Pergi ke kandungan

Germaine de Staël

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Germaine de Staël
Potret oleh Marie-Éléonore Godefroid (1813)
Kelahiran
Anne-Louise Germaine Necker

(1766-04-22)22 April 1766
Paris, Kerajaan Perancis
Meninggal dunia14 Julai 1817(1817-07-14) (umur 51)
Paris, Pernacis
Karya terkenal
Pasangan
SekolahRomantisisme
Kepentingan utama
Tandatangan

Anne Louise Germaine de Staël-Holstein (disebut [an lwiz ʒɛʁmɛn də stal ɔlstajn] terdekat [an lu.wiz jér.mén dĕr stal ol.stain], 22 April 1766 – 14 Julai 1817) ialah seorang pakar teori politik Geneva. Beliau sendiri merupakan antara saksi utama kepada perubahan sosiopolitik dibawa ke Perancis berikutan Revolusi, kemunculan pengaruh Napoleon Bonaparte dan Pemulihan Perancis.[3]

Awal hidup

[sunting | sunting sumber]

Germaine Necker lahir di kediaman hôtel d'Hallwyll, rue Michel-le-Comte, kota Paris pada 22 April 1766. Ibunya Suzanne Curchod, anak seorang paderi Calvinis, manakala ayahnya Jacques Necker seorang pegawai kerajaan yang pernah berkhidmat sebagai bendahara dan menteri kewangan di bawah pemerintahan Raja Louis XVI - beliau dipecat atas tindakannya mendedahkan perbelanjaan kerajaan Perancis yang sebelum ini dikira rahsia sulit kepada orang ramai tahun 1781.[4]

Ibunya sangat mementingkan keadaan pendidikan anaknya di mana dia menerapkan bersama pemikiran Jean-Jacques Rousseau serta displin kefahaman Calvinisme.[5] Malah, Suzanne sering membawa Germaine ke tempat pertemuan diuruskannya di mana ia sering ikunjungi banyak pemikir hebat sezaman seperti Comte de Buffon, Jean-François Marmontel, Melchior Grimm dan Edward Gibbon antara lainnya.

Penggiatan

[sunting | sunting sumber]

Semasa zaman Revolusi

[sunting | sunting sumber]

Pada 2 September 1789, suatu soal siasat besar-besaran bakal dilaksanakan dalam kalangan orang yang ada hubungan kebangsawanan dan keagamaan dipersetujui dalam kalangan anggota Sidang Kebangsaan. Beliau yang merasa terancam nyawanya cuba melarikan diri sebaik sahaja mendapat khabar ini. Meskipun beliau menyamar berpakaian seperti seorang duta, namun orang ramai mengesannya dan menahannya untuk dibawa menghadap Maximilien de Robespierre di dewan bandar Paris.[6] Namun, Robespierre melepaskan Germaine; Germaine dibawa pulang dengan pengawasan Louis Pierre Manuel ke rumahnya. Pada keesokan hrinya; Jean-Lambert Tallien yang mengetuai Komun Paris keesokan harinya berjumpa Germaine membawakan pasport baru yang membolehkan Germaine melepasi sempadan polis.[7]

Semasa Zaman Napoleon

[sunting | sunting sumber]

Beliau banyak membuat pemerhatian terhadap banyak masyarakat yang dilawati serta budaya dan sistem pemerintahan yang diamalkan; perkara ini terzahir dalam buku De l'Allemagne (1810) di mana ia membandingkan genre sastera lazim antara rantau-rantau Eropah Utara yang romantis dan Eropah Selatan yang klasik formal, malah De Staël mengambil peluang mengkritik pemerintahan sedia ada di Perancis melalui penekanan terhadap bangsa Jerman yang membangkitkan kesadaran akan sejarah, budaya, dan karakter nasional serta penerapan lalu diwajarkan pencontohan ia untuk Perancis sendiri.[8] Beliau nekad menerbitkan karya ini di negara tersebut sehingga berseloroh menulis ketidakpuashatiannya kepada pihak Maharaja memandangkan ia boleh dilihat sebagai menempelak Napoleon secara tidak langsung dan halus[9] Malah, Menteri Polis Anne Savary menegah Staël berbuat demikian atas rasa kasihan kepadanya - sifat kandungan buku tersebut diulaskan Savary yang menegur: "karya terbaru kamu tidak keperancisan. Ia bakal memberi tanggapan bahawa negara ini [Perancis] seolah-olah tidak dapat menemukan titik sehaluan malah akan menyebabkan orang yang kamu sanjung menjadi berkurang".[nota 1][11]

Pada awalnya selepas penerbitan De l'Allemagne, Germaine tidak begitu diganggu, namun tempat pertemuannya menjadi sasaran pihak polis yang memberkas dan memnghukum buang para pengikutnya seperti François-Emmanuel Guignard, De Montmorency dan Récamier atas hubungan mereka. Oleh yang demikian, Germaine merancang pelolosan diri dengan manuskrip dibawanya ke England atau Sweden. Beliau bertolak dari Coppet pada 23 Mei 1812 atas alasan mahu bersiar, namun beliau membuat lencongan perjalanannya ke Bern, Innsbruck dan Salzburg sebelum ke Vienna untuk berjumpa Klemens von Metternich yang mendapatkan pasport memudahkan beliau bersuaka di Rusia.[12] Apabila Napoleon menakluk Rusia pada 1812, de Staël, dua anaknya dan Schlegel bertolak dari Brno melalui Galicja Habsburg ke Łańcut untuk berjumpa Rocca. Mereka kemudiannya merantau jauh ke selatan sebelum mereka tiba berlindung di Volhynia pada 14 Julai 1812.

Beliau segera bertolak ke Coppet pada bulan Mac 1815 setelah mendapat tahu pendaratan Napoleon di Côte d'Azur (antara Cannes dan Antibes).[13] Beliau berjaya mendapatkan pampasan atas hutang keluarganya dengan pemerintah Bourbon Perancis tahun 1778 sebelum meletusnya Revolusi.[14] Beliau berpindah ke Itali pada bulan Oktober tahun sama dengan meletusnya Pertempuran Waterloo demi kesihatan kedua-dua diri dan suami beliau yang menghidap batuk kering, mereka berpindah ke Coppet pada Jun tahun berikutnya.

De Staël pulang ke Paris pada musim 1816–17. Di sana beliau berkenalan dengan Arthur Wellesley, Duke Wellington di mana mereka menjadi kawan karib; dari persahabatan ini De Staël berjaya meyakinkan Wellesley mengurangkan pengaruh tentera terhadap Perancis dalam kegentingan berikutan peperangan yang menimpa Perancis.[15]

Senja hidup

[sunting | sunting sumber]

Keadaan De Staël merosot apabila dia lumpuh lalu tidak dapat bergerak luar rumahnya sejak 21 Februari 1817. Beliau juga dilaporkan sering mengalami masalah kesihatan dalaman di mana beliau sering tidak dapat tidur mahupun lawas membuang air, beliau terpaksa bergantung kepada candu untuk melegakan kesakitan dialami.

Beliau meninggal dunia tidak lama kemudian pada 14 Julai 1817 akibat pendarahan otak. Mayatnya dikebumikan bersebelahan ibu bapanya di tanah perkuburan setempat tidak jauh dari kediaman keluarga di Coppet atas permintaan wasiatnya.[16].

Pemikiran

[sunting | sunting sumber]

Senarai karya

[sunting | sunting sumber]
  • Journal de Jeunesse, 1785
  • Sophie ou les sentiments secrets, 1786 (published anonymously in 1790)
  • Jane Gray, 1787 (published in 1790)
  • Lettres sur le caractère et les écrits de J.-J. Rousseau, 1788[17]
  • Éloge de M. de Guibert
  • À quels signes peut-on reconnaître quelle est l'opinion de la majorité de la nation?
  • Réflexions sur le procès de la Reine, 1793
  • Zulma : fragment d'un ouvrage, 1794
  • Réflexions sur la paix adressées à M. Pitt et aux Français, 1795
  • Réflexions sur la paix intérieure
  • Recueil de morceaux détachés (comprenant : Épître au malheur ou Adèle et Édouard, Essai sur les fictions et trois nouvelles : Mirza ou lettre d'un voyageur, Adélaïde et Théodore et Histoire de Pauline), 1795
  • Essai sur les fictions, translated by Goethe into German
  • De l'influence des passions sur le bonheur des individus et des nations, 1796[18]
  • Des circonstances actuelles qui peuvent terminer la Révolution et des principes qui doivent fonder la République en France
  • De la littérature dans ses rapports avec les institutions sociales, 1799
  • Delphine, 1802 deals with the question of woman's status in a society hidebound by convention and faced with a Revolutionary new order
  • Vie privée de Mr. Necker, 1804
  • Épîtres sur Naples
  • Corinne, ou l'Italie, 1807 is as much a travelogue as a fictional narrative. It discusses the problems of female artistic creativity in two radically different cultures, England and Italy.
  • Agar dans le désert
  • Geneviève de Brabant
  • La Sunamite
  • Le capitaine Kernadec ou sept années en un jour (comédie en deux actes et en prose)
  • La signora Fantastici
  • Le mannequin (comédie)
  • Sapho
  • De l'Allemagne, 1813, translated as Germany 1813.[19]
  • Réflexions sur le suicide, 1813
  • Morgan et trois nouvelles, 1813
  • De l'esprit des traductions
  • Considérations sur les principaux événements de la révolution française, depuis son origine jusques et compris le 8 juillet 1815, 1818 (posthumously)[20]
  • Dix Années d'Exil (1818), posthumously published in France by Mdm Necker de Saussure. In 1821 translated and published as Ten Years' Exile. Memoirs of That Interesting Period of the Life of the Baroness De Stael-Holstein, Written by Herself, during the Years 1810, 1811, 1812, and 1813, and Now First Published from the Original Manuscript, by Her Son.[21]
  • Essais dramatiques, 1821
  • Oeuvres complètes 17 t., 1820–21
  • Oeuvres complètes de Madame la Baronne de Staël-Holstein [Complete works of Madame Baron de Staël-Holstein]. Paris: Firmin Didot frères. 1836. Volume 1  · Volume 2

Nota

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ teks asal: « Votre dernier ouvrage n’est point français. Il m’a paru que l’air de ce pays-ci ne vous convenait point, et nous n’en sommes pas encore réduits à chercher des modèles dans les peuples que vous. »[10]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ Wilkinson, L. R. (2017). Hibbitt, Richard (penyunting). Other Capitals of the Nineteenth Century An Alternative Mapping of Literary and Cultural Space. Palgrave Macmillan. m/s. 51–67.
  2. ^ Simon, Sherry (2003). Gender in Translation. Routledge. m/s. 61–62. ISBN 9781134820863.
  3. ^ Staël, Germaine de, Historical Dictionary of Switzerland.
  4. ^ Craiutu, Aurelian. "Stael and the French Revolution". Liberty Fund.
  5. ^ Casillo, R. (2006). The Empire of Stereotypes: Germaine de Staël and the Idea of Italy. Springer. ISBN 9781403983213.
  6. ^ Madame de Staël (Anne-Louise-Germaine) (1818). Considerations on the Principal Events of the French Revolution. Baldwin, Cradock, and Joy. m/s. 75.
  7. ^ Ballard, Richard (2011). A New Dictionary of the French Revolution. I.B.Tauris. m/s. 341. ISBN 978-0-85772-090-0.
  8. ^ "Germaine de Staël Facts". biography.yourdictionary.com. Dicapai pada 29 Julai 2020.
  9. ^ Staël (Anne-Louise-Germaine, Madame de); Auguste Louis Staël-Holstein (baron de) (1821). Ten years' exile: or, Memoirs of that interesting period of the life of the Baroness de Stael-Holstein. Printed for Treuttel and Würtz. m/s. 101–110.
  10. ^ Balayé, Simone (1979). Madame de Staël: Lumières et Liberté (dalam bahasa Perancis). Paris: Klincksieck. m/s. 196. ISBN 978-2-252-02082-1.}}
  11. ^ Fontana, m/s. 206
  12. ^ Ten Years' After, m/s. 219, 224, 264, 268, 271
  13. ^ Fontana, m/s. 227.
  14. ^ Fontana, m/s. 208.
  15. ^ Longford, Elizabeth (1972). Wellington: Pillar of State. London: Weidenfeld & Nicolson. m/s. 38.
  16. ^ Mossé, Claude (2005). Ces belles en leur demeure : George Sand à Nohant, Madame de Staël à Grignan, Joséphine de Beauharnais à la Malmaison, Mme de Staël à Coppet, Agnès Sorel à Loches, Francine Weissweiller à Santo-Sospir (dalam bahasa Perancis). Rocher. m/s. 74.
  17. ^ LETTRES SUR LE CARACTÈRE ET LES ÉCRITS DE JEAN-JACQUES ROUSSEAU
  18. ^ A Treatise on the influence of Passions on the Happiness of indivuals and of nations
  19. ^ Madame de Staël (Anne-Louise-Germaine) (1813). Germany. John Murray. m/s. 1–.
  20. ^ Considérations sur les principaux événements de la révolution française
  21. ^ Ten Years' Exile by Madame de Staël
Sumber utama
  • Fontana, Biancamaria (2016). Germaine de Staël: A Political Portrait. Princeton: Princeton University Press. ISBN 9780691169040.

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Germaine_de_Staël&oldid=4999780"