Pergi ke kandungan

Demokrasi etnik

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Demokrasi etnik merujuk kepada sistem politik yang mengintegrasikan penguasaan etnik yang terstruktur dengan hak demokrasi, politik, dan sipil bagi semua individu. Baik kelompok etnik dominan maupun kumpulan etnik minoriti memiliki kewarganegaraan dan dapat sepenuhnya terlibat dalam proses politik. Perbedaan utama antara demokrasi etnik dan etnokrasi adalah unsur-unsurnya yang lebih demokratis. Dalam demokrasi etnik, kelompok non-inti diberikan kesempatan lebih besar untuk berpartisipasi politik, memengaruhi kebijakan, dan meningkatkan status mereka daripada yang biasanya terjadi dalam etnokrasi. Demokrasi etnik juga berbeza dengan konsep demokrasi Herrenvolk, yang secara tegas mengacu pada demokrasi yang terbatas pada negara inti etnik [1]

D

Istilah "demokrasi etnik" telah diperkenalkan oleh Profesor Juan José Linz dari Universiti Yale pada tahun 1975, [2] dan seterusnya oleh ahli sosiologi Universiti Haifa Profesor Sammy Smooha dalam sebuah buku yang diterbitkan pada tahun 1989, [3] sebagai model universal kes Israel. [4] [2] Model ini telah diterapkan secara luas dalam dekade terakhir. Pada tahun 1993, digunakan untuk membandingkan beberapa negara, sedangkan pada tahun 1997, digunakan untuk membandingkan Israel dan Irlandia Utara. Selain itu, model ini juga diterapkan pada Estonia dan Latvia pada tahun 1996, serta Slovakia pada tahun 2000.[2]

Definisi model

[sunting | sunting sumber]

Smooha mentakrifkan lapan ciri yang merupakan elemen teras model demokrasi etniknya: [5]

  1. Nasionalisme etnik memasang satu bangsa etnik teras tunggal di negeri.
  2. Negeri memisahkan keahlian dalam negara etnik teras tunggal daripada kewarganegaraan.
  3. Negara ini dimiliki dan diperintah oleh bangsa teras.
  4. Negara menggerakkan negara etnik teras.
  5. Kumpulan bukan teras diberikan hak individu dan kolektif yang tidak lengkap.
  6. Kerajaan negeri membenarkan kumpulan bukan teras menjalankan perjuangan parlimen dan luar parlimen untuk perubahan.
  7. Negara menganggap kumpulan bukan teras sebagai ancaman.
  8. Kerajaan mengenakan beberapa kawalan ke atas kumpulan bukan teras.

Smooha juga mentakrifkan sepuluh syarat yang boleh membawa kepada penubuhan demokrasi etnik: [5]

  1. Negara etnik teras membentuk majoriti angka yang kukuh.
  2. Penduduk bukan teras merupakan minoriti yang ketara.
  3. Negara etnik teras mempunyai komitmen terhadap demokrasi.
  4. Bangsa etnik teras ialah kumpulan orang asli.
  5. Kumpulan bukan teras adalah pendatang.
  6. Kumpulan bukan teras dibahagikan kepada lebih daripada satu kumpulan etnik.
  7. Negara etnik teras mempunyai Diaspora yang besar dan menyokong.
  8. Tanah air kumpulan bukan teras terlibat.
  9. Terdapat penglibatan antarabangsa.
  10. Peralihan daripada negara etnik bukan demokrasi telah berlaku.

Kebolehgunaan model

[sunting | sunting sumber]

Model ini telah digunakan oleh penyelidik ke beberapa negara, dengan pelbagai tahap kesesuaian.

Israel

[sunting | sunting sumber]

Negara Israel dipandang sebagai negara yang menerapkan model demokrasi etnik dalam hubungannya dengan minoriti Arab di negara tersebut. Hal ini disebabkan oleh penggabungan institusi demokrasi yang maju dengan struktur pemerintahan yang mengakui keberadaan etnik tertentu.[6] [7]

Latvia dan Estonia

[sunting | sunting sumber]

Terdapat spektrum pendapat di kalangan pengarang mengenai klasifikasi Latvia dan Estonia, merangkumi dari Demokrasi Liberal atau Sivik [8] [9] melalui demokrasi Etnik [10] hingga Etnokrasi. Will Kymlicka menggambarkan Estonia sebagai sebuah demokrasi sivik, dengan penekanan pada situasi unik penutur bahasa Rusia, yang mencakup kelompok yang secara sebagian telah menjadi penduduk sementara, sebagian merupakan pendatang, dan sebagian lagi merupakan penduduk asli.[11] Menurut Neil Melvin, seorang penyelidik dari Britain, Estonia sedang mengalami perjalanan menuju masyarakat demokratis yang murni melalui liberalisasi kewarganegaraan dan dengan melibatkan pemimpin masyarakat peneroka Rusia secara aktif dalam proses politik. [12] James Hughes, dalam Pembangunan dan Peralihan Program Pembangunan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, berpendapat Latvia dan Estonia adalah kes-kes 'demokrasi etnik' di mana negeri itu telah ditawan oleh kumpulan etnik bergelar itu dan kemudian digunakan untuk mempromosikan dasar 'nasionalisasi' dan dakwaan diskriminasi terhadap minoriti Russophone . [10] ( Pembangunan dan Peralihan juga telah menerbitkan kertas kerja yang mempertikaikan pertikaian Hughes. ) Penyelidik Israel Oren Yiftachel dan As'ad Ghanem menganggap Estonia sebagai sebuah etnokrasi. [13] [14] Ahli sosiologi Israel, Sammy Smooha dari University Haifa, mempunyai pandangan yang berbeza dengan Yiftachel. Menurutnya, model etnokratik yang dihasilkan oleh Yiftachel tidak sesuai untuk kasus Latvia dan Estonia. Ia tidak dapat dianggap sebagai masyarakat peneroka kerana kumpulan etnik terasnya adalah orang asli, dan juga tidak berkembang secara wilayah atau memiliki diaspora yang turut campur tangan dalam urusan dalaman seperti yang terjadi dalam kasus Israel yang menjadi fokus pengembangan model oleh Yiftachel. [15]

Namun, beberapa pengulas telah menolak pandangan bahawa Estonia atau Latvia adalah demokrasi etnik. [16] Di satu pihak, undang-undang kewarganegaraan di negara-negara ini tidak didasarkan pada kriteria etnik dan memperlakukan warganegara keturunan Rusia, termasuk beberapa orang yang secara automatik menjadi warganegara kerana keluarga mereka telah tinggal di sana sejak sebelum tahun 1940, dengan hak yang sama seperti majoriti etnik tersebut. [17] [18] Selain itu, bukan warganegara menikmati hak sosial setanding dengan warganegara. [19] Sebaliknya, memandangkan perkadaran minoriti bukan warganegara tanpa hak politik tertentu (7.5% dalam kes Estonia [20] ), Estonia dan Latvia mungkin belum lagi layak sebagai demokrasi etnik: dalam takrifan Smooha tentang demokrasi etnik, minoriti kumpulan harus menikmati hak penuh sebagai rakyat negara. [21]

Kanada

[sunting | sunting sumber]

Smooha menggambarkan Kanada dari kemerdekaan pada tahun 1867 hingga Revolusi Senyap 1976, yang menaikkan status orang Kanada Perancis ke tahap orang Kanada Inggeris, sebagai sebuah demokrasi etnik. [1]

Ireland Utara

[sunting | sunting sumber]

Smooha menggambarkan Kerajaan Ireland Utara (1921–1972) daripada Partition of Ireland pada 1921 kepada Perjanjian Sunningdale pada 1972 sebagai sebuah demokrasi etnik, memihak kepada Protestan yang kebanyakannya berketurunan Ulster Scots kepada Katolik Ireland asli. [1]

Malaysia

[sunting | sunting sumber]

Perkara 153 Perlembagaan Malaysia, serta ideologi Ketuanan Melayu (ketuanan Melayu) diikuti oleh kerajaan Malaysia selepas merdeka sejak 1970-an, memberikan lebih banyak hak kepada Bumiputera amnya dan kepada Melayu Malaysia berbanding minoriti Malaysia, seperti Malaysia. Cina dan India Malaysia . [1]

Slovakia

[sunting | sunting sumber]

Nasionalisme Slovak didasarkan pada faktor etnik dan bahasa. Konstruksi negara dan pembentukan identitas negara di Slovakia ditujukan untuk memperkuatkan kedudukan Slovakia sebagai negara tunggal dan menghindari adanya tanda-tanda binasionalisme. Objektif ini dijelaskan dengan jelas dalam mukadimah perlembagaan Slovak yang bermula dengan kata-kata berikut: “Kami, negara Slovak, mengingati warisan politik dan budaya pendahulu kami, pengalaman yang diperoleh melalui perjuangan berabad-abad untuk kewujudan negara kami dan kenegaraan…” [22]

Bibliografi

[sunting | sunting sumber]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ a b c d Smooha, S. 'The model of ethnic democracy: Israel as a Jewish and democratic state', Nations and Nationalism, p. 475. Volume 8 Issue s4, 2002.
  2. ^ a b c Smooha, 2001, p.23: "I used this name in 1989 without being aware that it was coined originally by Linz in 1975 to refer to a political system that is democratic for the dominant group but excludes, on the basis of ethnicity, other groups from the democratic process. In 1996 Linz and Stepan followed Linz’s original usage and employed the term (Type II, pp. 429-430) to essentially mean “Herrenvolk democracy”, which is a non-democratic system."
  3. ^ Smooha, S. The model of ethnic democracy Diarkibkan Jun 2, 2010, di Wayback Machine, European Centre for Minority Issues, ECMI Working Paper # 13, 2001, p24.
  4. ^ S Smooha, Ethnic democracy: Israel as an archetype Israel, 1997
  5. ^ a b Priit Järve. Ethnic Democracy and Estonia Diarkibkan 2010-06-02 di Wayback Machine, European Centre for Minority Issues, ECMI Working Paper # 13, 2000.
  6. ^ Peled, Yoav. "Ethnic democracy and the legal construction of citizenship: Arab citizens of the Jewish state." American political science review 86, no. 2 (1992): 432-443.
  7. ^ Smooha, Sammy. "Minority status in an ethnic democracy: The status of the Arab minority in Israel." Ethnic and racial studies 13, no. 3 (1990): 389-413.
  8. ^ Pickles, John; Smith, Adrian (1998). Theorising transition: the political economy of post-Communist transformations. Taylor & Francis. m/s. 284.
  9. ^ Jubulis, M. (2001). "Nationalism and Democratic Transition". The Politics of Citizenship and Language in Post-Soviet Latvia. Lanham, New York and Oxford: University Press of America. m/s. 201–208.
  10. ^ a b Discrimination against the Russophone Minority in Estonia and Latvia Diarkibkan 2008-05-04 di Wayback Machine — synopsis of article published in the Journal of Common Market Studies (November 2005)
  11. ^ Kymlicka, Will (2000). "Estonia's Integration Policies in a Comparative Perspective". Estonia's Integration Landscape: From Apathy to Harmony. m/s. 29–57.
  12. ^ Melvin, N. J. (2000). "Post imperial Ethnocracy and the Russophone Minorities of Estonia and Latvia". Dalam Stein, J. P. (penyunting). The Policies of National Minority Participation Post-Communist Europe. State-Building, Democracy and Ethnic Mobilisation. EastWest Institute (EWI). m/s. 160.
  13. ^ Yiftachel, Oren; As’ad Ghanem (August 2004). "Understanding 'ethnocratic' regimes: the politics of seizing contested territories". Political Geography. 23 (6): 647–676. doi:10.1016/j.polgeo.2004.04.003.
  14. ^ Yiftachel, Oren (23 January 2004). "Ethnocratic States and Spaces". United States Institute of Peace. Dicapai pada 2009-10-18.
  15. ^ Smooha, S. The model of ethnic democracy Diarkibkan Jun 2, 2010, di Wayback Machine, European Centre for Minority Issues, ECMI Working Paper # 13, 2001, p23.
  16. ^ E.g., regarding Latvia: Smith-Sivertsen, Herman (2006). "Latvia — meir enn etnopolitikk" [Latvia: More than Ethnopolitics]. Dalam Bakke, Elisabeth (penyunting). Sentral-Europa og Baltikum etter 1989 [Central Europe and the Baltic States after 1989] (dalam bahasa Norway) (ed. 2nd). Oslo: Det Norske Samlaget. m/s. 63. ISBN 82-521-6786-1. OCLC 162357834.
  17. ^ "Active Civic Participation of Immigrants in Estonia" (PDF). Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 2011-07-20. Dicapai pada 2007-05-29.
  18. ^ Amnesty takes on Estonia (reprint)
  19. ^ Human Rights and Social Integration in the Republic of Latvia: a General Survey’, Latvian Ministry of Foreign Affairs/Latvia's Naturalisation Board, 1998 Diarkibkan 2012-02-10 di Wayback Machine
  20. ^ "Estonia Today: Citizenship (Fact Sheet September 2009)" (PDF). 2009-09-02. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 2011-09-02. Dicapai pada 2009-09-22. Cite journal requires |journal= (bantuan)
  21. ^ Smooha S. and P. Järve, eds., The Fate of Ethnic Democracy in Post-Communist Europe (ECMI, 2005), pp. 61-114. Diarkibkan 2012-02-09 di Wayback Machine
  22. ^ Smooha, S. The model of ethnic democracy Diarkibkan Jun 2, 2010, di Wayback Machine, European Centre for Minority Issues, ECMI Working Paper # 13, 2001, pp 64-70.
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Demokrasi_etnik&oldid=6140357"