemerintahan dan sosial yang dikenali sebagai "dualisme Maronite-Druze" di Gunung Lubnan Mutasarrifate.[1] Walaupun kepelbagaian agama dan denominasi orang Lubnan, mereka "berkongsi budaya yang hampir sama".[2] Berdasarkan Perkara 11 Perlembagaan Lubnan menyatakan: "Bahasa Arab ialah bahasa kebangsaan rasmi. Undang-undang menentukan kes-kes di mana bahasa Perancis akan digunakan". Bahasa Lubnan yang dituturkan ialah dialek yang digunakan di khalayak ramai yang merupakan gabungan bahasa budaya yang disebutkan di atas. Masakan dan kesusasteraan berakar umbi "dalam norma Mediterranean dan Levantine yang lebih luas".[2]

Mediterranean Geografi Lubnan yang berbukit-bukit telah memainkan peranan dalam membentuk sejarah Lubnan dan budayanya. Arkeologi Lubnan dijalankan untuk meneroka masa lalu kawasan itu.

Masakan Lubnan (Arab: مطبخ لبناني) merupakan tradisi dan amalan masakan yang berasal dari Lubnan. Ia termasuk banyak bijirin penuh, buah-buahan, sayur-sayuran, ikan segar, dan makanan laut. Ayam dimakan lebih kerap daripada daging merah, dan apabila daging merah dimakan, biasanya daging biri-biri dan kambing. Hidangan termasuk sejumlah besar bawang putih dan minyak zaitun, dan hidangan selalunya dibumbui dengan jus lemon. Kacang kuda dan pasli juga merupakan makanan ruji dalam diet Lubnan.[3][4][5][6]

Hidangan terkenal termasuk baba ghanouj, tabbouleh, sfeeha, falafel, dan shawarma.[7][8] Komponen penting dalam kebanyakan hidangan Lubnan ialah hummus, hidangan puri kacang kuda dan banyak hidangan dimakan dengan roti rata.[9][10][11] Pencuci mulut yang terkenal termasuk baklawa, sfouf, dan ka'ak.[12] Sesetengah pencuci mulut disediakan secara khusus pada majlis-majlis khas; contohnya, meghli (pencuci mulut puding beras, dibumbui dengan jintan manis, jintan, dan kulit kayu manis) dihidangkan untuk meraikan bayi yang baru lahir dalam keluarga.[13][14]

Araq ialah minuman berperisa jintan manis dan merupakan minuman kebangsaan Lubnan, biasanya disajikan dengan hidangan tradisional Lubnan yang mesra. Satu lagi minuman bersejarah dan tradisional ialah wain Lubnan.[15][16][17]

Muzik Lubnan (Arab: موسيقى لبنانية) mempunyai sejarah yang panjang. Beirut, ibu negara Lubnan, telah lama dikenali, terutamanya dalam tempoh sejurus selepas Perang Dunia Kedua, kerana seni dan intelektualismenya. Beberapa penyanyi muncul dalam tempoh ini, antara yang paling terkenal Fairuz, Sabah, Wadih El Safi, Nasri Shamseddine, Melhem Barakat, Majida El Roumi, Ahmad Kaabour, Marcel Khalife (penyanyi rakyat aktivis dan pemain oud), dan Ziad Rahbani, yang — selain menjadi penyanyi-penggubah lagu dan komposer muzik yang terlibat—juga merupakan penulis drama yang popular. Lydia Canaan dipuji oleh media sebagai bintang rock pertama Timur Tengah.[18][19][20][21][22][23]

Semasa perang saudara lima belas tahun, kebanyakan bintang muzik Lubnan berpindah ke Kaherah dan Paris, dengan senario muzik besar di Beirut hanya kembali selepas 1992. Bintang pop moden termasuk Najwa Karam, Diana Haddad, Nawal El Zoghbi, Elissa, Ragheb Alama, Walid Toufic, Wael Kfoury, Fares Karam, Amal Hijazi, Nancy Ajram, Melhem Zein, Fadel Chaker, Assi El Hallani, Myriam Fares, dan Yara.

Fête de la Musique tahunan, yang diadakan pada akhir Jun, membawa seluruh negara keluar untuk konsert bawah tanah yang teratur dan spontan.

Perfileman

[sunting | sunting sumber]

Perfileman Lubnan, sinema di Lubnan, atau pawagam Lubnan (Arab: سينما لبنانية), menurut pengkritik filem dan ahli sejarah Roy Armes, adalah satu-satunya perfileman lain di wilayah berbahasa Arab, selain Mesir, yang boleh dianggap sebagai perfileman nasional.[24] Perfileman Lubnan telah wujud sejak tahun 1920-an,[25] dan negara itu telah menerbitkan lebih daripada 500 filem.[26]

Walaupun terdapat peningkatan yang berterusan dalam penerbitan filem sejak berakhirnya Perang Saudara Lubnan,[27] bilangan filem yang diterbitkan setiap tahun masih agak kecil berbanding dengan filem yang pernah diterbitkan pada 1960-an, dan industri ini masih sangat bergantung kepada pembiayaan asing, terutamanya Eropah.[28] Industri ini juga kekal bergantung kepada pendapatan box office antarabangsa kerana saiz pasaran domestik yang terhad.[29]

Sungguhpun begitu, filem tempatan telah menikmati satu tahap kejayaan tempatan dan antarabangsa. The Insult karya Ziad Doueiry telah dicalonkan untuk Anugerah Akademi untuk Filem Bahasa Asing Terbaik.[29] Tiga ciri Nadine Labaki telah ditayangkan di Festival Filem Cannes, bermula dengan Caramel dalam Dua Minggu Pengarah.[30] Ciri kedua beliau Where Do We Go Now? telah ditayangkan dalam Un Certain Regard dan kemudian memenangi Anugerah Pilihan Rakyat di Festival Filem Antarabangsa Toronto manakala ciri ketiganya, Capernaum, telah dicalonkan untuk Palme d'Or dan Anugerah Akademi untuk Filem Bahasa Asing Terbaik.[31]

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ Deeb, Marius (2013). Syria, Iran, and Hezbollah: The Unholy Alliance and Its War on Lebanon. Hoover Press. ISBN 9780817916664. the Maronites and the Druze, who founded Lebanon in the early eighteenth century.
  2. ^ a b Stokes, Jamie. Encyclopedia of the Peoples of Africa and the Middle East, page 406
  3. ^ Sheehan, Sean (September 1996). Lebanon (dalam bahasa Inggeris). Marshall Cavendish. ISBN 978-0-7614-0283-1.
  4. ^ Al-Faqih, Kamal (1 September 2009). Classic Lebanese Cuisine: 170 Fresh and Healthy Mediterranean Favorites (dalam bahasa Inggeris). Rowman & Littlefield. ISBN 978-0-7627-5649-0.
  5. ^ "Lebanese Food and What Makes It World Famous". CarbonCraft (dalam bahasa Inggeris). 5 Ogos 2019. Dicapai pada 2 September 2020.
  6. ^ Laura, Perdew (November 2014). Understanding Lebanon Today (dalam bahasa Inggeris). Mitchell Lane Publishers, Inc. ISBN 978-1-61228-676-1.
  7. ^ Marlène, Dahlia & (27 November 2014). Lebanese Cuisine (dalam bahasa Itali). Edizioni R.E.I. ISBN 978-2-37297-134-8.
  8. ^ Anderson, John J. B.; Sparling, Marilyn C. (6 Jun 2014). The Mediterranean Way of Eating: Evidence for Chronic Disease Prevention and Weight Management (dalam bahasa Inggeris). CRC Press. ISBN 978-1-4822-3125-0.
  9. ^ Al-Faqih, Kamal (1 September 2009). Classic Lebanese Cuisine: 170 Fresh and Healthy Mediterranean Favorites (dalam bahasa Inggeris). Rowman & Littlefield. ISBN 978-0-7627-5649-0.
  10. ^ Kayyali, Randa A. (2006). The Arab Americans (dalam bahasa Inggeris). Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-313-33219-7.
  11. ^ Saleh, Nada (31 Mac 2012). New Flavours of the Lebanese Table (dalam bahasa Inggeris). Random House. ISBN 978-1-4481-1876-2.
  12. ^ Al-Faqih, Kamal (1 September 2009). Classic Lebanese Cuisine: 170 Fresh and Healthy Mediterranean Favorites (dalam bahasa Inggeris). Rowman & Littlefield. ISBN 978-0-7627-5649-0.
  13. ^ Gall, Timothy L.; Hobby, Jeneen (2009). Worldmark Encyclopedia of Cultures and Daily Life (dalam bahasa Inggeris). Gale. ISBN 978-1-4144-4892-3.
  14. ^ Mouzawak, Kamal (15 September 2015). Lebanese Home Cooking: Simple, Delicious, Mostly Vegetarian Recipes from the Founder of Beirut's Souk El Tayeb Market (dalam bahasa Inggeris). Quarry Books. ISBN 978-1-63159-037-5.
  15. ^ Zurayk, Rami; Rahman, Sami Abdul (2008). From ʻAkkār to ʻAmel: Lebanon's slow food trail : places, products and producers from Lebanon (dalam bahasa Inggeris). Slow Food Beirut. ISBN 9787000414174.
  16. ^ Kuntz, Blair (2000). Lebanon: an insider's guide (dalam bahasa Inggeris). Prana Publishers.
  17. ^ Karam, Michael (2008). Arak and Mezze: The Taste of Lebanon (dalam bahasa Inggeris). Saqi Books. ISBN 978-0-86356-476-5.
  18. ^ O'Connor, Tom. "Lydia Canaan One Step Closer to Rock n' Roll Hall of Fame", The Daily Star, Beirut, 27 April 2016.
  19. ^ Salhani, Justin. "Lydia Canaan: The Mideast’s First Rock Star", The Daily Star, Beirut, 17 November 2014.
  20. ^ Livingstone, David. "A Beautiful Life; Or, How a Local Girl Ended Up With a Recording Contract in the UK and Who Has Ambitions in the U.S.", Campus, No. 8, p. 2, Beirut, Februari 1997.
  21. ^ Ajouz, Wafik. "From Broumana to the Top Ten: Lydia Canaan, Lebanon's 'Angel' on the Road to Stardom", Cedar Wings, No. 28, p. 2, Beirut, Julai–Ogos 1995.
  22. ^ Aschkar, Youmna. "New Hit For Lydia Canaan", Eco News, No. 77, p. 2, Beirut, 20 January 1997.
  23. ^ Rock and Roll Hall of Fame Library and Archives – Lydia Canaan Subject File
  24. ^ Armes, Roy. Arab Filmmakers of the Middle East: a Dictionary, page 26
  25. ^ Shafik 2007, m/s. 9.
  26. ^ Harabi, Najib. Knowledge Intensive Industries: Four Case Studies of Creative Industries in Arab Countries, World Bank Project, 2009, page 16.
  27. ^ "IDAL, Film Industry Fact Book 2015" (PDF).
  28. ^ "Strictly Dabkeh! New Lebanese film 'Bosta' hits town".
  29. ^ a b "Oscar Foreign-Language Race Is a Puzzle as Front-Runners Fall". 6 Februari 2018.
  30. ^ "Long Metrage - Caramel". Quinzaine des Realisateurs. Diarkibkan daripada yang asal pada 15 Mei 2009. Dicapai pada 29 Disember 2008.
  31. ^ "Cannes 2018 Has Its First Genuine Sure-Fire Oscar Contender, And Maybe A Palme d'Or Winner Too". Deadline. Dicapai pada 31 Mei 2018.

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]