Elfenlied

"Elfenlied" (secara literal bermaksud "lagu orang bunian" atau elf song) ialah sebuah puisi yang ditulis dalam bahasa Jerman oleh Eduard Mörike yang diadaptasikan sebagai sebuah lied oleh Hugo Wolf.

Puisi

Bei Nacht im Dorf der Wächter rief: Elfe!

Ein ganz kleines Elfchen im Walde schlief

wohl um die Elfe!

Und meint, es rief ihm aus dem Tal

bei seinem Namen die Nachtigall,

oder Silpelit hätt' ihm gerufen.

Reibt sich der Elf' die Augen aus,

begibt sich vor sein Schneckenhaus

und ist als wie ein trunken Mann,

sein Schläflein war nicht voll getan,

und humpelt also tippe tapp

durch's Haselholz in's Tal hinab,

schlupft an der Mauer hin so dicht,

da sitzt der Glühwurm Licht an Licht.

Was sind das helle Fensterlein?

Da drin wird eine Hochzeit sein:

die Kleinen sitzen bei'm Mahle,

und treiben's in dem Saale.

Da guck' ich wohl ein wenig 'nein!«

Pfui, stößt den Kopf an harten Stein!

Elfe, gelt, du hast genug?

Gukuk!

Terjemahan:

Pada malam hari di kampung pengawal menjerit "Eleven" (Pembayang; elf juga bermaksud "eleven" (sebelas) dalam bahasa Jerman)

Seorang bunian kecil sedang tidur di dalam hutan -

Dia berfikir bahawa burung rindu bulan (burung "nightingale")

telah memanggil namanya daripada lembah,

atau mungkin Silpelit telah dihantar mencarinya. (Silpelit ialah seorang watak dalam opera Eduard Morike, "Eduard auf dem seil")

Lalu orang bunian itu menggaru matanya,

susur keluar daripada rumah bercengkerangnya,

dan ibarat lelaki mabuk,

tidurnya tidak lena;

lalu bergerak, mengesot-ngesot,

menerusi hutan perang terus ke lembah itu,

menyelinap terus ke dinding;

di situ dilihatnya glow-worm, lampu pada lampu. (glow-worm ialah sejenis serangga/ulat)

"Apakah tingkap bercahaya itu?

Tentu terdapat majlis perkahwinan di dalam;

orang-orang kecil sedang menikmati makanan mereka,

dan bermain-main di dalam dewan dansa itu.

Jadi saya akan intai dengan senyap!"

Malu! dia hentak kepalanya di batu keras!

Jadi, orang bunian, puas hati ke belum?

Kookoo! Kookoo!