Pop Mandarin
Pop Mandarin | |
---|---|
Maklumat am | |
Asalan gaya | |
Asalan budaya | 1920an–1940an, Shanghai, Republik China |
Alat muzik tipikal | |
Sebahagian daripada | C-pop |
Topik lain | |
sunting · sunting di Wikidata |
Pop Mandarin atau Mandopop merujuk kepada muzik popular Mandarin. Genrenya berasal dari muzik popular di jazz yang terkenal di Shanghai 1930-an yang dikenali sebagai Shidaiqu, pengaruh kemudiannya berasal dari enka Jepun, Cantopop Hong Kong, dan pop Hokkien Taiwan - terutamanya gerakan kaum Kampus Song tahun 1970-an.[1] Pada zaman semasa, ia telah sangat dipengaruhi oleh K-pop. 'Mandopop' boleh digunakan sebagai istilah umum untuk menggambarkan lagu-lagu popular yang dilakukan dalam bahasa Mandarin. Istilah bahasa Inggeris dicipta sekitar tahun 1980 tidak lama selepas "Kantopop" menjadi istilah popular untuk menggambarkan lagu-lagu popular di Kantonis; "Mandopop" digunakan untuk menggambarkan lagu-lagu popular bahasa Mandarin pada masa itu, beberapa di antaranya ialah versi lagu Kantopop yang dinyanyikan oleh penyanyi yang sama dengan lirik yang berbeza untuk menyesuaikan pola sajak dan tonal yang berbeza dari bahasa Mandarin.[2]
Mandopop dikategorikan sebagai subgenre muzik komersil Cina dalam C-pop. Muzik popular yang dinyanyikan dalam bahasa Mandarin adalah pelbagai jenis muzik popular yang pertama di Cina untuk mewujudkan dirinya sebagai industri yang berdaya maju. Ia berasal dari Shanghai, dan kemudian Hong Kong, Taipei dan Beijing juga muncul sebagai pusat penting dalam industri muzik Mandopop.[3] Di antara negara-negara di mana Mandopop paling popular adalah tanah besar China, Macau, Hong Kong, Taiwan, Malaysia, Singapura, Vietnam dan Jepun.
Rujukan
[sunting | sunting sumber]- ^ Moskowitz, Marc L. (2009). "In Mandopop under siege: culturally bound criticisms of Taiwan's pop music". Popular Music. 28/1: 69–83. doi:10.1017/S026114300800161X.
- ^ Tony Mitchell. "Tian Ci – Faye Wong and English Songs in the Cantopop and Mandapop Repertoire". Local Noise. Diarkibkan daripada yang asal pada 2012-08-03.
- ^ Marc L. Moskowitz (2009). Cries of Joy, Songs of Sorrow: Chinese Pop Music and Its Cultural Connotations. University of Hawaii Press. m/s. 1. ISBN 978-0824834227.