Brabançonne

Brabançonne
De Brabançonne
Das Lied von Brabant
	Penutup skor muzik Brabançonne, sekitar tahun 1910
	anthem Belgium
Lirik	Alexandre Dechet dan Constantin Rodenbach (versi asal, 1830); Charles Rogier (versi terkini, 1860)
Muzik	François Van Campenhout, 1830
Diguna pakai	1860, teks terkini pada 1921
Sampel audio
	Brabançonne (Instrumental) fail; bantu;

La Brabançonne [la bʁabɑ̃sɔn; la bra-bang-son] ("Lagu Brabant", Belanda: De Brabançonnecode: nl is deprecated ; Jerman: Das Lied von Brabantcode: de is deprecated ) merupakan lagu kebangsaan Belgium.

Lagu kebangsaan ini mempunyai tiga versi dalam tiga bahasa rasmi negara ini iaitu bahasa Belanda, bahasa Perancis dan bahasa Jerman.

Sejarah

Lagu ini dipercayai ramai digubah pada September 1830 oleh seorang pemuda bernama Alexandre Dechet atau nama pentasnya Jenneval, seorang pelakon teater dan revolusioner yang menukil serta membacakan lirik dalam suatu perjumpaan di kafe l'Aigle d'Or pada Ogos 1830 mengambang peristiwa Revolusi Brabant yang menjurus kepada kemerdekaan Belgium daripada Belanda.

Irama lagu ini pula digubah François van Campenhout adaptasi lagu L'Air des lanciers polonais ("gita penombak Poland") karya Eugène de Pradel; karya tersebut sendirinya datang daripada lagu L'Air du magistrat irréprochable dalam suatu kompilasi lagu La Clé du caveau yang asalnya bertujuan untuk majlis minum.^[1]^[2]

Lagu ini pertama kali dipersembahkan pada bulan September tahun sama. Ia dirasmikan sebagai lagu kebangsaan kerajaan Belgium yang baharu pada 1860 dengan sedikit pengolahan oleh perdana menteri negara tersebut pada ketika itu, Charles Rogier.

Lirik

Dalam bahasa Perancis


O Belgique, ô mère chérie, A toi nos coeurs, à toi nos bras, A toi notre sang, ô Patrie ! Nous le jurons tous, tu vivras ! Tu vivras toujours grande et belle Et ton invincible unité Aura pour devise immortelle : Le Roi, la Loi, la Liberté ! (3 x)	Terjemahan
	Wahai Belgium, ibu tercinta, Kepada anda hati kita, kepada kamu lengan kita, Kepada kamu darah kita, wahai Tanah Air! Kami bersumpah, anda akan hidup! Anda akan sentiasa hidup besar dan cantik Dan perpaduan kamu yang tidak mampu dikalahkan akan bercogan kata abadi: Raja, Undang-Undang, Kebebasan! (3 x)

Dalam bahasa Belanda

O dierbaar België O heilig land der vaad'ren Onze ziel en ons hart zijn u gewijd. Aanvaard ons hart en het bloed van onze adren, Wees ons doel in arbeid en in strijd. Bloei, o land, in eendracht niet te breken; Wees immer u zelf en ongeknecht, Het woord getrouw, dat ge onbevreesd moogt spreken: Voor Vorst, voor Vrijheid en voor Recht! (3 x)	Terjemahan
	Wahai Belgium dicintai wahai tanah datuk moyang kami yang suci Padamu hati, darah dan kudrat kami! Kami bersumpah yang engkau akan kekal, Kekal selamanya, agung dan indah! Wahai tanah air, dalam ikatan kukuh Sentiasa dirimu tidak tunduk. Coganmu kekal diperkatakan: Untuk Raja, untuk Kebebasan, dan Keadilan! (3 x)

Dalam bahasa Jerman

O liebes Land, o Belgiens Erde, Dir unser Herz, Dir unsere Hand, Dir unser Blut, o Heimaterde, wir schwören's Dir, o Vaterland! So blühe froh in voller Schöne, zu der die Freiheit Dich erzog, und fortan singen Deine Söhne: Gesetz und König und die Freiheit hoch! (3x)	Terjemahan
	Wahai tanah dicintai, bumi Belgium Hati kami demimu, tangan kami demimu, Darah kami demimu, wahai Tanah Lahir Kami bersumpah demimu, wahai Tanah Air! Betapa riang cantik rupamu yang diajarkan Kebebasan. Maka anak-anakmu akan selamanya menyanyi: dirgahayu Undang-undang, Raja dan Kebebasan! (3 x)

Rujukan

^ "Courrier des Pays-Bas: La Brabançonne". Dicapai pada 3 April 2013.
^ Francis Martens, La Belgique en chantant, pp. 19–40, in Antoine Pickels and Jacques Sojcher (eds.), Belgique: toujours grande et belle, issues 1–2, Éditions Complexe, Brussels, 1998

Pautan luar

Belgium: La Brabançonne - Audio, informasi dan lirik

[1] "Courrier des Pays-Bas: La Brabançonne". Dicapai pada 3 April 2013.

[2] Francis Martens, La Belgique en chantant, pp. 19–40, in Antoine Pickels and Jacques Sojcher (eds.), Belgique: toujours grande et belle, issues 1–2, Éditions Complexe, Brussels, 1998

[1]

[2]