Homo faber
Homo faber (bahasa Latin untuk "Manusia si Pembuat") ialah konsep bahawa manusia mampu mengawal nasib dan persekitarannya hasil daripada penggunaan alatan.
Frasa asal
[sunting | sunting sumber]Dalam kesusasteraan Latin, Appius Claudius Caecus menggunakan istilah ini dalam Sententiæ, beliau, merujuk kepada keupayaan manusia untuk mengawal nasibnya dan apa yang mengelilinginya: Homo faber suae quisque fortunae ("Setiap manusia ialah artifeks takdirnya").
Dalam perbincangan antropologi lama, Homo faber, sebagai "lelaki bekerja", berhadapan dengan Homo ludens, "lelaki bermain", yang mementingkan hiburan, jenaka dan masa lapang. Ia juga digunakan dalam buku George Kubler, The Shape of Time sebagai rujukan kepada individu yang mencipta karya seni.[1]
Nota kaki
[sunting | sunting sumber]- ^ (Kubler 1962)
Rujukan
[sunting | sunting sumber]- Kubler, George (1962). The shape of time : Remarks on the History of Things. New Haven and London: Yale University Press.
Bacaan lanjut
[sunting | sunting sumber]- Arendt, Hannah, The Human Condition, Chicago: University of Chicago Press, 1958. OCLC 933453416, ISBN 0226025926.
- Scheler, Max, Man's Place in Nature, New York: Noonday Press, 1961. OCLC 5262548, ISBN 0374502528.